Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι στην Ευρώπη θα πρυτανεύσει η λογική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι εμπλεκόμενοι δεν θα πριονίσουν το κλαδάκι που κάθονται, η πλέον δύσκολη στάση του ελληνικού δράματος θα λάβει χώρα στο γερμανικό κοινοβούλιο.
Η Γερμανική κοινή γνώμη έχει μετατραπεί σε αρένα που διψά για ελληνικό αίμα. Διόλου παράδοξα οι έχοντες τη σκληρότερη στάση έναντι της Ελλάδας γνωρίζουν την αποθέωση.
Η δημοτικότητα του Σόιμπλε, ενός μάλλον αντιδημοφιλούς – μέχρι χθες – προσώπου στο εσωτερικό της Γερμανίας αυτές τις μέρες γνωρίζει την αποθέωση, υπερβαίνοντας ακόμη κι αυτή της Μερκελ.Καθόλου τυχαία οι σοσιαλδημοκράτες έχουν λυσσάξει κατά μας θέλοντας μερίδιο από την πίτα του μισελληνισμού.
Με τα δεδομένα αυτά και έχοντας στ’ αυτιά μου την ατάκα της Μερκελ κατά την οποία η συμφωνία πρέπει να περάσει από το γερμανικό κοινοβούλιο, πολύ φοβάμαι ότι θα δούμε το ελληνικό δημοψηφισμα σε Γερμανική ανακυβίσθιση.
Σκεφτείτε πχ η Μέρκελ να φέρει την όποια πρόταση και να καλέσει τους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση, φέροντας ο καθείς το βάρος της ψήφου του, τασσόμενη υπέρ του λευκού. Θα γελάσει και το παρδαλό αμνοερίφιο.
Η σύγκρουση Ελλάδος και θεσμών έφερε στην επιφάνεια, μια υποβόσκουσα προβληματική της ΕΕ. Αυτή των ορίων κυριαρχίας εθνών-κρατών και ευρωπαϊκών θεσμών και κατ’ επέκταση το ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης των ευρωπαϊκών αποφασιστικών οργάνων.
Διόλου τυχαία ο Πρωθυπουργός σήμερα, επέλεξε να μιλήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, τον μόνο αμεσοδημοκρατικά εκλεγμένο θεσμό της Ευρώπης, το μόνο που έχει ταχθεί κατά της ακολουθούμενης πολιτικής στην Ελλάδα, επιδιώκοντας να καταδείξει την αντίφαση αυτή.
Έχοντας πλέον την πλήρη εικόνα, ο μόνος μου φόβος είναι να καταλάβει η Ευρώπη τι συνέβη κατόπιν εορτής. Να αλλάξει έχοντας χρησιμοποιησει εμάς ως καταλύτη.
Γιατί η μεθεπόμενη μέρα της είναι το πλέον βέβαιο ότι δεν θα προσομοιάζει με την προχθεσινή.Απομένει να φανεί αν χθεσινή μάχη, σήμερα, θα σταθεί ικανή, για να κερδίσει το αύριο της ΕΕ.
Με μας παρόντες.
Μάνθος Τριαντάφυλλος για το Νόστιμον ήμαρ