Εκείνοι που θα έπρεπε να βρίσκονται στα λαγούμια τους για την τραγική κατάσταση της χώρας κάνουν κηρύγματα εντιμότητας. Έγιναν εισαγγελείς και αγορεύουν από τηλεοράσεως.
Οι εκπρόσωποι του βρωμερού πολιτικού συστήματος των σαράντα τελευταίων χρόνων που έγδαρε αυτή τη χώρα έρχονται τώρα και ζητάνε και τα ρέστα. Μιλούν για ουρές στα ΑΤΜ και ξέχασαν τις ουρές στα συσσίτια της ντροπής. Μιλούν για ουρές στα βενζινάδικα και ξέχασαν τις στρατιές των ανέργων.
Μιλούν για ψεύτες και ξέχασαν τα ψέματα που αράδιαζαν σαράντα χρόνια τώρα. Μιλούν για προδότες και ξέχασαν μίζες, σκάνδαλα, ρεμούλες, πελατειακά πάρε δώσε.
Εκείνοι που θα έπρεπε να κρύβονται βρήκαν ευκαιρία να βγουν στα κάγκελα. Βρήκαν ευκαιρία οι από πάντα πρόθυμοι και δίνουν τα διαπιστευτήρια τους. Βγήκαν στα κανάλια με τα σάλια να τους τρέχουν πεινασμένοι για εξουσία.Ποτίζουν ξεδιάντροπα φόβο έναν λαό που θα έπρεπε να τους έχει φτύσει στα μούτρα εδώ και χρόνια.
Εκείνοι που έστειλαν τόσους χιλιάδες νέους ανθρώπους εξόριστους από εδώ κι από εκεί τολμούν και πιάνουν στο στόμα τους τις νέες γενιές. Αυτές τις γενιές που ποτέ δεν υπολόγισαν και τις έχουν χρεώσει μέχρι το λαιμό πριν καν γεννηθούν.
Εκείνοι που έκαναν τα όνειρα να μοιάζουν πολυτέλεια μιλάνε για ελπίδα. Η ελπίδα λένε θα έρθει αρκεί να σκύψεις λίγο ακόμα. Και λίγο ακόμα. Και λίγο ακόμα. Που ακούστηκε ελπίδα με σκυμμένο κεφάλι ;
Η ελπίδα λένε θα έρθει αν είσαι φρόνιμος και υπάκουος. Η ελπίδα πάντα έρχεται από ανυπάκουους με υψωμένα κεφάλια και υψωμένες γροθιές.
Δωσ’ τους να φάνε τον φόβο τους.
Σταμάτης Μορφονιός για το Νόστιμον ήμαρ