Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι κατά τα φαινόμενα το μοναδικό εναπομείναν στέλεχος ενός κόμματος που πνέει τα λοίσθια εξ’αιτίας της βίαιης μεταστροφής του προς τον νεοφιλελευθερισμό. Η ρητορική του ενσωματώνει την πολιτική πλατφόρμα πάνω στην οποία πορεύεται αυτό το κάποτε ιστορικό κόμμα. Ας αναλύσουμε την προεκλογική και μετεκλογική ρητορική του, γιατί θα έπρεπε να έχει αναλυθεί πολύ πιο προσεκτικά.
Η συλλογιστική του κρύβει περισσότερα από την επιφανειακή νευρωτική μισανθρωπία που τον διακρίνει. Θα δούμε βασικές ιδέες, τοποθετημένες σε προτάσεις που συμπυκνώνουν το νόημα των επιχειρημάτων του, ακολουθούμενες από τις άμεσες λογικές τους συνέπειες.
1.”H Ελλάδα θα καταστραφεί αν βγει από το ευρώ.” Άρα η Ελλάδα ωφελείται από το να είναι στο ευρώ, ενώ οι άλλοι ζημιώνονται. Άρα το ευρώ δεν είναι ένα συλλογικό πρότζεκτ. Είναι ένα κλαμπ μοιρασιάς χρημάτων άλλων, πάλι καλά που δε μας έχουν πάρει χαμπάρι δηλαδή, και κάντε ησυχία μη μας ακούσουν. Αυτό ευθέως σημαίνει ότι αν είσαι πολίτης μίας “σοβαρής” ευρωπαϊκής χώρας, πρέπει να είσαι εναντίον του ευρώ.
Ο κ.Γεωργιάδης προτρέπει, επομένως, τους πολίτες των άλλων χωρών να βγουν από το ευρώ ή να επιθυμούν τη διάλυσή του.
2.”Όποιος λέει ότι θέλει να αλλάξει την Ευρώπη είναι κατά της Ευρώπης.” Άρα η Ευρώπη δεν πρέπει ποτέ να αλλάξει. Το κακό εδώ είναι ότι κατά τεκμήριο η Ευρώπη πηγαίνει προς το γκρεμό, με δεκάδες εκατομμύρια ανέργους και σε υφεσιακή πορεία, με βάση και τα επίσημα οικονομικά στοιχεία, εκτός από τα κοινωνικά που φαίνεται τελευταία να μην ενδιαφέρουν κανέναν. Και όταν κάποιος βαδίζει προς το γκρεμό, αν δεν αλλάξει κάτι, καταστρέφεται.
Άρα ο κ.Γεωργιάδης θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη.
3.”Είναι ανήθικο και ιδιοτελές να βγάζεις τα χρήματά σου στο εξωτερικό.” Άρα η πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια έχει καταστήσει “το εξωτερικό” κάτι διαφορετικό από το “εσωτερικό”. Δεν υπάρχει ενιαίο και ισότιμο τραπεζικό σύστημα. Υπάρχουν 19 οικονομίες και ισάριθμα ανισότιμα τραπεζικά και νομισματικά συστήματα. Άρα διαφοροποιείται η μία οικονομία από την άλλη, όπως και το νόμισμα το οποίο στην ίδια ονομαστική αξία, έχει μεγαλύτερη πραγματική (αναμενόμενη) αξία σε μία τράπεζα του εξωτερικού. Άρα δεν υπάρχει κοινό νόμισμα. Δεν υπάρχει ευρώ.
Άρα ο κ.Γεωργιάδης αρνείται το ευρώ.
4.”Τα πράγματα είναι ως εξής: εμείς και εκείνοι.” Δεν είναι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι από τη μία και οι ευρωπαϊκές τράπεζες από την άλλη. Άρα δεν υπάρχει καμία ένωση.
Άρα δεν υπάρχει Ευρώπη σύμφωνα με τον κ.Γεωργιάδη.
5.”Δεν υπάρχει άλλη πολιτική εντός του ευρώ.” Ως διακήρυξη, με δεδομένα τα δεινά που έχει υποστεί ο πληθυσμός με αυτή την πολιτική, τοποθετεί τον αναστατωμένο από τα θεατρικά μαστιγώματα του αέρα με τη φράτζα θεατή, απέναντι στο ευρώ, εναντίον του.
Άρα ο κ.Γεωργιάδης υποκινεί τον ευρωσκεπτικισμό στην Ελλάδα.
6.”Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρουν όλοι τα λεφτά τους από τις τράπεζες, κι εγώ το ίδιο.” Έτσι μας έλεγε ο κ. Γεωργιάδης προεκλογικά. Μία διασπορά τρόμου που απείλησε ευθέως το τραπεζικό σύστημα, δημιουργώντας τάσεις αποκόλλησης, εκ των πραγμάτων, του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από το υπόλοιπο ευρωπαϊκό.
Άρα ο κ.Γεωργιάδης προσπάθησε να μας βγάλει από το ευρώ.
Συμπερασματικά, λοιπόν, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τους ρητορικούς ιδιωματισμούς του ιδίου, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ααα, να ‘μαστε ξηγημένοι, θέλει να διαλύσει το ευρώ. Δεν του αρέσει του ανθρώπου. Το μισεί. Θέλει να γυρίσουμε σε εποχές του εθνικού νομίσματος, θέλει να αποτρέψει την πορείαν προς τον κρημνόν. Προφανώς πιστεύει ο κ.Γεωργιάδης ότι ήμασταν καλύτερα το 1967. Εεε; Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι; Το λιμπίζεστε, κύριε Γεωργιάδη, το 1967; Το λιγουρεύεστε;