1) Είχε δεν είχε ο Σύριζα μας έβγαλε από το μνημόνιο ήτοι την προηγούμενη δανειακή σύμβαση, για να μας βάλει στο Συμφώνιο ήτοι τη δική του δανειακή σύμβαση με επώδυνα μέτρα και τα ίδια χαρακτηριστικά.
2) Η διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα είναι ότι συζητάται η μη συμμετοχή του ΔΝΤ και στόχος είναι πρόβλεψη για απομείωση του χρέους.
Και τα δύο είναι πολύ σημαντικά αρκεί να γίνουν σωστά. Η μείωση του χρέους πρεπει να είναι μινιμουμ 30% και η μη συμμετοχή στο ΔΝΤ θα πρέπει να ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή των ευρωπαϊκών συνθηκών σε πολλούς τομείς (π.χ αγορά εργασίας) που είναι καταφανώς ευνοϊκότερες από το μπανανιστάν της Λαγκάρντ.
3) Επίσης η διαφορά συγκριτικά με τα προηγούμενα είναι ότι κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα, χάθηκαν τα χρήματα που πληρώσαμε από τη τσέπη μας χωρίς πρόγραμμα και τα χρήματα ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών. Περίπου δηλαδή 18δις.
4) Στην ουσία των μέτρων η διαφορά είναι ότι πληρώνουν και οι έχοντες χωρίς όμως αυτό να επιδρά στους μη έχοντες οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και σε κάθε περίπτωση υπό το καθεστώς της αβεβαιότητας για την εξασφάλιση των απαραίτητων.
5) Αν ο Σύριζα θέλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, αφού το υπογράφει που το υπογράφει το ρημάδι, ας το κάνει πενταετές.
Οι δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδος χωρίζονται σε δύο σκέλη.
Αυτές μέχρι το 2020 όπου καταβάλλουμε ότι δεν κουρεύτηκε από το PSI, τις δόσεις του ΔΝΤ και στην ΕΚΤ και από το 2021 και κάτω οπότε και ξεκινά η (έντοκη) αποληρωμή των κρατών μελών της ΕΕ.
Στα πρώτα δάνεια, μόνο η ΕΚΤ, μπορεί να βοηθήσει και οι δανειστές με νέα δάνεια, στα επόμενα θα λάβει χώρα η λεγόμενη απομείωση του χρέους για να καταστεί “βιώσιμο” – λέμε τώρα -.
Αδέρφια μου, ακόμη κι αν τελειώσει όλο αυτό με το καλύτερο δυνατό σενάριο, η ατάκα του Πύρρου -σε ελεύθερη μετάφραση – είναι πιο επίκαιρη από ποτέ
“Αλλη μια νίκη σαν αυτή και την πουτσίσαμε”
Μάνθος Τριαντάφυλλος για το Νόστιμον ήμαρ