Το μέιλ Χαρδούβελη διέρρευσε επίτηδες. Η διαρροή του είχε στόχο αυτή η λίστα μέτρων να αποτελέσει το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, κρυφό και φανερό ταυτόχρονα. Φανερό, όχι από διαστροφή, αλλά γιατί τα μέτρα δεν μπορούσαν να περάσουν από τις κοινοβουλευτικές ομάδες που στήριζαν την έκπτωτη κυβέρνηση, και έπρεπε, επομένως, να λάβουν φρέσκια λαϊκή νομιμοποίηση. Κρυφό, όχι μόνο γιατί δεν μπορούσαν να ειπωθούν ανοιχτά στον κόσμο, αλλά για να αποσιωπηθεί το γεγονός ότι, ακόμα και με αυτά, η συμφωνία δεν μπορούσε να κλείσει. Οι δανειστές απαιτούσαν πολλαπλάσια. Φυσικά, ακόμα και να έκλεινε η αξιολόγηση με μόνο αυτά τα μέτρα, οι αναπόφευκτες εκλογές θα αποτελούσαν συντριβή για τη ΝΔ.
Ως αξιωματική αντιπολίτευση, σήμερα, οι εν λόγω κύριοι πολιτεύονται στις εξής γραμμές:
-Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, θα έρθουμε να διασώσουμε τη χώρα από την “καταστροφή της Δραχμής”.
-Εάν υπάρξει συμφωνία, αλλά αποτύχει να εγκριθεί με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο Τσίπρας “θα έχει χάσει τη δεδηλωμένη”.
-Εάν υπάρξει συμφωνία και περάσει από την κυβερνητική πλειοψηφία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ξεβρακωθεί ως ένα ακόμα μνημονιακό κόμμα, και, εν μέσω αναταραχών, θα οδηγήσουμε τη χώρα σε εκλογές με πρόταγμα “εμείς τα εφαρμόζουμε καλύτερα, γιατί τα πιστεύουμε κιόλας”.
Επομένως, συνεχίζει ο συλλογισμός, «σε κάθε περίπτωση θα έρθουμε πάλι εμείς στα πράγματα». Και όχι μόνο. Επιπροσθέτως, «θα αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε χειρότερα», υπό το φανερό μήνυμα ότι η καταστροφική κυβέρνηση των συριζομπολσεβίκων ανέβασε τον λογαριασμό, και το κρυφό μήνυμα ότι ο λαός πρέπει να τιμωρηθεί που την επέλεξε.
Ας μην έχει κανείς ουδεμία αμφιβολία, ότι η στρατηγική με την οποία πολιτεύεται το συντηρητικό απόκομμα -διαφανέστατη, αν κανείς αναλύσει τα λεγόμενα της de facto ενσάρκωσής του, που ονομάζεται Άδωνις Γεωργιάδης- είναι επακριβώς η προαναφερθείσα. Η στρατηγική αυτή, άλλωστε, είναι η μοναδική δικαιολογία και ο μοναδικός πραγματικός λόγος για την παραμονή Σαμαρά στην ηγεσία του.
Ο κ.Σόιμπλε δεν διανοείται την παραμικρή πιθανότητα να ωθήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης. Με δεδομένο τον σχεδιασμό της ελληνικής αντιπολίτευσης, όμως, μειώνονται δραματικά τα κίνητρα για να έλθει σε οποιαδήποτε συμφωνία, αφού βαδίζει άνετα στο χαλί που στρώνει η πέμπτη φάλαγγα. Αυτό που φαίνεται να παραβλέπει τόσο η τρόικα εξωτερικού όσο και η τρόικα εσωτερικού είναι η πιθανότητα ο ελληνικός λαός να μην βλέπει πλέον τη ρήξη ως μία κακή εξέλιξη.Ίσως να μην το αντιλαμβάνεται μήτε καν η κυβέρνηση, ανεξάρτητα με την έως τώρα αφοσίωσή της στις κόκκινες γραμμές.
Η ρήξη έχει αρχίσει να διαφαίνεται, και πιθανόν να μην υπάρχει κανένας λόγος για οποιαδήποτε πλευρά να στρίψει το τιμόνι. Αυτό που δεν διαφαίνεται είναι τι μορφή θα πάρει και ποιες θα είναι οι συνέπειές της, καθώς συνιστά για όλους περιοχή αχαρτογράφητων υδάτων. Σε κάθε περίπτωση, το πλέον απίθανο ενδεχόμενο είναι να καρποφορήσει ο θλιβερός τρόπος, με τον οποίο πολιτεύεται η αξιωματική αντιπολίτευση, να πραγματοποιηθούν οι αξιοθρήνητες φαντασιώσεις του Αδώνιδος, «να παρακαλάμε για το μέιλ Χαρδούβελη».