Μετανάστες διασώζονται στη Μυτιλήνη.
Τα πρόσωπα του Αχμάντ και της Ζαϊνάβ χαρακώνονται βαθιά από τον πόνο. Λες και γέρασαν απότομα μέσα σε μία μόλις μέρα.
Στα μάτια τους αποτυπώνεται η φρίκη της τραγωδίας που γράφτηκε ξημερώματα Κυριακής στο Φαρμακονήσι. Σφίγγουν πάνω τους δυνατά το κοριτσάκι τους, που μετρά πέντε χρόνια ζωής. Το μόλις 9 μηνών μωρό τους εντοπίστηκε πνιγμένο, το άλλο παιδί τους, εννιά χρόνων, αγνοούνταν μέχρι αργά χθες το βράδυ…
Οι έρευνες συνεχίζονταν, καθώς υπήρχαν έντονοι φόβοι -λόγω και μαρτυριών των επιζώντων- πως ο αριθμός των νεκρών μπορεί να αυξηθεί.
Το ξεκλήρισμα
«Ολοι κλαίνε και θρηνούν. Εχουν χάσει παιδιά, γυναίκες, άνδρες, αδέλφια. Παιδιά ψάχνουν τρομοκρατημένα αδέλφια και γονείς. Οικογένειες ολόκληρες έχουν ξεκληριστεί. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Κλαίμε μαζί τους», μας έλεγε χθες το μεσημέρι από τη Λέρο η Ματίνα Κατσιβέλη, ψυχή του «Δικτύου Αλληλεγγύης Λέρου» που φροντίζει τους πρόσφυγες στο νησί. Στο νοσοκομείο της Λέρου, γιατροί κι εθελοντές έζησαν στιγμές αλλοφροσύνης. Ο Αχμάντ και η Ζαϊνάβ θρηνούσαν πάνω από τη σορό του βρέφους τους κι αγωνιούσαν για το δεύτερο παιδί τους, καθώς υπάρχουν υπόνοιες πως βρίσκεται ανάμεσα στα ανασυρθέντα νεκρά παιδιά.
Μια κοπέλα έψαχνε τον αρραβωνιαστικό της, ένας πατέρας πενθούσε τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του, μια μητέρα έψαχνε τα δικά της παιδιά… «Οι στιγμές είναι πολύ δύσκολες», έλεγε ο έπαρχος Λέρου, Γιάννης Θεμέλαρος.
Αυτό που θα θυμάται πάντα η κ. Κατσιβέλη είναι η εικόνα ενός πατέρα από τη Συρία που έχασε στο ναυάγιο τη γυναίκα του και το παιδί του. Κι όμως, παρά την απίστευτη οδύνη του, είχε το κουράγιο να ευχαριστήσει μέσα από την καρδιά του τους εθελοντές που έσπευσαν να του δώσουν ένα ζευγάρι παπούτσια. Σχεδόν όλοι οι 98 ναυαγοί που διεσώθησαν και μεταφέρθηκαν στη Λέρο ήταν ξυπόλητοι. Είχαν χάσει τα παπούτσια τους στη θάλασσα. Κάποιοι είχαν ελαφρά τραύματα, επειδή κολύμπησαν και βγήκαν στα βράχια. «Εκλαιγε για τους δικούς του και μας έλεγε την ίδια στιγμή ”ευχαριστώ’‘ και πόσο ευγενικοί είμαστε. Λες και κάναμε κάτι σπουδαίο. Τα ‘χασα από την αξιοπρέπεια αυτού του ανθρώπου», διηγείται η κ. Κατσιβέλη. Ο τραγικός πατέρας κατάγεται από την πόλη Χομς της Συρίας. «Μας έλεγε από πού έρχεται ανάμεσα στα δάκρυά του. Απερίγραπτα πράγματα. Να παίρνεις το παιδί σου για να γλιτώσει από τον πόλεμο και να το χάνεις στο νερό»…
Δεν ήταν μόνο οι εθελοντές συγκλονισμένοι χθες από την τραγωδία. Ακόμη και οι λιμενικοί που έχουν δει πολλά τα μάτια τους αντίκρισαν εικόνες που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Οπως το βρέφος που κατάφεραν να σώσουν τελευταία στιγμή από τον θάνατο. Είναι, δεν είναι, ενός μηνός. Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν το ανέσυραν από τη θάλασσα ήταν σχεδόν παγωμένο. Νόμιζαν ότι το χάνουν. Το τύλιξαν αμέσως με μια κουβέρτα και προσπάθησαν να το κράτησαν ζεστό κοντά σε ένα αερόθερμο μέσα στο σκάφος. Το μωρό, που κατάγεται από τη Συρία, επανήλθε και τελικά σώθηκε…
Θρήνος, απόγνωση και οργή ήταν χθες τα συναισθήματα στη Λέρο από τις τραγικές εικόνες. Θρήνος από όσους έχασαν τους δικούς τους, απόγνωση για όσους τους έψαχναν με αγωνία και θυμός για την Ευρώπη, που, όπως έλεγαν όλοι, κλείνει τα μάτια και τα σύνορα κι επιτρέπει να συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες.
Το χρονικό
Οι μαρτυρίες των επιζώντων, όσων τουλάχιστον μπορούσαν να μιλήσουν από το σοκ, περιέγραφαν ένα υπερφορτωμένο σκάφος. Κάποιοι υπολόγιζαν πως μπορεί να επέβαιναν 150 άτομα, αν και ο αριθμός δεν ήταν ξεκάθαρος μέχρι αργά χθες το βράδυ. Οπως λένε οι τοπικοί φορείς, στο σημείο της τραγωδίας είχε καιρό, βοριά 7 Μποφόρ, τη νύχτα του δυστυχήματος. Και οι διακινητές τούς έστειλαν στα βράχια.
Σύμφωνα με το Λιμενικό, ήταν γύρω στις 2:00 -2:30 τη νύχτα όταν έγινε μια κλήση στον αριθμό 112 για σκάφος σε δυσχερή θέση. Το μοιραίο πλοίο εντοπίστηκε αναποδογυρισμένο γύρω στις 4:30. «Τέτοιες στιγμές όλοι λυγίζουν. Ολοι, εκτός από τους δουλέμπορους, που προφανώς γνώριζαν την κακοκαιρία και παρ’ όλα αυτά τους έδιωξαν», σημειώνει ο δήμαρχος Λέρου, Μιχάλης Κόλλιας.
Οπως αναφέρουν μαρτυρίες, άλλωστε, από τουλάχιστον μια οικογένεια υπήρξαν αντιδράσεις λόγω του κακού καιρού, όταν ο δουλέμπορος τους ενημέρωσε πως φεύγουν εσπευσμένα. Τελικά μπήκαν μόνο οι μισοί στο μοιραίο σκάφος, ο πατέρας με κάποια από τα παιδιά. Η μητέρα με τα υπόλοιπα παιδιά έμειναν πίσω…