Καμιά φορά με πιάνουν οι φιλοσοφικές αναζητήσεις μου και μιλάω με ένα φίλο που πηγαίο ταλέντο του είναι να μου πετάει καθημερινές αλήθειες στα μούτρα και να με «αναγκάζει» να ξεκινήσω μια αυτοκριτική που δεν έχει τελειωμό.
Μετά από μια τέτοια αναζήτηση-αυτοκριτική, σας γράφω τώρα εδώ χωρίς ίχνος θυμού (πρωτοφανές) και με μια τεράστια δόση απελπισίας και απογοήτευσης. Μπορείτε να θεωρήσετε το παρόν κείμενο ό,τι θέλετε. Από εξομολόγηση μέχρι κατάθεση ψυχής αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά λέξεις βαλμένες η μία δίπλα στην άλλη που έχουν σκοπό να μπλέξουν πολλά θέματα σε ένα ακόμα απαισιόδοξο κειμενάκι. Αν πιστεύετε ότι κάποτε θα καλυτερέψει η φάση σταματήστε να διαβάζετε και επιστρέψτε στην ουτοπία σας.
Η ανθρωπότητα έχει αποτύχει. Ναι, είναι πολύ απλό. Αποτύχαμε σε όλα τα επίπεδα. Αυτά που γίνονται εδώ είναι παγκόσμια φαινόμενα αλλά ας επικεντρωθούμε λίγο στη δική μας πολυαγαπημένη ελληνική πραγματικότητα.
Αν κοιτάξετε αυτή τη χώρα από το Death Star θα δείτε άστεγους να πεθαίνουν από το κρύο και πολλά άδεια κτίρια που εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Θα δείτε ανθρώπους να παλεύουν να επιβιώσουν και συνανθρώπους τους να καταδέχονται την «εθελοντική εργασία». Θα δείτε παιδιά να αγωνίζονται για τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση και παιδιά που αποφοιτούν από πλούσια σχολεία σε τελετές με 3.000 άτομα και φαντεζί ονόματα. Εκπαιδευτήρια Λάτση, εκπαιδευτήρια Νιάρχου, εκπαιδευτήρια του επόμενου που θα κάνει κουμάντο γιατί απλά μπορεί. Επάγγελμα «φιλάνθρωπος» και τέτοιοι εμετοί. Συνεχίζοντας λίγο πιο δίπλα θα δεις πρόσφυγες στο Σύνταγμα και απεργούς πείνας σε φυλακές γιατί η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία σε αυτή τη χώρα. Θα δεις ιδιωτικούς στρατούς να προστατεύουν τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Θα δεις ανθρώπους που πιστεύουν ότι η Κυβέρνηση όντως κυβερνάει. Θα δεις ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι Ναζί και τα Ποτάμια θα τους σώσουν. Θα δεις ανθρώπους που περιμένουν να σωθούν. Θα δεις να καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα δεις να βάφονται παγκάκια και να αφαιρούνται τσίχλες από τα πεζοδρόμια γιατί πού θα ξαπλώσει ο άστεγος, πάνω στην τσίχλα; Θέλει αισθητική ο θάνατος. Θα δεις ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές με υπαλλήλους που δεν πληρώνονται και πρέπει να ανέχονται τη μάπα του κάθε ένα που θυμήθηκε να βγει για ψώνια. Γιατί λεφτά υπάρχουν, αξιοπρέπεια ούτε για δείγμα. Θα δεις να κυκλοφορούν φρι πρέζες που σε ενημερώνουν για το πιο hot σημείο της πόλης γιατί πού θα πας κι εσύ να απιθώσεις λίγη από την καταθλιψάρα σου; Θα δεις ανθρώπους να πνίγονται στα χημικά επειδή θέλουν να προστατεύσουν ένα βουνό από την καταστροφή και θα δεις ανθρώπους να εκστασιάζονται στην ιδέα της ελεύθερης αγοράς γιατί είναι πολλά τα λεφτά, φίλε αναγνώστη.
Όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα και δίπλα-δίπλα το ένα από το άλλο. Παράνοια ε;
Ας πούμε τώρα ότι έτσι όπως κοιτάτε την Ελλάδα κάνετε ένα ζουμ ιν. Κι άλλο, ελάτε μην το λυπάστε, ζουμάρετε λίγο ακόμα…εντάξει σταματήστε εκεί. Βλέπετε ένα τυπάκι που κάθεται μπροστά σε μια οθόνη και πληκτρολογεί ακατάπαυστα; Αυτό είναι ένα ιντερνετικό troll. Έτσι το έχουν ονομάσει δηλαδή οι άλλοι. Αυτοί που δεν είναι trolls. Αντίθετα από όσα πιστεύει η κοινή γνώμη, τα περισσότερα από τα ιντερνετικά trolls δεν πληρώνονται αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ας μιλήσουμε για τα αληθινά trolls αυτού του τόπου. Τα κοστουμαρισμένα trolls, αυτά που ιδρύουν κοινωφελή ιδρύματα, αυτά που παίρνουν υπουργεία, αυτά που εμείς νομίζουμε ότι τρολάρουμε με επιτυχία. Γιατί αυτό κάνουμε. ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι τους τρολάρουμε. Χωρίς παρεξήγηση αγαπητοί ιντερνετικοί σύντρολοι αλλά δεν πιάνουμε μία μπροστά τους. Είναι πολύ λίγοι και έχουν πείσει πάρα πολλούς ότι τους χρειάζονται. Στα συν τους περιλαμβάνεται ότι βγάζουν πολλά από τους πολλούς και τα σπάνε σε in μαγαζιά και γενικά παρτάρουν και περνάνε τέλεια. Κι εδώ έρχεται το πραγματικά παρανοϊκό ζήτημα της όλης φάσης. Μαζί με τους πολλούς τα σπάνε γενικά και οι λίγοι. Και κάπως έτσι το trolling περνάει σε άλλο επίπεδο. Σε ένα αρρωστημένα άρρωστο επίπεδο που κανείς, ποτέ, δεν θα μπορέσει να φτάσει. Κάπου εδώ θα έπρεπε να στριμώξω ένα επαναστατικό μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας αλλά μου έχουν τελειώσει αυτά.
Η ανθρωπότητα έχει αποτύχει και απλά συνεχίζει να διαιωνίζει αυτή της την αποτυχία. Τα πράγματα δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ καλύτερα. Τα πραγματικά trolls θα κυβερνάνε μια ζωή και τα ιντερνετικά trolls θα γράφουν κειμενάκια, στάτους και τουίτς προς τέρψιν των άλλων. Αυτών που δεν είναι trolls.
Εδώ πάντως είναι ωραία. Περνάμε τέλεια, έχουμε ήλιο, θάλασσα και θάνατο σε πολύ μεγάλες δόσεις και για όλα τα γούστα.
Υ.Γ.: Κανονικά θα πρέπει να ευχαριστήσω το φίλο μου τον Δ. για τις φιλοσοφικές- αυτοκριτικές αναζητήσεις που με ενέπνευσαν να γράψω αυτό το άνευ σκοπού και στόχου κείμενο, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα με βρίσει αν το κάνω. Του στέλνω διαγαλαξιακή αγάπη 2014.