Εξήντα χρόνια μετά και η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφύγων από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (0,3%).
Πρόσφυγας δεν είναι απλώς εκείνος που ζητά να μείνει στη χώρα που εσύ θεωρείς δική σου, μα ένας από τους πιο ευάλωτους, ως προς τα δικαιώματά του, πολίτης του κόσμου.
Η διαδικασία για την ανάπτυξη ενός σώματος διεθνών νόμων και συμβάσεων σχετικά με τους πρόσφυγες ολοκληρώθηκε το 1951 με υιοθέτηση της Συμβάσεως για το Καθεστώς των Προσφύγων από τη Συνέλευση Των Ηνωμένων Εθνών. Η πρώτη χώρα που την προσυπέγραψε ήταν η Δανία, με άλλα 140 έθνη να ακολουθούν το παράδειγμά της. Αποτελεί το σημαντικότερο νομικό κείμενο για την εφαρμογή αρχών μεταχείρισης προσφύγων, προβλέπει την ελευθερία άσκησης της θρησκείας, παρέχει πρόσβαση στα δικαστήρια, στην πρόνοια , στην εκπαίδευση και στις κοινωνικές παροχές. Ως προς την υγεία και την εργασία ορίζει ότι ο πρόσφυγας πρέπει να αντιμετωπίζεται το λιγότερο όπως όλοι οι άλλοι «ξένοι» της χώρας.
Εξήντα χρόνια μετά και η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφύγων από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (0,3%).
Ένας άνθρωπος που φεύγει από τη χώρα του, γιατί κινδυνεύει η ζωή του και ζητά –ως έχει δικαίωμα- προστασία, είτε δεν καταφέρνει να μπει στη χώρα, είτε δεν καταφέρνει να καταθέσει αίτηση ασύλου ή ακόμη κι αν την καταθέσει δε θα καταφέρει να αναγνωριστεί πρόσφυγας και η διαδικασία μπορεί να κρατήσει αρκετά χρόνια. Τα χρόνια της αναμονής οι άνθρωποι αυτοί δε χαίρουν κανενός δικαιώματος και καμίας προστασίας.
Έτσι ανάμεσα στους Σύρους πρόσφυγες που διαμαρτύρονται εδώ και 25 ημέρες στο Σύνταγμα, μπορεί να συναντήσει κανείς και ανθρώπους που παλεύουν χρόνια με τα φαντάσματα. Φιλοξενούνται όπου βρουν ή και πουθενά, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης αφεντικών για ένα μαύρο μεροκάματο, δεν τολμούν να πάνε στο νοσοκομείο φοβούμενοι τη σύλληψη ή την απέλαση.
Η διαμαρτυρία λοιπόν στο Σύνταγμα, έδωσε ώθηση σε έναν αγώνα ετών. Οι αλληλέγγυοι που κατέφταναν καθημερινά έμεναν άναυδοι μπρος στην αποφασιστικότητα και στην αξιοπρέπεια ακόμη και των μικρών παιδιών. «Θα μείνουμε ως το τέλος». Αφού δε γίνεται να ζήσουν αξιοπρεπώς εδώ ζητούν να τους δοθεί πολιτικό άσυλο με τη διαδικασία του fast track (μέσα σε μία- δυο μέρες) με εξάμηνη διάρκεια, αφού το εξασφαλίσουν θα ταξιδέψουν σε άλλες χώρες τη Ευρώπης όπου τους περισσότερους τους περιμένουν οι οικογένειές τους.
Την Παρασκευή μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας, αγωνίας και ταλαιπωρίας συναντήθηκαν με το γενικό γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών, Άγγελο Συρίγο, και τον δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη.
Οι Σύροι πρόσφυγες κατέθεσαν στον κ. Συρίγο κατάλογο με 603 ονόματα για παραχώρηση ασύλου, ενώ συμφώνησαν με τον κ. Καμίνη στη μεταφορά 40 ατόμων -με προτεραιότητα τα γυναικόπαιδα- σε υποδομές του Δήμου. Η δέσμευση από την πλευρά των θεσμικών οργάνων ήταν η άμεση επικοινωνία με όλους τους δημάρχους της Αττικής για να βρεθούν και άλλοι χώροι έως ότου η προσωρινή λύση γίνει μόνιμη.
Μια μεγάλη νίκη κι ας φάνταζε ασήμαντη και μικρή σε πολλούς. Οι περισσότεροι αδιαφόρησαν για τους Σύρους ή τους χλεύασαν απροκάλυπτα κι αναίσχυντα. Έρχονται Χριστούγεννα, έχουμε να γιορτάσουμε δεν έχουμε χρόνο.. να είμαστε άνθρωποι. Να γιορτάσουμε τι; Τη βίαιη προσπάθεια των ΜΑΤ να διώξουν τους πρόσφυγες από το Σύνταγμα απειλώντας τους πως αν δε φύγουν δε θα ισχύσει καμία συμφωνία.
Την ίδια στιγμή οι απεργοί του ”Ποτέ την Κυριακή” βρέθηκαν από την Ερμού στο πλευρό των Σύρων και μέσω των κοινωνικών δικτύων άρχισαν να ανεβαίνουν αλληλέγγυοι. Κάποιοι ήταν ήδη εκεί, άνθρωποι που κοιμούνται σχεδόν μαζί με τους πρόσφυγες. Στον αντίποδα οι «ευτυχισμένοι» καταναλωτές που προσπερνούσαν τρέχοντας, φοβούμενοι μήπως «κολλήσουν ανθρωπιά» και δεν προλάβουν να στολίσουν τη θλίψη τους με προϊόντα. Τα παιδιά τους έπρεπε να παίξουν ανέμελα στο Καρουζέλ όπως άλλες χρονιές, άλλωστε εκείνα δε θα βρεθούν ποτέ σε τέτοια θέση..
Υγ: Η παράδοξη αυτή ‘’χριστουγεννιάτικη ιστορία’’ τελειώνει ως εξής: Ένας 16χρονος Σύρος απειλεί να κρεμαστεί αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά του, μια γυναίκα ακολουθεί το παράδειγμά του. Ο κλοιός της αστυνομίας στενός, δεν μπορεί να πλησιάσει κανείς τους Σύρους. Ο αλληλέγγυος κόσμος φωνάζει, οι πρόσφυγες φωνάζουν, ενώνονται οι φωνές..FREEDOM!!! Τα ΜΑΤ αποχωρούν… διδαχή ελευθερίας!