Εδώ και 2 εβδομάδες έχει αρχίσει μία φιλολογία για το ότι ο Σύριζα έχει πάνω από 45% σε δημοσκοπήσεις και θα ήταν καλό να πήγαινε τον Ιούνιο σε εκλογές, να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση και να προχωρήσει χωρίς κανένα εμπόδιο στις πολιτικές που έχει ως βασικούς και διαχρονικούς στόχους.
Διαφωνώ (εκτός από το ότι το πανηγυράκι το φχαριστιέσαι καλύτερα με καλό καιρό και ότι τέλος Γενάρη δεν ήμασταν για πολλά πολλά).
Δεν υπάρχει λόγος ούτε για αχαριστία απέναντι στην τίμια στήριξη των Ανεξ. Ελ, ούτε για απληστία για περισσότερες βουλευτικές καρέκλες, ούτε για επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με μερικά εκατομμύρια ευρώ. Ο Σύριζα έχει την αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, το αισθάνεστε κι εσείς. Και μπορεί να εφαρμόσει ουσιαστικά μέτρα, ώστε να ζήσει ο λαός καλύτερα.
Πέραν από τις συμβολικές κινήσεις, τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις και την απόδειξη της καλύτερης διαχείρισης (και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν έκαναν διαπραγμάτευση δε νομίζω ότι πρέπει να απαλλαχθούν λόγω ανικανότητας, αλλά οφείλουν να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη), τώρα ξεκινάει η ουσιαστική διακυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο Σύριζα έχει μπροστά του σχεδόν 4 ολόκληρα χρόνια και πρέπει να ξεκινήσει αμέσως να τηρεί το κοινωνικό του συμβόλαιο με εμάς που τον στηρίξαμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά και με αυτούς που πίστεψαν σε αυτόν πριν τις εκλογές ή/και πιστεύουν τώρα.
Να κλείσει τις Αμυγδαλέζες και τις Φυλακές τύπου Γ’. Να βάλει μπροστά επιτέλους (γιατί ποτέ δεν έχει γίνει αυτό στην Ελλάδα) μία σοβαρή μεταναστευτική πολιτική με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Να υπάρχουν υπηρεσίες προστασίας των αστέγων που κοιμούνται στα παγκάκια -όχι γιατί μας χαλούν την αισθητική αλλά γιατί η Αριστερά δεν απευθύνεται μόνο στις μάζες, μα πρέπει να κοιτάει και τον συνάνθρωπο από τον οποίο έχουμε συνηθίσει να αποστρέφουμε το βλέμμα.
Να δημιουργηθεί νομοθετικό πλαίσιο που θα στηρίζει τις κάθε λογής μειονότητες.
Να απομακρυνθεί από την ηγεμονεύουσα κουλτούρα η νοοτροπία του προσωπικού βολέματος, της φωνακλάδικης μαγκιάς, της χρυσαυγιτίλας.
Να υπάρξει πρωτογενής παραγωγή, δημιουργία, να σταθούμε επιτέλους στα πόδια μας χωρίς δανεικά και δάνεια. Να πληρώσουν αυτοί που πλούτισαν από την κρίση και τις ”ευκαιρίες της”. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Να ξεκινήσει μία νέα υγιής επιχειρηματικότητα την οποία δεν θα κρατάνε οι τράπεζες από το λαιμό. Να στηριχθούν τα μαγαζιά, οι συνεταιρισμοί, οι μεσαίες επιχειρήσεις, να χτυπηθούν τα μονοπώλια.
Υγεία για όλους. Παιδεία για όλους. Ουσιαστικές. Συνδικαλιστική οργάνωση για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και να φύγει η δυσωδία που έφερε η πασοκίλα σε καθ’ουσία θετικές έννοιες και θεσμούς. Συλλογικές συμβάσεις. Απλή αναλογική που το φωνάζουμε τόσα χρόνια. Μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης.
Κι αν δεν θέλουν οι υπόλοιποι, ας το κάνουν οι 149 μας. Για να δείξουμε και να αποδείξουμε ότι οι 300 δεν είναι όλοι ίδιοι, ότι δεν ήρθαμε για τις θεσούλες, ότι όντως προάγουμε το πραγματικά καινούριο.
Και μετά από όλα αυτά να ζούμε όμορφα, όπως μας αξίζει και ας γίνουν εκλογές Σεπτέμβρη του 2018 που θα ‘χει και ωραίο καιρό