Εδώ και αρκετές ημέρες θέλω να γράψω για τα όσα κοσμοϊστορικά συμβαίνουν. Μόνο που, κάθε φορά που καθόμουν να γράψω, τα δεδομένα άλλαζαν. Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, πριν προλάβουμε καν να τα αφομοιώσουμε.
Ο σχηματισμός κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ταχύτατος. Κατά την εκτίμησή μου, τα είχαν όλα έτοιμα. Ενώ, εμείς, προσπαθούσαμε να βρούμε με ποιον θα συνεργαστεί, ποιες παραχωρήσεις θα κάνει και διάφορα τέτοια, στην Κουμουνδούρου βρίσκονταν βήματα μπροστά. Δεν είχαν αποφασίσει μόνο για την κυβερνητική συνεργασία και το κυβερνητικό σχήμα, αλλά είχαν κάνει και τις πρώτες διερευνητικές επαφές με τους εταίρους. Ένα κόμμα που κάποιοι προσπαθούσαν, κι ακόμη προσπαθούν, να το παρουσιάσουν ως γραφικό, αποκομμένο από την πραγματικότητα, τους/μας έπιασε όλους στον ύπνο.
Αυτή ήταν η πρώτη θετική έκπληξη. Η δεύτερη, που σκόρπισε χαρά σε όλους σχεδόν τους Έλληνες (εξαιρούνται οι γερμανόψυχοι), ήταν η αποπομπή της τρόικας, ενός θεσμού που μας ταλάνισε/εξευτέλισε για αρκετά χρόνια. Τα αντιπαθή ρομπότ των Βρυξελλών εισέπραξαν αυτό που τους άξιζε, ένα ρητό και κατηγορηματικό «τρόικα τέλος». Η ξινισμένη έκφραση του Ντάισεμπλουμ, την ώρα που έδιναν συνέντευξη τύπου με τον Βαρουφάκη, σκόρπισε χαρά στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (εξαιρούνται, πάλι, οι γερμανόψυχοι).
Με αφορμή αυτό, την αποπομπή της τρόικας, οι φορείς του «ορθού λόγου» και της «κοινής λογικής» ξεσάλωσαν. Άρχισαν να κλαίνε, να ωρύονται ότι οι «κομουνιστές» θα μας καταστρέψουν και, βεβαίως, ότι θα μας βρουν όλες οι συμφορές μαζεμένες, αυτά που έπαθαν οι Κύπριοι θα ωχριούν μπροστά σ’ αυτά που περιμένουν τους Έλληνες. Γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί εκπρόσωποι του είδους «τρόικα ούμπερ άλες», άρχισαν να προφητεύουν το τέλος της χώρας και μας καλούσαν όλους να μετανοήσουμε όσο είναι ακόμη καιρός.
Επίσης, άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες ιδέες για συγκεντρώσεις υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ, για συνασπισμό όλων των κομμάτων που θέτουν ως κόκκινη γραμμή την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ε.Ε., και διάφορα τέτοια. Το αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν οι δηλώσεις στα σόσιαλ μίντια του υπευθύνου υγείας του ΠΟΤΑΜΙού, του Λυκούργου Λιαρόπουλου, ο οποίος, ως άλλος Αρτέμης Μάτσας, άρχισε να καταφέρεται με τον πιο χυδαίο τρόπο εναντίον των Ελλήνων και να παρακαλά τον Ντάισεμπλουμ να μας συντρίψει.
Δυστυχώς ή ευτυχώς (ο καθείς διαλέγει αυτό που του αρέσει), οι όποιες προσπάθειές τους κατέρρευσαν σύντομα. Η δήλωση Ομπάμα, αλλά και οι δηλώσεις τόσο του Γάλλου υπουργού οικονομικών, του Σαπέν, μετά τη συνάντηση με τον Βαρουφάκη, αλλά και πολλών ακόμη Ευρωπαίων αξιωματούχων, ότι όλοι θα προσπαθήσουν να βρουν μια κοινά αποδεκτή λύση, τους έκοψαν τα φτερά.
