Το σύστημα εξουσίας δείχνει ότι επιβάλει με πρωτοφανή τρόπο τη σύμπλευση των θεσμικών παραγόντων.
Στοιχείο Νο1
Στις συνομιλίες γίνεται μνεία της πιο συστημικής τράπεζας στην Ελλάδα, την τράπεζα με τις μεγαλύτερες επισφάλειες σε τοξικά προϊόντα, τη μεγαλύτερη σχέση αλληλεξάρτησης με τις ευρωπαϊκές τράπεζες στο διατραπεζικό πλέγμα, και εκείνη στην οποία έχουν δοθεί ως “τροφή” όλες τις υγιείς ελληνικές τράπεζες, μαζί με τα υγιή ελληνικά κομμάτια των κυπριακών τραπεζών. Η τράπεζα αυτή έχει το μεγαλύτερο συμφέρον για τη διατήρηση του πολιτικού status quo στην Ελλάδα, ανεξάρτητα τι πιστεύει κανείς για την αλλαγή που διαφαίνεται στον ορίζοντα μετά τις εκλογές. Είναι, επομένως, εκ των πραγμάτων, ο πιο πιθανός ύποπτος ως εντολοδόχος εκτελεστής της βούλησης της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας στην Ελλάδα.
Στοιχείο Νο2
Η αντιμετώπιση των συστημικών μέσων ενημέρωσης ήταν τέτοια που καταδεικνύει ξεκάθαρη προπαγανδιστική προσπάθεια αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης. Σε πρώτη ανάγνωση πίστευε κανείς ότι δεν υπήρχε ουσία στην υπόθεση. Αλλά η προσπάθεια συγκάλυψης είναι η ισχυρότερη ένδειξη ότι υπάρχει κάτι για να συγκαλυφθεί. Παροιμιώδης είναι η επανάληψη της έννοιας “μοντάζ” στα ρεπορτάζ και τα δελτία ειδήσεων, προσπαθώντας να θολώσουν τα νερά, ενώ είναι περισσότερο από προφανές ότι η σύνθεση εικόνας και ήχου, ενώ τυπικά είναι μοντάζ, δεν σημαίνει ότι έχουν παραποιηθεί οι διάλογοι, ούτε ότι έχουν επινοηθεί διάλογοι και έχουν δημιουργηθεί από το τίποτα.
Στοιχείο Νο3
Η αντιμετώπιση της δικαιοσύνης, με την αρχική ολιγωρία, και κυρίως με την οριστική τοποθέτηση της υπόθεσης στο αρχείο, δείχνει επίσης συγκάλυψη. Από την εύλογη υποψία ότι ο Αποστολόπουλος ήταν αυτόνομος μικρομεσαίος απατεώνας, η κατά τεκμήριο ατσάλινη προστασία του από την απόδοση δικαιοσύνης, παρά την ομολογία του για -έστω και προσποιητή- απόπειρα δωροδοκίας, δίνει στην κοινή γνώμη την εντύπωση ότι πρόκειται περί σεβαστού παράγοντα.
Συμπέρασμα
Όταν η κοινή γνώμη θεωρεί ότι υπάρχει “ψωμί” στην υπόθεση, κι όμως, εν όψει της διαδικασίας εκλογής Προέδρου, η διερεύνηση της υπόθεσης τερματίζεται άρον άρον, και τα ΜΜΕ προσπαθούν με ανυπόστατα επιχειρήματα να υποτιμήσουν τη σημασία της υπόθεσης, τότε υπάρχει ξεδιάντροπη και διαφανής υπόνοια διαπλοκής της εκτελεστικής, δικαστικής, της λεγόμενης 4ης εξουσίας του Τύπου, και των οικονομικών συμφερόντων της κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας.
Η διάρρηξη μεταξύ του προφανούς και του εκτελεσθέντος, αποτελεί άλλη μία αναισχυντία στην εξουσία, και αποτελεί ανοιχτό δείγμα αυταρχισμού του καθεστώτος. Το σύστημα εξουσίας, και προφανώς δεν εννοώ την κυβέρνηση αλλά την ολιγαρχία πίσω από την κουρτίνα, δίνει την εντύπωση ότι επιβάλει με πρωτοφανή τρόπο τη σύμπλευση των θεσμικών παραγόντων. Φαίνονται, επίσης, προφανή σημάδια διαπλοκής και πάλης για την επιβίωσή του με νύχια και με δόντια. Τόσο, που σχεδόν δεν διατηρούνται ούτε οι τύποι.
Ανεξάρτητα με την αλήθεια πίσω από την υπόθεση, που παραμένει ένα μυστήριο. Απλώς και μόνο από αυτό το διαχωρισμό της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα στα δημόσια πράγματα:
Στοιχειοθετείται κατάσταση πολιτικής ανωμαλίας και αυταρχισμού.