Σήμερα είναι η επέτειος από εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη του 2010 όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε και ο εκλεγμένος από το 44% του ελληνικού λαού Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το γραφικό Καστελόριζο την προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ.
Ήταν ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, όπως είπε, να ζητήσουμε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία, ένα δάνειο που θα πληρώνουν τα τετρασέγγονα των τρισέγγονών μας.
Από τη μέρα εκείνη λοιπόν, ξέσπασε στην Ελλάδα μια άτυπη Μνημονιομαχία ανάμεσα στους μνημονιολάτρες και τους μνημονιομάχους ή πιο απλά ανάμεσα στους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς. Ο μύθος του μνημονίου είχε ήδη αρχίσει να χτίζεται.
Αρκετά χρόνια μετά, ο μύθος αυτός συνεχίζει να έχει μεγάλη απήχηση στο λεγόμενο Μέτωπο της Κοινής Λογικής της χώρας που υποστηρίζει ότι τα μνημόνια είναι χρυσά κι άγια αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις που τα υπέγραφαν σαν διαολεμένες δεν τα εφάρμοσαν σωστά.
Σύμφωνα με το μύθο του μνημονίου, το μνημόνιο είναι κάτι σαν Ευαγγέλιο που περιέχει το λόγο του Θεού, θεόπνευστες μεταρρυθμίσεις και στόχους που αν τους πετυχαίναμε, η Ελλάδα θα γινόταν Μονακό.
Όπως όλοι οι μύθοι που περνάνε από γενιά σε γενιά, έτσι και ο μύθος του μνημονίου επιβίωσε στις πιο αντίξοες συνθήκες, ακόμα κι όταν η ανεργία βάρεσε 28%, το χρέος εκτοξεύθηκε στο 180% του ΑΕΠ και οι Έλληνες έμαθαν επιτέλους να ζουν κάτω από τις δυνατότητές τους, με την ύφεση να φτάνει στο 25% του ΑΕΠ.
Τότε, μάλιστα, το μνημόνιο λατρεύτηκε ακόμα περισσότερο από τους μνημονιολάτρες οι οποίοι ορκίζονταν στον τάφο της μάνας τους ότι αν οι ελληνικές κυβερνήσεις το εφάρμοζαν σωστά, ολόκληρος ο πλανήτης θα έτριβε τα μάτια του μπροστά στο οικονομικό θαύμα που θα συντελούνταν.
Από την άλλη, το μνημόνιο δαιμονοποιήθηκε από τους μνημονιομάχους και θεωρήθηκε η Μητέρα όλων των Κακών.
Η βασική θέση των μνημονιακών είναι ότι η κρίση έφερε το μνημόνιο, ενώ των αντιμνημονιακών ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση. Φυσικά, πρόκειται για ιδεολογική τύφλωση και των δύο αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι που ξέρουμε με σιγουριά πλέον ότι οι εναπομείναντες μνημονιακοί στην Ελλάδα είναι κυρίως κάτι τύποι που έχουν λυμένο το οικονομικό τους πρόβλημα, οπότε ζμπούτσα τους η ανεργία, η πείνα και οι αυτοκτονίες.
Με τους υπόλοιπους που περιμένουν ακόμα να τους πετάξουν κανά κοκαλάκι για να μασήσουν, δεν ασχολούμαι καν. Δε γίνεται να ασχολούμαστε συνεχώς με τα σκατά.
Ρε δεν πα’ να ξέρουμε ότι το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν λάθος, δεν πα’ να ξέρουμε ότι κατά βάση φτιάχτηκε για να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες που κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους του 2010, δε πα’ να ομολόγησε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ ότι ο πολλαπλασιαστής για την ελληνική οικονομία εκτιμήθηκε 3 φορές κάτω, οι μνημονιολάτρες τίποτα, εκεί, κοιμούνται ακόμα με τη φωτογραφία του Σόιμπλε κάτω από το μαξιλάρι τους.
Εξακολουθούν να ζητάνε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μειώσεις δαπανών, περικοπές μισθών και συντάξεων και μεταρρυθμίσεις για να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική και να έρθουν επενδύσεις. Το συντομότερο ανέκδοτο της χιλιετίας.
