Σάλος έχει προκληθεί μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις του Γιάννη Βαρουφάκη σχετικά με τον ρόλο της τρόικας στην επόμενη μέρα της διαπραγμάτευσης του μνημονίου, έπειτα από την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον ειδικό επί των αγροτικών θεμάτων, Γερούν Ντάισελμπλουμ, που βρέθηκε στη θέση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής οικονομίας επειδή είχε τη σωστή εθνικότητα αλλά τις λάθος γνώσεις.
Όπως αναφέρουν δεκάδες διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Γιάννης Βαρουφάκης άκουσε τον Ολλανδό υπερ-υπουργό να του λέει πως «σκότωσε» την τρόικα επειδή είπε πολύ απλά ότι καμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της δεν δέχεται να συνομιλεί με υπαλλήλους και κλητήρες.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας δίνει εδώ και μια εβδομάδα συνεχείς συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης, στις οποίες επαναλαμβάνει διαρκώς ότι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές δεν ήταν για να κάνει ό,τι του λένε οι δανειστές, αλλά για να δώσει επιτέλους στη λέξη «διαπραγμάτευση» την πραγματική της σημασία.
Η επιλογή του Βαρουφάκη ως τον άνθρωπο που θα προπαγανδίσει τις ελληνικές θέσεις στα διεθνή μάτια και αυτιά δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για έναν καθηγητή ο οποίος πουλάει στο γυαλί, φαίνεται (και είναι) πάντα ήρεμος, και δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιος «κλασσικό δείγμα ριζοσπάστη αριστερού».
Αποτελεί προνομιακό συνομιλητή σημαντικών οικονομικών παραγόντων του εξωτερικού και δεν έπαιξε ποτέ το εγχώριο παιχνίδι της διαπλοκής με τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αν το έκανε, θα είχε μόνιμη στήλη στα Νέα, το Βήμα ή την Καθημερινή και θα μετατρεπόταν σε τηλε-μαϊντανό που θα προπαγάνδιζε κινδυνολογία και αγορολατρεία. Ίσως να είχε και δικό του talk show.
Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ζωτικής σημασίας η νίκη της πρώτης παρτίδας πολέμου των εντυπώσεων σε διεθνές επίπεδο. Από το 2010 έως το 2013 όλα τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης –πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων- πούλησαν στους αναγνώστες τους το παραμύθι του τεμπέλη και διεφθαρμένου Έλληνα που πίνει ούζα στην παραλία και τρώει τα λεφτά του Γερμανού φορολογούμενου, δουλεύοντας ελάχιστες ώρες την εβδομάδα και βγαίνοντας στη σύνταξη στα 45 του.
Η ζημιά που υπέστη η Ελλάδα από αυτή τη στάση των ξένων ΜΜΕ ήταν ανεπανόρθωτη. Οι ξένοι ηγέτες κουνούσαν το δάχτυλο κάθε φορά που έβλεπαν κάποιον να μιλά για λάθος προσέγγιση και για δηλητηριώδη συνταγή «σωτηρίας» που φτιάχτηκε για να προστατέψει τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα έριχναν χρήματα των κρατικών τους ταμείων σε μια μαύρη τρύπα χρέους (όπως λέει ο ίδιος ο Βαρουφάκης ξανά και ξανά). Άποψη την οποία πρόσφατα ανέπτυξε μια ομάδα νομπελιστών οικονομολόγων, συνοδεύοντας την με βαριές κατηγορίες για την καταστροφική πολιτική της Γερμανίας.
Η εικόνα της Ελλάδα μέσα από τον φακό και την πένα των διεθνών ΜΜΕ άλλαξε το 2013. Από χώρα μπαταχτσήδων μετατράπηκε στη χώρα των νέων που μεταναστεύουν, των ανέργων που γεμίζουν ουρές τα συσσίτια, της παιδικής φτώχειας που βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη, των αστέγων που παραπλανιούνται στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων. Στη χώρα όπου η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγινε καθημερινή ρουτίνα και προκάλεσε πρωτοφανείς αντιδράσεις στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς.
Μάλιστα, οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν εκείνοι που τελικά –και μετά τον βομβαρδισμό δημοσιευμάτων για το λεγόμενο «ελληνικό δράμα»- πείστηκαν να εξετάσουν πιο προσεκτικά τις απαιτήσεις της τρόικας και τις επιπτώσεις της δράσης της, εκδίδοντας ανακοινώσεις και ψηφίσματα καταδίκης της πολιτικής των δανειστών και της απονομιμοποιημένης κοινωνικά δράσης των υπαλλήλων τους εις βάρος εκατομμυρίων πολιτών.
