H ευρωναζιστική κατοχή εδραιώνεται πλέον εντελώς παράνομα και αντιδημοκρατικά.
Τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν αναμενόμενο πως θα είναι άσχημα, καθώς φαινόταν εξ αρχής ότι ο λαός δεν είχε καμία απολύτως άμεση διέξοδο με την ψήφο του ή μη. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν ότι θα προέκυπτε μια τόσο σαθρή και καθεστωτική βουλή, μέσα στην οποία ούτε καν υποκριτικά δεν θα ακούγεται πια μια φωνή αντίδρασης απέναντι στο έγκλημα που λαμβάνει χώρα τα τελευταία 5 χρόνια.
Η πιο «αντιμνημονιακή» εκπροσώπηση που θα υπάρχει απέναντι στον όλεθρο που έρχεται θα είναι το ΚΚΕ, ένα κόμμα που έχει δηλώσει προ πολλού πως μόνο για κομμουνιστική επανάσταση είναι πρόθυμο να συνεργαστεί με τον κόσμο, αφού τους εναπομείναντες σε αυτό δεν τους ενδιαφέρει να αναχαιτιστεί κανένας από τους άμεσους κινδύνους του καπιταλισμού. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει ενδιαφέρον για όσους πιστεύουν στον καπιταλισμό. Καλά να πάθουν, σου λέει. Αυτή θα είναι η λογική που θα στέκεται ως αντίποδας στο αίσχος. Για την Χρυσή Αυγή δεν υπάρχει λόγος να γίνεται λόγος. Έχασε και δεν κέρδισε ψηφοφόρους, γεγονός θετικό, που αποδεικνύει την ευθραυστότητα της υποστηρικτικής της βάσης, αλλά παραμένον επικίνδυνο.
Σε αυτήν την ανασύνταξη της μιζέριας αναδεικνύεται ο μεγαλύτερος πολιτικός εγκληματίας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ο Αλέξης Τσίπρας, αυτός ο μέγας λαϊκός εξαπατητής και συνειδητός γενοκτόνος. Κατάφερε να κερδίσει και πάλι, παρά τα ψέματα, παρά την απάτη που αποτέλεσε, ποσοστά που θα του επιτρέψουν την συγκρότηση της κυβέρνησης-μαριονέττα, αναγκασμένης δια νόμου να εφαρμόσει υπάκουα τις εντολές των αποικιοκρατικών κατακτητών, φερόμενων ως ευρωπαϊκών θεσμών.
Τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης αυτού του αδίστακτου μορφώματος που θα δημιουργηθεί θα είναι ολέθρια, όπως προδιαγράφεται από τα βάναυσα μέτρα που υπεγράφησαν στα μέσα Αυγούστου, τα οποία θα τεθούν σε ισχύ από τον Οκτώβρη.
Μέσα σε όλα, οι φωνές αντίδρασης θα περιοριστούν από παντού. Κανένας δεν θα μπορεί πλέον να κάνει έναν σοβαρό διάλογο περί των εναλλακτικών που υπάρχουν εκτός του ευρωπαϊκού πλαισίου, καθώς αυτομάτως η συζήτηση θα κρίνεται λαϊκά ανεπιθύμητη και άρα απραγματοποίητα τα αιτήματα της. Ο λαός προτίμησε μνημόνια και Ευρώ, τον μόνο δρόμο, τον αδιέξοδο.
Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Η βουλή που σχηματίστηκε είναι ηθικά και πολιτικά αντιδημοκρατική και κατοχική, εκμεταλλευόμενη τα νομικά ελαττώματα που θεμελιώνουν το σαθρό καθεστώς της χώρας όλα τα χρόνια ύπαρξης της. Η αποχή από τις κάλπες έφτασε το ποσοστό του 45%, ενώ αν σε αυτό το ποσοστό προστεθεί και αυτό των κομμάτων που δεν μπόρεσαν να μπουν στην βουλή και, θεωρητικά, αρνούνται την μνημονιακή κατοχή στην οποία βρίσκεται η χώρα, τότε το ποσοστό φτάνει στο 50%.
Ανεξαρτήτως της ενημερότητας των εκλογικών καταλόγων, συμπεραίνεται το γεγονός πως ένας στους δυο πολίτες της Ελλάδας δεν συμφωνεί με το παρόν καθεστώς που διαιωνίζεται, αλλά παρόλα αυτά υποχρεούται να υπακούει στις απαιτήσεις που αυτό ευρωναζιστικά επιβάλλει. Ένας στους δύο ανθρώπους που συναντά κάποιος στον δρόμο δεν συμφωνεί και δενεπιθυμεί να συμμετάσχει σε αυτό το έγκλημα που στήθηκε σε βάρος του.
Όσο κι αν προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα πως αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνει γιατί αυτό νομιμοποιήθηκε, λένε αισχρά ψέματα. Το καθεστώς νομιμοποιείται μέσω της εκλογικής διαδικασίας λόγω νομικών κενών, αλλά η νομιμότητα του δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση. Γίνονται όλα χωρίς καμία ηθική και πολιτική βάση. Κατοχικά, ευρωναζιστικά και εγκληματικά μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο τα όσα συμβαίνουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα γίνουν και αποδεκτά. Οι άνθρωποι που δεν διάλεξαν αυτόν τον δρόμο στις εκλογές, αυτοί που είναι πολλοί, που, είτε απείχαν από τις κάλπες, είτε ψήφισαν κάποιο κόμμα που αρνείται την μνημονιακή κατοχή και λεηλατήθηκε ούτως ώστε να μην μπορέσει να μεταφέρει μηνύματα στο κοινοβούλιο του αίσχους, πρέπει να οργανωθούν σε μαζικές στάσεις πληρωμών και ολοκληρωτική, υπαρξιακή άρνηση του αποτελέσματος.
Φυσικά δεν θα είναι μόνον αυτοί, αφού και πολλοί από αυτούς που έκαναν και αυτήν την φορά το σφάλμα να στηρίξουν κάτι από τα αίσχη που σχηματίστηκαν στο κοινοβούλιο θα καταλάβουν ότι είτε θα πρέπει να τους γυρίσουν ομαδικά την πλάτη, είτε να γυρίσουν στα τέσσερα και να στηθούν για το υπόλοιπο του μίζερου βίου τους.
Όλοι θα πρέπει πια να κάνουν τις επιλογές τους, και οι συνειδητά απέχοντες, αλλά και οι συνειδητά ψηφίσαντες κινήματα που αρνούνται το αίσχος. Το καθεστώς αυτό πρέπει να ανατραπεί με κάθε κόστος, ακόμη και αν αυτό χρειαστεί να γίνει δια της βίας. Ειδάλλως, ο δρόμος είναι «μνημόνια για πάντα» και θα μας καταστρέψει όλους μηδενός εξαιρουμένου.