Ως «λαθάρα» χαρακτήρισε ο Αντώνης Σαμαράς τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση έφερε τις 100 δόσεις για όλες τις οφειλές αλλά μετά τις πήρε πίσω γιατί η τρόικα έστειλε ένα email, ρίχνοντας όλο το βάρος των ευθυνών στον Γκίκα Χαρδούβελη.
Η λέξη «λαθάρα» έγινε μάλιστα και τίτλος σε εφημερίδες και ιστοσελίδες, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι ο πρωθυπουργός είναι ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς, και ξέρει να μιλά τη γλώσσα μας.
Ο Αντώνης Σαμαράς μάς έχει συνηθίσει εδώ και δύο χρόνια σε τέτοιου είδους εκφράσεις, και μάλιστα με το κατάλληλο ύφος και στάση του σώματος.
Μέσα στη βουλή μάθαμε για πρώτη φορά ότι, όταν μιλάει, τα λέει όλα «ξώπορτα», ενώ λίγες μέρες πριν τα ΜΑΤ σαπίσουν στο ξύλο φοιτητές, ο πρωθυπουργούς τους είχε χαρακτηρίσει «θρασίμια» (τους φοιτητές, όχι τα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ τα έχει χαρακτηρίσει ανθό της ελληνικής νεολαίας. Σαν τους ΟΝΝΕΔίτες).
Όταν βλέπεις τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει για τους πολιτικούς του αντιπάλους, νομίζει ότι παθαίνει εγκεφαλικό. Γέρνει από τη μια πλευρά, το στόμα και το μάτι στραβώνουν, ενώ εκεί που άκουγες μια –περίπου- φυσιολογική χροιά, ξαφνικά νομίζεις ότι μπήκε μέσα του ο Νίκος Φέρμας.
Ίσως αυτό είναι κατάλοιπο της αγάπης του πρωθυπουργού για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Ίσως, πάλι, να τοποθετείται στο πλαίσιο της συμμετοχής του στη νεολαία Αβέρωφ, που κυνήγαγε αριστερούς για να τους ανοίξει το κεφάλι.
Ο ίδιος ο Σαμαράς γνωρίζει ότι ο υπόλοιπος κόσμος που τον ακούει αποτελείται κυρίως από «νοικοκυραίους» οι οποίοι ενδιαφέρονται για την τάξη αυτής της χώρας και την εξαφάνιση της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας που κατέστρεψε τον τόπο.
Αυτό τουλάχιστον του λένε, κι εκείνος τα πιστεύει.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας από τους πιο φανατικούς με την εξουσία πρωθυπουργούς που έχει δει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ίσως πιο φανατικός κι από τον Βαγγέλη Βενιζέλο – γι’ αυτό άλλωστε συνεργάζεται μαζί του.
Από την άλλη είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκρίνεις τους δύο άνδρες με βάση το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν, καθώς ο Βενιζέλος δημιουργεί λέξεις κι έννοιες απ’ το τίποτα, ενώ ο Σαμαράς δημιουργεί το τίποτα από λέξεις και έννοιες.
Η διαφορά σε αυτά τα δύο είναι πολύ χαρακτηριστική. Γι’ αυτό κι όποιος δεν την καταλαβαίνει, δεν θα μπορέσει ποτέ στη ζωή του να κατανοήσει πραγματικά τι σημαίνει να τα «λες ξώπορτα».