Όσον αφορά στις μειώσεις δαπανών, τα είπαμε πριν. Η ύφεση που νιώσαμε στο πετσί μας ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που υπολόγιζε το Συμβούλιο των Σοφών του ΔΝΤ, ενώ από τις απολύσεις και τις περικοπές μισθών και συντάξεων που βούλιαξαν την οικονομία γίναμε το ίδιο ανταγωνιστικοί με τη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Και πάμε τώρα στην αγαπημένη λέξη των νεοφιλελέδων. Στις μεταρρυθμίσεις. Σύμφωνα με το μύθο, το μνημόνιο περιείχε ευλογημένες από το Αόρατο Χέρι της Αγοράς μεταρρυθμίσεις που οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν απρόθυμες να υλοποιήσουν, όπως η ιδιωτικοποίηση του ουρανού και του βυθού της χώρας και το άνοιγμα των επαγγελμάτων που θα μας επέτρεπε να γίνουμε όλοι ταρίφες και φαρμακοτρίφτες.
Φυσικά, κουβέντα δε γινόταν για το κτηματολόγιο και την πάταξη της φοροδιαφυγής των ολιγαρχών. Για όλα έφταιγε ο τυροπιτάς που δεν έκοβε απόδειξη για τη ζαμπονοτυρόπιτα. Αυτός ήταν το μεγάλο πρόβλημα της χώρας.
Δεν υπήρξε ούτε μισή φορά που η Τρόικα αρνήθηκε να εκταμιεύσει δόση επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εφάρμοζαν τις μεταρρυθμίσεις αυτές. Αντίθετα, πίεζε για την εφαρμογή των πιο σκληρών υφεσιακών μέτρων που έκαναν το Σύνταγμα χαρτοπόλεμο και φτωχοποίησαν τα 2/3 του ελληνικού πληθυσμού.
Με λίγα λόγια, στα παπάρια τους είχαν γραμμένη το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Ήξεραν πολύ καλά τί συνέβαινε αλλά τα λεφτά ήταν πολλά κι έκαναν τουμπεκί. Η συνενοχή τους στο έγκλημα είναι τεράστια.
Η απόλυτη βεβαιότητα, βασικό χαρακτηριστικό των ηλιθίων, ότι τα μνημόνια παραμένουν μονόδρομος και τίποτα άλλο δε μπορεί να γίνει πια, αφού έχουν πάνω ελληνικές υπογραφές τις οποίες πρέπει να τιμήσουμε, συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.
Δυστυχώς, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις αναλώθηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε συζητήσεις καφενείου και θεωρίες ψεκασμών, ενώ πολύτιμος χρόνος χανόταν και η Ελλάδα βυθιζόταν στα σκατά.
Τη στιγμή που κινηματικά είμαστε στο μηδέν και η αριστερά μοιάζει να έχει νικηθεί κατά κράτος, ο νεοφιλελευθερισμός τής επιτρέπει να ανασαίνει ίσα ίσα για να μη φανεί πεντακάθαρα το αληθινό του προσωπείο. Αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή φασισμός.
Αποδειχτήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων και κυρίως ανήμποροι να αντιδράσουμε, ενώ το μνημόνιο απομυθοποιήθηκε κι έγινε καθεστώς.
Δε δικαιούμαστε πλέον να μιλάμε για καμία κρίση. Γιατί έπαψε να είναι κρίση. Γιατί θα κρατήσει για πάντα.
Τετέλεσται.
Και πείτε μου ό,τι θέλετε.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Αν δεν έχουν ισοπεδωθεί ακόμα τα πάντα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις προσπάθειες των λίγων, των ελάχιστων που παραμένουν ασυμβίβαστοι όλα αυτά τα χρόνια και θα παραμείνουν ασυμβίβαστοι μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη που δε θα έρθει ποτέ. Τους οφείλουμε όλοι ένα γιγάντιο ευχαριστώ.)
Ζήστε το μύθο του μνημονίου στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges