-Είμαι στεναχωρημένος, Κάιζερ. Μας έχουν κυκλώσει από παντού.
-Ντούλης. Προτιμώ το Ντούλης από το Κάιζερ. Συνάδει καλύτερα με τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα μου.
-Ό,τι θες, χατίρια δεν χαλάω. Αν και το Ντούλης δείχνει λίγο αδερφίστικο. Θα σε παρεξηγήσουν.
-Μην είσαι ανόητος. Οι σκύλοι είναι δινωπαίρνηδες, οι μικροαστικές, ανθρώπινες συμβάσεις δεν τους αφορούν.
-Μιας και πιάσαμε το θέμα, έχεις πάει με άλλο σερνικό σκύλο;
-Εσύ έχεις πάει;
-Με αρσενικό σκύλο;
-Μην κάνεις τον ηλίθιο και μην υπεκφεύγεις. Με αρσενικό άνθρωπο, εννοώ.
-Ας συζητήσουμε κάτι σοβαρότερο.
-Κατάλαβα, το έχεις πνίξει το κουνέλι.
-Το ενδεχόμενο να καταλήξεις αδέσποτος, το έχεις σκεφτεί ποτέ;
-Είσαι αφόρητα προβλέψιμος. Κάθε που βρίσκεις τα σκούρα το ρίχνεις στις απειλές.
-Και στις κλωτσιές…
-Σιγά τα αίματα…
-Έχεις όρεξη για καυγά, αλλά δεν θα πάρω. Έχω σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθώ.
-Όπως;
-Όπως η πολιτική κατάσταση. Δεν άκουσες τι σου είπα στην αρχή; Μας έχουν κυκλώσει από παντού.
-Οι Γερμανοί;
-Και οι Γερμανοί, και οι Τούρκοι, και οι Αμερικάνοι, και η πέμπτη φάλαγγα.
-Πρέπει να μάθεις να ελέγχεις την ψυχολογία σου. Αυτό που τα βλέπεις όλα άσπρα, κατόπιν όλα μαύρα, κι ύστερα πάλι άσπρα, είναι κουραστικό. Δες εμένα πόσο άνετος είμαι. Ζαμανφού κι απάνω τούρλα. Εάν το πιάτο μου έχει κροκέτες, όλα καλά.
-Είσαι πολύ πεζός, ρε Κάιζερ. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην κοιλιά σου. Χειρότερος κι από νεοφιλελές.
-Ντούλης, είπαμε.
-Καλά, Ντούλης.
-Και πού ’σαι, νεοφιλελές είσαι εσύ κι όλο σου το σόι. Εγώ είμαι γονιδιακά αριστερός.
-Τέτοια λες, κι όταν έρθει η ώρα να κρεμάσουν τους αριστερούς, θα πας τζάμπα και βερεσέ.
-Υπονοείς ότι δεν είμαι αριστερός;
-Δεν το υπονοώ, το λέω ευθέως. Είσαι φιλοτόμαρος. Ο ορισμός του νεοφιλελέ. Ο αριστερός, αγόρι μου, δίνει. Εσύ μόνο να παίρνεις ξέρεις.
-Είσαι ψεύτης και συκοφάντης. Εγώ μόνο να δίνω ξέρω.
-Ρε συ, με δουλεύεις; Εδώ, έτσι και κάνει γάτα να πλησιάσει το πιάτο σου γίνεται πόλεμος.
-Ψεύδεσαι. Ποτέ δεν κυνήγησα γάτα για τις κροκέτες.
-Ναι, για τις κροκέτες δεν τις κυνηγάς. Αν, όμως, έχει πέσει στο πιάτο σου κανένα κρεατικό, κανένα μακαρόνι, δεν αφήνεις να πλησιάσει κανείς.
-Εσύ αφήνεις;
-Άλλο ’γω.
-Μουλάρι.
-Ήθελα να ’ξερα ποιος σ’ τις έμαθε αυτές τις εξυπνάδες;
-Κοιτάξου στον καθρέφτη.
-Ας αλλάξουμε θέμα, γιατί κάτι μου λέει ότι θα πλακωθούμε.
-Συμφωνώ.
-Τι λέγαμε; Α, ναι, για την πολιτική κατάσταση. Ζόρικα τα πράματα. Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα.
-Είσαι ηττοπαθής και μίζερος. Εγώ πιστεύω ότι θα τους πάρουμε και τα σώβρακα. Ο έχων τη λαϊκή υποστήριξη δεν πρέπει να φοβάται τίποτα.
-Μολονότι κοκορεύεσαι ότι είσαι πολιτικό ζώον, τελικά είσαι σκέτο ζώο. Δεν σκαμπάζεις γρι από πολιτική.
-Κούνια που σε κούναγε. Κι επειδή έχεις ασθενή μνήμη, θα σου υπενθυμίσω ότι εδώ και τρία χρόνια, σου έχω επισημάνει ότι είτε Πάσχος είτε Άδωνις ένα και το αυτό.
-Εντάξει, έκανες κι εσύ μια επιτυχημένη πρόβλεψη και κάτι τρέχει στα γύφτικα.
-Είσαι βλαξ, τελικά. Τσάμπα τα διαβάσματά σου. Ρε συ, δεν προέβλεψα ότι και οι δυο θα υποστηρίζουν το ίδιο πράγμα. Αυτό μπορούσαν να το κάνουν όλοι, μέχρι κι εσύ. Αυτό που προέβλεψα, και το οποίο προσπαθείς σκόπιμα να παρακάμψεις, είναι ότι και οι δυο πιστεύουν στον ίδιο θεό. Πώς να σ’ το εξηγήσω; Πες ότι και οι δυο είναι χριστιανοί, αλλά πιστεύουν σε διαφορετικό δόγμα. Ο ένας ορθόδοξος, ο άλλος προτεστάντης. Την κρίσιμη στιγμή όμως, όταν εμφανίζεται ο μπαμπούλας του Ισλάμ, που στην περίπτωσή μας είναι η αριστερά, ξεχνούν τις διαφορές τους και ενώνονται κάτω από τον κοινό θεό τους.
-Ο οποίος είναι ο καπιταλισμός;
-Ο καπιταλισμός είναι το πρόσχημα. Πίσω απ’ αυτόν υπάρχουν, κρυμμένα, το χρήμα, η εξουσία και η κοινή απέχθεια για την αριστερά. Αυτά τους ενώνουν.
-Μάλλον δεν έχεις άδικο, αλλά η ιστορία δεν σε δικαιώνει. Στο Βυζάντιο, υπήρξαν πολλοί που προτιμούσαν τον Μωάμεθ από τον Πάπα. Ένας από τους λόγους που έπεσε ήταν κι αυτός.
-Τέλος πάντων, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, αλλά κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις γιατί είσαι πνεύμα αντιλογίας.
-Λες να γυρίσουμε στη δραχμή;
-Μακάρι.
-Όπα, αυτό δεν μου το είχες πει. Δεν ήξερα ότι είσαι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.
-Πολλά δεν σου έχω πει. Σ’ τα δίνω με δόσεις για να τα καταλαβαίνεις.
-Πολύ αέρα έχεις πάρει, και προβλέπω να μένεις δυο-τρεις μέρες νηστικός για να στρώσεις.
-Δεν σε φοβάμαι. Αν με αφήσεις νηστικό, θα το πω στη Μαρία. Κι άντε μετά να καθαρίσεις.
-Δεν φτάνει που είσαι θρασύς, είσαι και ρουφιάνος.
-Η ανάγκη της ζωής, αφεντικό. Καλύτερα ρουφιάνος, παρά νεκρός από ασιτία.
-Ρε συ, έχεις σκεφθεί ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή δεν θα έχεις κροκέτες για να τρως;
-Γιατί;
-Τι γιατί; Διότι δεν θα μπορούμε να εισάγουμε κροκέτες. Όπως δεν θα μπορούμε να εισάγουμε φάρμακα, πετρέλαιο…
-Πρώτον, λες μαλακίες. Δεν πίστευα ότι θα τσίμπαγες τόσο εύκολα στη μνημονιακή προπαγάνδα. Δεύτερον, τις κροκέτες τις σιχαίνομαι. Τις τρώω διότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Αν, όμως, δεν υπάρχουν κροκέτες, θα τρώω μπιφτεκάκια, μπριζόλες, κοτοπουλάκια και διάφορα τέτοια.
-Κούνια που σε κούναγε, κακομοίρη μου. Έχεις να φας ψωμί και κρεμμύδι, που θα πάει σύννεφο. Θα έρθει η ώρα που θα παρακαλάς για κροκέτες αλλά δεν θα υπάρχουν.
-Καλά, αν περίμενα από σένα, φέξε μου και γλίστρησα. Ας είναι καλά η Μαρία…
-Αυτό που έχεις γίνει κώλος και βρακί με τη Μαρία, πρέπει να το προσέξω. Και να το αντιμετωπίσω.
-Άργησες. Και πού σαι, μην προκαλείς την τύχη σου. Εδώ και μέρες συζητάμε με τη Μαρία πως δεν χωράμε και οι τρεις στο κρεβάτι. Κι όπως καταλαβαίνεις, είσαι ο πρώτος υποψήφιος για αποχώρηση.
-Τις φόλες τις έχεις ακουστά;
-Λοιπόν, φόλες, αδέσποτος, νηστικός. Τα σημειώνω για να μην ξεχάσω τίποτα. Όταν θα τα πω στη Μαρία θέλω να είμαι σίγουρος πως δεν ξέχασα κάποια από τις απειλές σου.
-Ούτε χιούμορ δεν μπορούμε να κάνουμε. Κάποτε δεν ήσουν τόσο εύθικτος.
-Κι εσύ δεν ήσουν τόσο αντιπαθητικός, αλλά δεν το κάνω ζήτημα.
-Έχεις αρχίσει να μου δίνεις στα νεύρα περισσότερο κι από τον Μητρόπουλο.
-Ποιο Μητρόπουλο, τον Τάσο;
-Όχι ρε, ποιον Τάσο; Για τον Αλέξη Μητρόπουλο λέω, τον εργατολόγο. Έχει βγει το λαμόγιο, επειδή ο Τσίπρας δεν τον έκανε υπουργό, και κράζει κάθε τρεις και λίγο την κυβέρνηση.
-Χέστηκα γι’ αυτόν τον Μητρόπουλο. Εμένα με απασχολεί μόνο ο Τάσος. Αυτός που, μαζί με τον μουστάκια, σας κάρφωνε όπου σας έβρισκε.
-Ρε κοπρόσκυλο, όλα τα ανέχτηκα. Αλλά αυτό, να συγκατοικώ, να ταΐζω και να συντηρώ ένα ολυμπιακό φίδι, δεν το αντέχω με τίποτα. Όξω, κοπρόσκυλο. Στη βεράντα μέχρι να γυρίσει η Μαρία.
-Έτσι γαμάει ο Πειραιάς…
-#^%*&_+*…