Η Lamar, 5 ετών κοιμάται σε μια κουβέρτα στο δάσος κοντά στο Χοργκός, στη Σερβία. Αυτή και η οικογένειά της είχαν πάει στην αγορά για τρόφιμα, όταν μια βόμβα έπεσε κοντά στο σπίτι τους. Μετά από δύο προσπάθειες να διασχίσουν τη θάλασσα από την Τουρκία με ένα μικρό φουσκωτό, κατέληξαν στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρίας.
Στο ένα λείπει το κρεβάτι του. Στο άλλο η κούκλα του, εκείνη με τα σκούρα μάτια. Ένα τρίτο ονειρεύεται τον εαυτό του πίσω στο χρόνο, τότε που το μαξιλάρι του δεν ήταν εχθρός.
Ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται σχεδόν πέντε χρόνια και περισσότερα από δύο εκατομμύρια παιδιά προσπαθούν να του ξεφύγουν, εντός και εκτός των συνόρων της χώρας. Έχουν αφήσει πίσω τους φίλους, τα σπίτια, και τα κρεβάτια τους. Ακολουθούν στο παρακάτω χρονικό μερικά μόνο από αυτά.
Ο Magnus Wennman, νικητής των δύο World Press Photo Awards και τετραπλά νικητής στη Σουηδία ως Φωτογράφος της Χρονιάς, φέτος συνάντησε πρόσφυγες σε αμέτρητα στρατόπεδα αλλά και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους στην Ευρώπη. Η ιστορία του, είναι μια ζωντανή αφήγηση που δεν έχει τέλος.
Κάθε βράδυ εδώ και ένα χρόνο η Ralia και η Rahaf, ηλικίας επτά και 13 ετών αντίστοιχα κοιμούνται σε κομμάτια από χαρτόνι στους δρόμους της Βηρυτού με τον πατέρα τους. Πίσω στη Δαμασκό, μια χειροβομβίδα σκότωσε τη μητέρα και τον αδελφό τους.
Ο Ahmad είναι 7 ετών και κοιμάται στο πεζοδρόμιο, στα σύνορα της Ουγγαρίας και της Αυστρίας. Στο σπίτι σε Idlib, όταν μια βόμβα χτύπησε το σπίτι της οικογένειάς του, δραπέτευσε με τη ζωή του παρά το χτύπημα στο κεφάλι από θραύσματα, ενώ ο νεώτερος αδελφός του πέθανε. Αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένειά του όταν μια βόμβα, σκότωσε τον αδερφό του. ΟAhmad και η οικογένειά του κοιμούνταν σε στάσεις λεωφορείων, στο δρόμο και στο δάσος, μετά την φυγή τους από τη Συρία
Η Walaa, 5 ετών φοβάται το μαξιλάρι της, επειδή οι επιθέσεις συνέβησαν στο σπίτι της στο Χαλέπι την ώρα που ξεκουραζόταν.
Η 9χρονη Shiraz ήταν τριών μηνών όταν ανέβασε υψηλό πυρετό και διαγνώστηκε με πολιομυελίτιδα. Τώρα κοιμάται σε μια ξύλινη κούνια σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Suruc, της Τουρκίας. Οι γονείς της δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά για τα φάρμακά της.
Ο 5χρονος Moyad και η μητέρα του περπατούσαν στην αγορά όταν πέρασαν δίπλα από ένα ταξί στο οποίο κάποιος είχε βάλει μια βόμβα η οποία εξερράγη σκοτώνοντας τη μητέρα του. Τώρα βρίσκεται σε ένα νοσοκομείο στο Αμμάν της Ιορδανίας, όπου υποβάλλεται σε θεραπεία για τα τραύματα στην πλάτη, το κεφάλι και τη λεκάνη του.
Η ενός έτους Sham από τη Συρία, κοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας της στα σύνορα της Αυστρίας και της Σερβίας. Το ζευγάρι, που προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει στην Ευρώπη, έφτασε στην περιοχή μόλις μια ημέρα μετά το κλείσιμο των συνόρων.
Η 7χρονη Shehd αγαπά τη ζωγραφική. Μεγαλώνοντας όμως στη Συρία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, αντλεί τις εικόνες μόνο από τις μάχες, ζωγραφίζοντας συνεχώς όπλα. Η οικογένειά της δυσκολεύεται να βρει τροφή κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους στην Ουγγαρία.
Η Tamam 5 ετών, θυμάται τις αεροπορικές επιδρομές στη γενέτειρά της Χομς, που συνήθως γίνονταν τη νύχτα. Παρά το γεγονός ότι κοιμάται μακριά από το σπίτι της για σχεδόν δύο χρόνια τώρα, ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το μαξιλάρι της δεν είναι η πηγή του κινδύνου. Εδώ κοιμάται στο Άζρακ της Ιορδανίας.
Η 2χρονη Juliana τις δύο τελευταίες ημέρες περπατά στη Σερβία, σε μια προσπάθεια να διασχίσει τα σύνορα της Ευρώπης. Κοιμάται κατά τη διάρκεια της ημέρας, επειδή η οικογένεια κινείται το βράδυ.
