Με τις ψήφους από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι εγκρίθηκε η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για ένα νέο μνημόνιο κι ένα δάνειο από τον λεγόμενο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, ο οποίος έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο που ακόμη και πυρηνικά να ρίξει σε μια χώρα δεν θα μπορεί κανείς να του πει τίποτα.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε φοβισμένος και κουρασμένος στη βουλή, ζητώντας από τους βουλευτές του να τον στηρίξουν για να φέρει μια «συμφωνία να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι», γιατί διαφορετικά θα φυτευτεί ένας ακόμη Παπαδήμος στην Ελλάδα για να κάνει τη βρώμικη δουλειά και μετά να πέσει για ύπνο σαν πουλάκι.
Δυστυχώς, πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν μεγάλο στόμα και καμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς πίστεψαν πραγματικά ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος στην ευρωζώνη και την ΕΕ εκτός από αυτόν της λιτότητας και της φτωχοποίησης.
Πολλοί εναποθέτουν πλέον τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ για την πάταξη της εγχώριας ολιγαρχίας, όμως αυτό από μόνο του είναι αστείο, καθώς οι περισσότεροι βουλευτές του έχουν ήδη εγκρίνει μέτρα τα οποία έχουν φτιαχτεί από τους ίδιους ολιγάρχες που πλούτισαν από την φτωχοποίηση των πολιτών τα πέντε τελευταία χρόνια.
Άλλωστε, η ευκαιρία να γίνουν έστω κι ελάχιστες κινήσεις υπήρξε, όμως οι πέντε τελευταίοι μήνες σπαταλήθηκαν για να τάζονται κοινωνικές δικαιοσύνες και λοιπά κουραφέξαλα. Ας μην τρέφουν, λοιπόν, ψεύτικες ελπίδες εκείνοι που ονειρεύονται το τέλος της διαφθοράς. Αυτό τελειώνει με το που πέσει η πρώτη υπογραφή στους εφαρμοστικούς νόμους που θα φέρει η κυβέρνηση από βδομάδα.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην Ελλάδα κατέρρευσε εντελώς αφότου ακόμη και το τελευταίο της «ανέγγιχτο» κομμάτι κατάφερε να μετατραπεί σε έρμαιο απειλών κι εκβιασμών, ακόμη κι αν στην πορεία κατάφερε να εξασφαλίσει το 62% του «όχι» στη λιτότητα, μόνο και μόνο για να το παραβιάσει μια βδομάδα μετά με τρόπο ανήθικο αλλά και παράνομο.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύμβουλοί του έπεσαν στην παγίδα του τίποτα που έστησαν Γιούνκερ και Σόιμπλε, καθώς η απειλή για μια τελειωμένη Ελλάδα που θα της φέρνουν φάρμακα και γάλα για να μη ψοφήσει από την πείνα και τις αρρώστιες, μόνο γέλιο προκαλεί.
Οι Βρυξέλλες δεν είχαν, και δεν έχουν, κανένα σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Μόνο κάποια σενάρια τα οποία κι οι ίδιοι τρέμουν.
Τη βδομάδα πριν το δημοψήφισμα έπεσαν αμύθητα ποσά για να διατηρηθεί κάποια νομισματική ισορροπία και να μην επαληθευτεί η άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί όντως να κάνει τις αγορές να «χορεύουν». Μάλιστα, τα ποσά αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα από τα χρήματα που δανείζονται στην Ελλάδα με εγκληματικούς όρους, όμως ουδέποτε θα αρκούσαν για μια περίοδο που θα ξεπερνούσε τον έναν ή τους δύο μήνες.
Παρόλα αυτά ο πρωθυπουργός επέλεξε να παραμείνει στη γυάλα που του έφτιαξαν, χωρίς μάλιστα να έχει ούτε ο ίδιος κάποιο δικό του σχέδιο για αποχώρηση, έστω για να κάνει τους διαπραγματευτές να καταλάβουν ότι ούτε αστειεύεται, ούτε παίζει μαζί τους.
Όμως εδώ που φτάσαμε, η ελληνική βουλή θα εγκρίνει νόμους και μέτρα από κοινού και με προθέσεις που δεν χαίρουν πολιτικής εξέτασης, διότι το τελικό τους αποτέλεσμα θα έχει μονάχα έναν ιδεολογικό χαρακτήρα.
Για τρία ακόμη χρόνια αναμένεται να ζήσουμε καταστάσεις οι οποίες θα θυμήσουν ξανά το 2010 και το 2011, ενώ τα απόνερα αυτών θα κρατήσουν πολύ περισσότερο από το 2018, όπου και υποτίθεται ότι τελειώνει το δάνειο.
Μάλιστα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε ψέματα πως δεν θα γίνεται η ίδια δουλειά με τις δόσεις με το σταγονόμετρο αντί μέτρων, όπως παλιά. Οι δόσεις θα δίνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δίνονταν πάντα. Κι αυτό, αν δεν το ξέρει, θα το μάθει στην πορεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορήθηκε όλες αυτές τις μέρες ότι έχει σχέδιο για να μας βγάλει από το ευρώ και να μας γυρίσει στη δραχμή, ενώ η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δεν είχε κανένα σχέδιο, ούτε για το ευρώ, ούτε για τη δραχμή. Είχε μόνο έναν Γιάνη Βαρουφάκη που προσπαθούσε να δείξει στους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών πόσο εξυπνότερος είναι από αυτούς – που είναι.
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας θα κληθεί να υπερασπιστεί μια πολιτική αύξησης φόρων και μείωσης του κοινωνικού κράτους, με την υπόσχεση να φέρει κάτι για το χρέος και να κάνει τους πλούσιους να πληρώσουν.
Το πρώτο μπορεί να γίνει, το δεύτερο όμως είναι από δύσκολο έως αδύνατο.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής έχει γίνει ήδη γνωστό. Κι αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, αλλά το είπαν και 30 σχεδόν βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι αρνήθηκαν να συναινέσουν σε αυτό το μνημόνιο. Καλό, όμως, είναι εκτός από αντιδράσεις να μας πουν εάν εκείνοι είχαν έτοιμο σχέδιο, το οποίο κατέθεσαν στην ηγεσία της κυβέρνησης κι εκείνη το αρνήθηκε.
Γιατί εάν δεν έκαναν κάτι τέτοιο, τότε μπορούν απλώς να σωπάσουν, να παραιτηθούν, και να μας εξηγήσουν μετά πώς νομίζουν ότι αυτή η Ευρώπη μπορεί τελικά να αλλάξει.
(Τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισαν οι περισσότεροι νέοι και το “όχι” στηρίχτηκε κυρίως από αυτούς. Όμως οι νέοι ούτε σύνταξη θα πάρουν, ούτε οικογένειες θα κάνουν, ούτε τη ζωή των γονιών τους στη δεκαετία του 1980 θα ζήσουν ποτέ)
(Αν πέσει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κι επιστρέψει το παλιό πολιτικό καθεστώς, θα απολυθούν χιλιάδες άνθρωποι. Δεν θέλω να απολυθούν χιλιάδες άνθρωποι. Κάντε κάτι τουλάχιστον γι’αυτούς)