Δεν υπάρχει καλό μνημόνιο.Ούτε ταξικό μνημόνιο που ευνοεί τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και τα παίρνει απο τους έχοντες.Το μνημόνιο έχει ένα πρόσωπο και αυτό είναι το απάνθρωπο πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού.
Δεν μπορείς να ελπίζεις σε λογική και ωφέλιμη λύση από ανθρώπους που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα ως εχει και μιλάνε για ρεαλισμό, ενώ ταυτόχρονα με λυσσαλέα υφεσιακά μέτρα προσδοκούν οικονομική ανάπτυξη και ανάσταση νεκρών. Από “ηγέτες” που μαζεύονται κάθε τόσο για να τσαμπουνάνε μαλακίες και να αρνούνται να αναγνωρίσουν ουσιαστικά προβλήματα όπως είναι το χρέος κρατών-μελών και το μεταναστευτικό – που οι ίδιοι δημιούργησαν -, πώς μπορεί κάποιος να περιμένει λύση;
Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς αλλά δεν είναι.Εδώ που φτάσαμε, εντός του ευρώ, έχει μόνο μέτρα-μέτρα-μέτρα και λίγα ακόμα μέτρα.Και όχι μέτρα ορθολογικά.Παράλογα, δολοφονικά και υφεσιακά. Και τώρα να υπογράψει ο Τσίπρας, σε 2-3 χρόνια μάξιμουμ, θα χρειαστεί και 4ο μνημόνιο. Φαύλος κύκλος.
Η επιστροφή στην δραχμή δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά είναι η λύση που αυτή τη στιγμή δίνει μια κάποια ελπίδα ότι μπορεί να την σκαπουλάρουμε στο μέλλον.
Το να κρατάς ζωντανή την πίστη της “ευρωπαϊκής αλληλεγγύης” και της “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” είναι σαν να κρατάς στο σαλόνι σου τον νεκρό σκύλο σου γιατί κάποτε περάσατε ωραία και αρνείσαι – πέρα από κάθε λογική – να τον θάψεις.
Και όποιος δεν βλέπει αυτόν τον ρεαλισμό είναι είτε εγκάθετος (Θεοδωράκης, Τζήμερος, Παπαδημούλης), είτε μαλάκας (συμμετέχοντες του «Μένουμε Ευρώπη»), είτε και τα δυο (Γεωργιάδης).