Σε επίπεδο Ελλήνων πολιτικών αρχηγών –δηλαδή σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο- διεξήχθη χθες στη βουλή μια συζήτηση στην οποία κανείς δεν θυμόταν στο τέλος για ποιον ακριβώς λόγο συμμετείχε.
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κάλεσε τους υπόλοιπους αρχηγούς να βοηθήσουν στην προσπάθεια της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους τοκογλύφους, αν και οι περισσότεροι κατάλαβαν πως όταν κάνεις καθημερινά παρέα με τον Γιάνη Βαρουφάκη τότε κινδυνεύεις να κολλήσεις δημιουργική αφασία.
Ο Αντώνης Σαμαράς ανέβηκε μαζί με τα αρχίδια του στο βήμα της βουλής και δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν είναι καμιά τελευταία τεθλασμένη, αλλά αριστούχος απόφοιτος της ανωτάτης σχολής αντρίλας με μεταπτυχιακό στη βαρβατίλα.
Εκτός από τον Τσίπρα και τον Σαμαρά (με τα αρχίδια του), μίλησαν κι άλλοι στη βουλή, με τον Σταύρο Θεοδωράκη να αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το μοντάζ έκανε εδώ και 20 χρόνια θαύματα, τον ναζί Μιχαλολιάκο να μοιάζει φιλελεύθερος μπροστά στο ούγκανο που έχει για πρόεδρο η ΝΔ, τον Δημήτρη Κουτσούμπα να κουνάει απλώς τα χείλια του και να ακούγεται από τα μεγάφωνα μια τυχαία ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα με λίγο φορτωμένο το μπάσο, τον ομοφοβικό Νικολόπουλο να παριστάνει τον 70% Καμμένο, και τον Βαγγέλη Βενιζέλο να μην έχει καταλάβει ακόμη γιατί τον βάλανε να μιλήσει τελευταίος.
Και σε αυτή τη συνεδρίαση η Ζωή Κωνσταντοπούλου έκλεψε την παράσταση για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί προειδοποίησε τον Σαμαρά ότι ρατσιστές δεν θα δέχεται πλέον στην αίθουσα της βουλής. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και οι βουλευτές του άργησαν να αντιληφθούν πως έπρεπε να αποχωρήσουν από την αίθουσα μετά από την προειδοποίηση της προέδρου, ενώ οι βουλευτές της χρυσής αυγής αποφάσισαν να μείνουν γιατί φοβόντουσαν μην καταλήξουν ξαφνικά όλοι στον Κορυδαλλό και μετά συρθούν στο βήμα κλαμένοι για να κατηγορήσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου ότι τους παρέσυρε με το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».
Οι ανταλλαγές χαρακτηρισμών μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά έκλεψαν την παράσταση, ειδικά όταν ο πρώην πρωθυπουργός παραδεχόταν περήφανα ότι ήταν ο πιο αντιμνημονιακός των μνημονιακών και πως δεν είχε κανένα πρόβλημα να υπογράφει το μέλλον της χώρας που κυβερνούσε σε αγγλικό δίκαιο και δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.
Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της δική του ομιλίας κατηγορώντας την πρώην κυβέρνηση, παρά τις μάταιες προσπάθειες της Ζωής Κωνσταντοπούλου να του θυμίσει ότι αυτός είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κι όχι ο Σαμαράς.
Στη συζήτηση παρενέβη αρκετές φορές η τσιριχτή φωνή του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος με τη συμπεριφορά του έχει κάνει τον Τάκη Τσουκαλά να μοιάζει με Ουρσουλίνα.
Μετά την αποχώρηση των βουλευτών της ΝΔ –έπειτα από παρέμβαση του ροπαλοφόρου τραμπούκου και μπράβου των Κενταύρων και των Ranger, Βαγγέλη Μεϊμαράκη- η συζήτηση δεν είχε πια πλάκα καθώς ο μόνος που έμεινε στη βουλή για να κοντράρει την κυβέρνηση ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Βέβαια, λίγο πριν αποχωρήσει προς νερού του, ο Αντώνης Σαμαράς είχε προλάβει να διαμαρτυρηθεί ακόμη και για το προγραμματισμένο κουδούνι που βάραγε –είναι αλήθεια- εκνευριστικά στα αυτιά όλων όσων παρακολουθούσαν τη διαδικασία.
Το τέλος της συνεδρίασης βρήκε το σώμα να συζητά για τα διαδικαστικά και για το ποιοι μπορούν να μιλήσουν σε μια συνεδρίαση με βάση τον κανονισμό τάδε, παράγραφο δείνα, εδάφιο χι, και γραμμή εικοσιτριαντατέσσερα, αντί να ανοίξουν το γαμημένο το βιβλιαράκι που τα λέει ξεκάθαρα και να ξεστραβωθούν.
Όμως, τελικά αυτή ακριβώς η υψηλού επιπέδου απόπειρα ερμηνείας των διαδικαστικών για μια απλή συζήτηση -που οποιοσδήποτε μπορεί να τα βρει και να τα κατανοήσει εφόσον γνωρίζει ανάγνωση- ήταν η πιο χρήσιμη στιγμή της συνεδρίασης. Κι αυτό γιατί απέδειξε πως όταν κάποιος είναι απατεώνας, ακόμη και τα πιο απλά πράγματα του κόσμου θα προσπαθήσει να τα κάνει όσο το δυνατόν πιο δυσνόητα.
Για να σου γαμήσει μετά τη ζωή, κι εσύ να τον ξαναψηφίσεις.