Κάποιοι, που κατάλαβαν ότι το σενάριο «καταστροφή» αρχίζει να αδυνατίζει, άρχισαν να ρίχνουν νερό στο κρασί τους. Φρόντισαν τα χολερικά σχόλιά τους να διανθιστούν και με λίγη επιείκεια. Κοντολογίς, άρχισαν να αφήνουν παράθυρα ανοιχτά έτσι ώστε, σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε όπως ήθελαν και ήλπιζαν, να μπορούν να πηδήξουν στο βαγόνι με τους νικητές.
Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εξάγουμε συμπεράσματα. Μολονότι, όπως όλα δείχνουν, τα χειρότερα είναι πίσω μας, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πως, στο μέλλον, τα πράγματα δεν θα στραβώσουν. Η Γερμανία, που μέχρι στιγμής εμφανίζεται απομονωμένη, δεν θα παραδώσει τα όπλα εύκολα.
Θα παλέψει μέχρι τέλους για να περάσει τη θέση της υπέρ της λιτότητας. Μόνο που, αυτή τη φορά, ο δρόμος της δεν θα είναι στρωμένος με τα ροδοπέταλα των υποτελών της. Η μικρή και ασήμαντη Ελλάδα, που μέχρι πρότινος αποτελούσε εύκολο θήραμα, έχει αποκτήσει ισχυρούς συμμάχους.
Αισιοδοξώ. Πιστεύω ότι, τελικά, η Ελλάδα θα βγει κερδισμένη από αυτή τη σύγκρουση. Το μέγεθος του κέρδους δεν μπορώ βέβαια να το γνωρίζω. Σε κάθε περίπτωση όμως, είμαι βέβαιος πως η καινούργια συμφωνία θα είναι μακράν καλύτερη από τα μνημόνια της τρόικας. Πόσο καλύτερη, θα το μάθουμε το επόμενο διάστημα.
Αυτό που με φοβίζει δεν είναι τόσο η στάση των Γερμανών, οι οποίοι, όταν θα δουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, θα αναγκαστούν να βάλουν νερό στο κρασί τους. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι η στάση του μπλοκ της «κοινής λογικής». Οι διάφοροι γερμανόψυχοι Λιαρόπουλοι μπορεί να είναι λίγοι, αλλά δεν θα το βάλουν εύκολα κάτω. Στο μυαλό τους, η αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένη με την επιβίωσή τους.
Διότι αντιλαμβάνεστε, υποθέτω, ποια θα είναι η θέση όλων όσοι υποστήριξαν με πάθος τα μνημόνια σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις αποδειχθούν επιτυχημένες. Δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Θα ντρέπονται μέχρι και να κυκλοφορήσουν. Τι να λένε «συγγνώμη λάθος; Σας καταδικάσαμε στην ανέχεια και την εξαθλίωση αλλά δεν ξέραμε ότι υπήρχε κι άλλος δρόμος;».
Η Πέμπτη φάλαγγα των «κοινηλογικάκηδων» θα παλέψει μέχρις εσχάτων. Αυτό το θεωρώ δεδομένο. Όχι, βέβαια, στο σύνολό της. Κάποια τρωκτικά θα προσπαθήσουν να διαφοροποιηθούν. Αλλά μικρή χώρα είμαστε, σχεδόν όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να αλλάξει ρότα χωρίς να γίνει αντιληπτός και να εισπράξει αυτό που του αξίζει.
Εδώ είμαστε και θα δούμε τις όποιες εξελίξεις. Πάντως, οφείλω να ενημερώσω τους φορείς του «ορθού λόγου» και της «κοινής λογικής», ότι τους Γερμανούς πολλοί αγάπησαν. Τους γερμανοτσολιάδες, κανείς.