Η Maram, 8 ετών κοιμάται σε ένα προσωρινό κρεβάτι στο Αμμάν της Ιορδανίας. Είχε μόλις επιστρέψει από το σχολείο όταν ένας πύραυλος έπληξε το σπίτι της οικογένειάς της και ένα κομμάτι της οροφής προσγειώθηκε πάνω της. Το τραύμα στο κεφάλι προκάλεσε εγκεφαλική αιμορραγία. Τις πρώτες 11 ημέρες, ήταν σε κώμα. Παρά το γεγονός ότι έχει πλέον ξυπνήσει έχει σπασμένο σαγόνι και δεν μπορεί να μιλήσει.
Η Iman, 2 ετών, βρίσκεται σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου στην Ιορδανία. Πάσχει από πνευμονία και λοίμωξη στο στήθος. Η 19χρονη μητέρα της Olah, είπε ότι της άρεσε να παίζει στην άμμο και ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί – αλλά τώρα μόνο κοιμάται.
Η 2χρονη Fara βρίσκεται κάτω από μια κουβέρτα σε ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι στο Άζρακ. Είναι φανατική φίλαθλος του ποδοσφαίρου, ο πατέρας της, την καληνυχτίζει κάθε βράδυ με την ελπίδα ότι θα βρουν ένα χώρο για να παίξουν ποδόσφαιρο την επόμενη μέρα.
Η 9χρονη Fatima είναι από τα λίγα τυχερά παιδιά που κατάφεραν να φτάσουν στη Σουηδία. Ωστόσο, τον ύπνο της στοιχειώνουν οι μνήμες των φρικαλεοτήτων που έζησε στο ταξίδι. Μετά την φυγή από την Idlib της Συρίας, πέρασε δύο χρόνια με τη μητέρα και τα αδέλφια της σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στο Λίβανο. Μετά επιβιβάστηκαν σε μια υπερπλήρη βάρκα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είδε μια μητέρα της να γεννά ένα νεκρό παιδί, το οποίο στη συνέχεια πέταξαν στη θάλασσα.
Παρά το γεγονός ότι είναι 20 μηνών, o Amir γελάει πολύ, αλλά ποτέ δεν έχει πει ούτε μια λέξη. Τώρα κοιμάται στο Λίβανο, και η μητέρα του πιστεύει ότι είχε τραυματιστεί όταν ήταν στη μήτρα.
Η Gulistan, 6 ετών, λέει ότι της λείπει το μαξιλάρι της στο παλιό σπίτι της στο Κομπάνι. Τώρα ζει στο Surucτης Τουρκίας και φοβάται να κοιμηθεί, αφού βλέπει συνεχώς εφιάλτες.
Ο 5χρονος Abdulah, κοιμάται σε ένα βρώμικο στρώμα έξω από τον κεντρικό σταθμό του Βελιγραδίου. Πάσχει από μια ασθένεια του αίματος και είδε τη δολοφονία της αδελφής του στο σπίτι τους στην Νταράα, της Συρίας. Η μητέρα του δεν έχει χρήματα για να πληρώσει για νοσοκομειακή περίθαλψη, είναι ακόμα σε κατάσταση σοκ και υποφέρει από εφιάλτες.
Η Esra 11 ετών, η Esma 8, and η Sidra 6, κοιμούνται με τη μητέρα τους στην πόλη Majdal Anjar στο Λίβανο. Πολλές φορές βλέπουν εφιάλτες με τον πατέρα τους που απήχθη.
Ο Abdul Karim είναι 17 χρονών και κοιμάται στους δρόμους της Αθήνας. Δεν έχει καθόλου χρήματα. Με τα τελευταία του ευρώ, ο έφηβος αγόρασε ένα εισιτήριο για το πλοίο προς Αθήνα.Τώρα περνά τη νύχτα στην πλατεία Ομονοίας, όπου εκατοντάδες προσφύγων φθάνουν κάθε μέρα. Εδώ, λαθρέμποροι με αντάλλαγμα χρήματα βγάζουν πλαστά διαβατήρια, καθώς και εισιτήρια λεωφορείων. Αλλά χωρίς χρήματα, ο Abdul δεν μπορεί να φύγει.Ο έφηβος επιθυμεί δύο πράγματα – να κοιμηθεί σε κρεβάτι και πάλι και να αγκαλιάσει μικρότερη αδελφή του.
Ο Ahmed, 6 ετών, κοιμάται στο γρασίδι στην περιοχή Χοργκός, στη Σερβία. Κουβαλάει τη δική του τσάντα στο μακρύ ταξίδι της Ευρώπης. Τον Ahmed φροντίζεται ο θείος του, αφού ο πατέρας του σκοτώθηκε στη γενέτειρά τους Ντέιρ αλ-Ζορ στη βόρεια Συρία.
Ο 13χρονος Μοχάμεντ, ελπίζει ότι κάποια μέρα θα γίνει αρχιτέκτονας. Εδώ είναι στο το νέο κρεβάτι του στο Nizip, της Τουρκίας.