Του Κώστα Βλαχόπουλου
Την Πέμπτη, το Υπουργείο Εργασίας έδωσε στην δημοσιότητα στοιχεία που αφορούν τις συνθήκες απασχόλησης στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς είναι χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στην Ελληνική μνημονιακή πραγματικότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε τον όρο «εργασία». Είναι πιο δοκιμο να μιλάμε για «απασχόληση». Η εργασία προϋποθέτει σταθερότητα, καλές αμειβές για τους εργαζόμενους, δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις. Το μοντέλο της σταθερής εργασίας που κυριάρχησε μεταπολεμικά στην Ευρώπη έχει καταρρεύσει. Την θέση του έχει πάρει ένα ξεχειλωμένο εργασιακό περιβάλλον με κακοπληρωμένες και ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Η μελέτη των στοιχείων του Υπουργείου δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση της πιο πάνω παραδοχής. Σήμερα στον ιδιωτικό τομέα 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ, ενώ συνολικά 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά. Πρόκειται για εργαζομένους με συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασία 2, 3 ημερών την εβδομάδα, ή ακόμη και μερικών ωρών την εβδομάδα.
Παράλληλα τα στοιχεία του μηνός Σεπτεμβρίου, από το σύστημα Εργάνη, αποτυπώνουν την ανατροπή στην απορρυθμισμένη αγορά εργασίας. Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης τη διετία 2015-2016, με κυβέρνηση της «Αριστεράς» στην εξουσία, έσπασαν το ιστορικό φράγμα του 50% και ξεπέρασαν την πλήρη απασχόληση, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε το 2014 και όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ειδικότερα, την περίοδο Ιανουάριος – Σεπτέμβριος 2015 οι προσλήψεις που έγιναν με ευέλικτες μορφές απασχόλησης αντιστοιχούσαν στο 51,50%, έναντι 48,50% της πλήρους απασχόλησης. Την αντίστοιχη περίοδο Ιανουάριος – Σεπτέμβριος 2016 τα ποσοστά των ευέλικτων μορφών απασχόλησης διευρύνθηκαν ακόμη περισσότερο, φθάνοντας το 53,38%. Αντίστοιχα, τα ποσοστά της πλήρους απασχόλησης υποχώρησαν περαιτέρω στο 46,62%.
Μάλιστα, η Επιτροπή Σοφών, που έχει οριστεί από τον ίδιο τον Υπουργό Εργασίας για να καταθέσει προτάσεις στα εργασιακά εισηγήθηκε μεταξύ άλλων την μείωση (!) του κατώτατου μισθού στον Ιδιωτικό τομέα από τα 586 σε 527 ευρώ μεικτά με σκοπό την αύξηση της απασχόλησης, όπως ισχυρίζεται.
Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» των τελευταίων ετών, δεν αποτέλεσαν εφαλτήριο για την καταπολέμηση της ανεργίας, και ειδικά όπως αυτή επηρεάζει τους νέους ανθρώπους. Κάθε άλλο. Η ανεργία άγγιξε επίπεδα που παραπέμπουν σε χώρες της ανατολικής ευρώπης, ενώ το απορρυθμισμένο εργασιακό περιβάλλον δημιουργεί τετελεσμένα στις σχέσεις εργαζομένων-εργοδοτών, καθώς οι ατομικές συμβάσεις οι οποίες διαπερνούν οριζόντια τις εργασιακές σχέσεις και αφορούν πλέον όλο και περισσότερους κλάδους καθιστουν τον κόσμο της εργασίας ανίσχυρο και έρμαιο στις βουλές των εργοδοτών.
Στην κυβέρνηση προσπαθούν να αποτινάξουν από πάνω τους την ρετσινιά του νεοφιλελευθερισμού με κάθε τρόπο, και μερικές φορές αυτό μπορεί να καταλήγει και σε τραγελαφικούς θεατρινισμούς. Αναρωτιόμαστε όμως, υπάρχει κάτι πιο νεοφιλελεύθερο από το να επιτρέπεις να λειτουργεί μια απορρυθμισμένη αγορά εργασίας, με μισθούς βαλκανίων και ανυπεράσπιστους εργαζόμενους;
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 22.10.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