Αυτά επαναλαμβάνει σε κάθε διεθνές ΜΜΕ ο Βαρουφάκης, θέλοντας κατά κάποιον τρόπο να προλάβει το κακό που ήδη ξετυλίγεται κι επιδιώκει την επανα-σύνδεση του Έλληνα με τη θεωρία του «τεμπέλη» και του «μπαταχτσή» που τώρα θέλει να φάει τα 240 δισ. των μνημονιακών δανείων.
Ο Βαρουφάκης αποτελεί στρατηγικό παίκτη ενός πολέμου εντυπώσεων, ο οποίος μπορεί να μην έχει στην πραγματικότητα ιδιαίτερη σημασία πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά στην πράξη διαμορφώνει το κατάλληλο κλίμα πίεσης προς κάθε κατεύθυνση. Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ μπήκε μπροστάρης σε μια σημειολογική μάχη εξίσου σημαντική με αυτή των κυβερνητικών αποφάσεων που θα συναποφασιστούν με τους δανειστές – μη γελιόμαστε, ο Τσίπρας δεν είναι εκείνος ο τύπος πρωθυπουργού που θα αποφασίσει όντως να έρθει σε μετωπική ρήξη με την ΕΕ.
Η στάση του Ολλανδού αγρότη στο υπουργείο Οικονομικών προκαλεί έκπληξη· όχι επειδή δεν περίμενε να ακούσει τον Βαρουφάκη να μιλάει για κατάργηση της τρόικας, αλλά γιατί δεν πίστευε ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα λεγόταν δημοσίως και μάλιστα στο ίδιο τηλεοπτικό πλάνο με αυτόν. Ήταν μια ήττα την οποία σε επικοινωνιακό επίπεδο επωμίστηκε σχεδόν αποκλειστικά η Άνγκελα Μέρκελ και όχι το Eurogroup στο σύνολό του. Κι αυτό γιατί κανείς Ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών –πλην Σόιμπλε- δεν βροντοφώναξε στον Yanis ότι η πόρτα του υπουργείου του θα παραμείνει κλειστή όσο λέει τα ίδια.
Απόδειξη αυτής της σκέψης αποτελεί η άμεση κλήση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αμέσως μετά τον διορισμό του -πριν ακόμη ακουστεί ολόκληρη η προγραμματική πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- για διεξοδικές συζητήσεις που θα αφορούν το νέο πρόγραμμα που η ελληνική κυβέρνηση θα προτείνει στους δανειστές της.
Η Μέρκελ έχει από τη δική της πλευρά να διαχειριστεί πολλαπλά μέτωπα αντιδράσεων στον τομέα της επικοινωνιακής της μονομαχίας με τον Τσίπρα. Μια διαδικασία η οποία ξεκίνησε το επόμενο λεπτό της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ελλάδα μέσω των πρωτοσέλιδων του παγκόσμιου Τύπου, κι αναμένεται να είναι εξαιρετικά σύντομη καθώς η πιθανότητα της επιτυχημένης επανάληψης μιας ανθελληνικής προπαγάνδας εντός της υφεσιακής Ευρώπης του 2015 μοιάζει αβέβαιη, αν όχι ακατόρθωτη.
Η Γερμανίδα καγκελάριος οφείλει να δείξει αν είναι η ευρωπαΐστρια που η ίδια υποστηρίζει ή ο καταστροφέας της Ευρώπης, όπως την χαρακτηρίζουν δεκάδες αγγλοσάξονες –κυρίως- αναλυτές. Κι αυτό γιατί δεν έχει μπροστά της ούτε μια επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση στο εσωτερικό της για να συνεχίσει το παιχνίδι αναβλητικότητας που έπαιζε επί τέσσερα χρόνια, αλλά ούτε και μια άμεση οικονομική απειλή όπως εκείνη που κολύμπησε με ταχύτατους ρυθμούς τον Ατλαντικό και ξεβράστηκε στις ευρωπαϊκές ακτές το 2008.
Αν παρατηρήσουμε, μάλιστα, τα λεγόμενά της, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι δημόσιες αναφορές της έχουν να κάνουν σχεδόν αποκλειστικά με την πιθανότητα διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε κάτι. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το χρέος θα είναι ο στίβος των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε ελληνικό όμως επίπεδο, η μάχη κατά της διαπλοκής οφείλει να ξεκινήσει την επόμενη μέρα της συγκρότησης της νέας βουλής. Εκεί δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για καθυστερήσεις κι ούτε ίχνος κατανόησης σε όσους κάνουν τα στραβά μάτια. Διότι, πολύ απλά, κανείς δεν θα κακίσει την κυβέρνηση αν δεν περάσει τώρα το αίτημά της για ευρωπαϊκή διάσκεψη χρέους. Όμως θα της αλλάξουν όλοι τον αδόξαστο αν την δουν να λοξοκοιτάζει όταν την ρωτούν γιατί δεν προχωρά στην κάθαρση για την οποία εκλέχτηκε.