Οργή και λύσσα έχει κυριεύσει τους πολίτες των ΗΠΑ οι οποίοι μπορεί να απολαμβάνουν την καλύτερη αστική δημοκρατία του πλανήτη αλλά αυτό δεν εμποδίζει το σύστημα επιβολής του Νόμου και της Δικαιοσύνης που διαθέτουν από το να κάνει φυλετικές διακρίσεις.
Οι ένορκοι που αποφάσισαν να μην παραπεμφθεί σε δίκη ο λευκός αστυνομικός Ντάρεν Γουίλσον, που τον περασμένο Αύγουστο δολοφόνησε στο Φέργκιουσον τον 18χρονο μαύρο Μάικλ Μπράουν, έπρεπε να γνωρίζουν ότι αυτή τους η απόφαση θα οδηγούσε σε βίαια επεισόδια, βανδαλισμούς κι αναποδογυρισμένα περιπολικά σε μια πόλη όπου πάνω από το 60% των κατοίκων είναι μαύροι.
Αυτό φυσικά ελάχιστη πρακτική σημασία έχει, αφού ο αρχηγός της Αστυνομίας κι ο Δήμαρχος του Φέργκιουσον είναι λευκοί, μόλις 1 στους 9 δημοτικούς συμβούλους είναι μαύρος, ενώ στο τοπικό αστυνομικό τμήμα υπάρχουν μόλις 3 μαύροι μπάτσοι σε σύνολο 53.
Κι αν όλα αυτά είναι τυχαία, προσθέστε το γεγονός ότι το Φέργκιουσον είναι μια φτωχή πόλη με μέσο ετήσιο εισόδημα πολύ κάτω από τον μέσο όρο της πολιτείας του Μιζούρι όπου ανήκει. Επομένως, η πλειοψηφία των κατοίκων του Φέργκιουσον είναι και μαύροι και φτωχοί. Ο απόλυτος συνδυασμός.
Μια χαρά έκαναν οι μαύροι που βγήκαν και τα έσπασαν και μια χαρά έκαναν κι όσοι τους συμπαραστάθηκαν. Το ανησυχητικό θα ήταν να μη συνέβαινε τίποτα.
Μπορεί οι μαύροι στην Αμερική να έχουν τυπικά τα ίδια δικαιώματα με τους λευκούς αλλά δε συμβαίνει το ίδιο με τους φτωχούς μαύρους. Δε συμβαίνει το ίδιο με τους φτωχούς γενικότερα. Οι φτωχοί γκετοποιούνται και οι πλούσιοι ενσωματώνονται. Ανεξαρτήτως φυλής. Απλώς η φυλή αποτελεί έναν ακόμα επιβαρυντικό παράγοντα.
Τάξη και φυλή διαπλέκονται αρμονικά, οι διακρίσεις δεν αφορούν μόνο το ένα ή το άλλο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις.
Δυσανάλογος ο αριθμός των μαύρων που σκοτώνονται από την αστυνομία, δυσανάλογος ο αριθμός των μαύρων που βρίσκονται στις φυλακές των ΗΠΑ, δυσανάλογος κι ο αριθμός των μαύρων που καταδικάζονται σε θανατική ποινή. Όλα δυσανάλογα.
Και στη μέση όλων αυτών ένας μαύρος Πρόεδρος. Ο Μπάρακ Ομπάμα που, εμφανώς απογοητευμένος από την απόφαση των ενόρκων, δήλωσε ότι είναι αρχή της Αμερικής να είναι υπεράνω όλων ο Νόμος, οπότε αυτή η απόφαση, όσο κι αν κάποιους τους απογοητεύει, είναι η απόφαση του δικαστηρίου.
Ο Μπάρακ Ομπάμα παραδέχτηκε ότι μέχρι τώρα έχει γίνει τεράστια πρόοδος στις φυλετικές σχέσεις στην Αμερική αλλά δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι υπάρχουν ακόμη προβλήματα. Κι έχει δίκιο. Από την άλλη, όση πρόοδος και να γίνει, μεγαλύτερο πρόβλημα όλων θα παραμένει η φτώχεια που συνεχώς αυξάνεται. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι.
Ο Μπάρακ Ομπάμα, λέγοντας ότι η απόφαση των ενόρκων για τον Γουίλσον πρέπει να γίνει αφορμή για να δουλέψουν όλοι μαζί, είναι σαν να την καταδικάζει. Λέγοντας ότι οι αστυνομικοί πρέπει να φέρνουν ενώπιον της Δικαιοσύνης όσους παρανομούν, είναι σαν να τους λέει ότι δε μπορούν να κυκλοφορούν πυροβολώντας τον κόσμο.
Δηλαδή τί έπρεπε να κάνει; Να βγει στους δρόμους και να τα σπάει; Επειδή είναι μαύρος; Αρχηγός κράτους είναι. Μερικοί δε μπορούν να διαχωρίσουν το ρόλο του ως Πρόεδρος από το χρώμα του. Μιλάμε για εντελώς καθυστερημένους.
Έχει πολλή πλάκα να βλέπεις ανθρώπους που ζουν στην άλλη άκρη του πλανήτη να κουνάνε το δάχτυλο στις ΗΠΑ κατηγορώντας την για ρατσισμό κι αστυνομική βία. Ειδικά αν αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από την Ελλάδα.
Κάθε μέρα δε γράφουμε για μπάτσους που δέρνουν, που βασανίζουν, που φοράνε κουκούλες και τα σπάνε; Κάθε μέρα δε γράφουμε για το δημόσιο λόγο που στάζει φασισμό; Κάθε μέρα δε γράφουμε για το ξέπλυμα των ρατσιστών από τα ΜΜΕ; Για την Ελλάδα δεν τα γράφουμε όλα αυτά; Στην Ελλάδα δεν παίρνει η Χρυσή Αυγή 9%; Ή μήπως παίρνει στην Αμερική;
Όχι αν είναι να θυμηθώ να ευχαριστήσω τον Κικίλια επειδή οι δικοί μας μπάτσοι δε σκοτώνουν όσο οι Αμερικάνοι.
Σε κάθε περίπτωση, όταν έχεις πρωθυπουργό τον ακροδεξιό Αντώνη Σαμαρά δεν έχεις δικαίωμα να ανακατεύεσαι και να κρίνεις τα εσωτερικά των άλλων. Γιατί δε θα ακούσεις ποτέ τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει όπως ο Μπάρακ Ομπάμα. Δε θα τον ακούσεις ποτέ να λέει ότι “είμαστε και θα είμαστε έθνος μεταναστών”, ότι “κάποτε ήμασταν όλοι ξένοι”.
Το μόνο που θα ακούσεις να λέει ο Αντώνης Σαμαράς είναι ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες κι ότι πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας από τους μετανάστες. Και τα λέει αυτά γιατί ξέρει σε ποιους απευθύνεται. Όπως ξέρει κι ο Ομπάμα. Βρείτε μόνοι σας τις διαφορές.
Επαναλαμβάνω: το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η φυλή. Δεν είναι οι μετανάστες. Είναι η φτώχεια. Με τους φτωχούς μαύρους έχουν πρόβλημα στην Αμερική. Με τους φτωχούς μετανάστες έχουμε πρόβλημα στην Ελλάδα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι συζητήσεις προηγούμενης δεκαετίας.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Θα κλείσω με το Flag Code των ΗΠΑ: “”I pledge allegiance to the Flag of the United States of America, and to the Republic for which it stands, one Nation under God, indivisible, with liberty and justice for all.” Μάρτυς μου το Φέργκιουσον.)
Η φτωχή πλην τίμια σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges