γράφει ο Θωμάς Σίδερης
Μπορεί ο Γιώργος Καπουτζίδης και η Μαρία Κοζάκου, οι δυο παρουσιαστές της Γιουροβίζιον, να είναι τόσο (επιτηδευμένα) αφελείς; Και βέβαια μπορεί. Όταν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και, εν προκειμένω, το μέσο.
Μπορεί να χρωστάς στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία και τα δικαστήρια να εκδίδουν αμετάκλητες αποφάσεις σε βάρος σου και την ίδια στιγμή να έρχεται το δημόσιο μέσο και να σου προσφέρει απλόχερα δημόσιο χρήμα, χωρίς εσύ να κουνήσεις το παραμικρό δαχτυλάκι σου; Και βέβαια μπορεί.
Η κυρία Μαρία Κοζάκου, κατά τη διάρκεια της μετάδοσής της από την αυστριακή πρωτεύουσα, πολλάκις δήλωνε περήφανη για την ελληνική συμμετοχή και μας καλούσε να μοιραστούμε την εθνική περηφάνια και τον αυθόρμητο ενθουσιασμό της για τα τεκταινόμενα. Η κυρία Μαρία Κοζάκου μιλούσε προφανώς για τη δική της Ελλάδα: την Ελλάδα του μαύρου, την Ελλάδα των απολυμένων των Metropolis και των χιλιάδων άλλων απολυμένων, την Ελλάδα της Κατεχάκη, την Ελλάδα των τηλεοπτικών εταιρειών παραγωγής παρά τω προέδρω κ.ο.κ.
Για το πώς αντιλαμβάνεται ο κύριος Γιώργος Καπουτζίδης την Ελλάδα, το έχει καταθέσει ευκρινώς και επαρκώς στο σενάριο που υπογράφει με τον εύγλωττο τίτλο “Εθνική Ελλάδας”. Οπότε κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.
Η κυρία Μαρία Κοζάκου, επιδεικνύοντας τις γλωσσικές δεξιότητές της, αναγκαίο και ικανό προσόν για την παρουσίαση ενός τέτοιου τηλεοπτικού γεγονότος, μετέφραζε με άνεση τα όσα φλυαρούσαν οι τέσσερις κυρίες της χώρας που φιλοξενούσε το γεγονός. Παρά ταύτα όμως, θα μπορούσε να ανοίξει -όχι ένα αγγλοελληνικό, αλλά- ένα εννοιολογικό λεξικό. Και να μάθει τη διαφορά της συλλογικής από την ατομική ευθύνη.
Και είναι η ίδια ατομική ευθύνη που οδήγησε το σύνολο σχεδόν των παραγωγών του ιστορικού Δευτέρου Προγράμματος, “ΑΠΕΝΑΝΤΙ”. Απέναντι σε μια Ελλάδα που με τόσο άνεση υπηρετεί η κυρία Μαρία Κοζάκου.
Η Φεβρωνία Ρεβύνθη, η Αρχοντούλα Πέτρου, η Μαρίνα Λαχανά, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος, ο Πάνος Χρυσοστόμου και όλοι οι άλλοι κράτησαν ζωντανό το Δεύτερο στην ERTopen και στις συχνότητες της ελεύθερης Ελληνικής Ραδιοφωνίας.Από τη μια, το 103,7 της κυρίας Κοζάκου, και από την άλλη, το Δεύτερο της Σοφίας Μιχαλίτση και της Μαρίνας Λαχανά.
Για την ιστορία, η ιστορία δε δικαίωσε ποτέ την αφέλεια, ούτε και στην επιτηδευμένη εκδοχή της.
πηγή: treno.gr