Ο Πάκο (δεν ήταν το αληθινό του όνομα) ήταν ένας αδύνατος άνδρας με μάτια σχεδόν κίτρινα από την προχωρημένη ηπατίτιδα. Τον συνάντησα σε ένα καταυλισμό στις Φιλιππίνες-λίγους μήνες πριν φυγω. Αυτό που τον έκανε να διαφέρει από τους υπόλοιπους καταραμένους και ξεχασμένους της ανάπτυξης, ήταν ότι ο Πάκο είχε ένα νεφρό.
Γιατί όμως; Δώδεκα χρόνια πριν, ο 24χρονος τότε νεαρός, χρειαζόταν χρήματα για τη νοσηλεία της μητέρας του. Είχε καρκινο και δεν μπορούσε να πληρώσει τίποτα. Τα νοσοκομεία είναι όλα ιδιωτικά και οι φτωχοί απλά πεθαίνουν. Τον πλησίασε μια γυναίκα, τον έπεισε ότι το να δώσει ένα νεφρό δεν ήταν και σπουδαίο αφου είχε δυο. Ο Πάκο ήδη πούλαγε το άιμα του στα ιδιωτικά νοσοκομεία και φαντάστηκε ότι θα ήταν περίπου το ίδιο. Πείστηκε, πήγε στο πανάκριβο ιδιωτικό, τον τάισαν, τον έπλυναν, τον εξέτασαν για όλες τις ασθένειες, του έκαναν παρέα και του μιλούσαν σαν να ήταν ισότιμος τους.
Ο Πάκο που από μικρός δεν ήταν παρά ένα σκουπίδι που χαλούσε την αισθητική των πλουσίων, ένιωσε ξαφνικά ότι κάποιος τον υπολογίζει. Μετα βίας μπορούσε να διαβάσει αλλά υπέγραψε ένα πολυσέλιδο και πολύπλοκο νομικό κείμενο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν φοβόταν, στην τελική του έμενε ένα ακόμα νεφρό και θα είχε και λεφτά.
Την επόμενη της εγχείρησης ο Πακο βρέθηκε ζαλισμένος σε ένα κρεββάτι. Κανείς δεν του μιλούσε όμορφα πια. Ο πόνος ήταν ανυπόφορος, η ωραία κυρία είχε εξαφανιστεί και 5 μέρες μετά, το νοσοκομείο εστειλε τον Πάκο πίσω στην παράγκα του στο slum.
Για το νεφρό πήρε 1500 δολάρια. Τόσα χρήματα δεν είχε δει ποτέ. Τα μισά τα έδωσε για τη νοσηλεία της μητέρας του, η οποία όμως πέθανε λίγες εβδομάδες αργότερα. Με τα υπόλοιπα ο Πάκο αγόρασε μια μεγάλη τηλεόραση και πολλά ρούχα.
Μου είπε ότι πάντοτε αγαπούσε τα ρούχα, ήθελε να είναι όμορφος και να φοράει και αυτός ωραία πουκάμισα. Ήθελε να έχει τηλεόραση όπως οι πλούσιοι. Δώδεκα χρόνια μετά ο Πάκο πεθαίνει αβοήθητος. Την τηλεόραση την πούλησε, τα καινούρια του ρούχα έγιναν κουρέλια. Δεν μπορεί να δουλέψει λόγω της εγχείρησης και οι απανωτές ουρολοιμώξεις, του έχουν καταστρέψει και το άλλο νεφρό.
Η ιστοριά αυτή είναι αληθινή. Σαν τον Πάκο υπάρχουν χιλιάδες. Μπορείτε να τον θεωρήσετε χαζό, να πείτε ότι του αξιζε γιατί οι φτωχοί -το είπε και το Ποτάμι-δεν παίρνουν σωστες αποφάσεις. Και ο Πάκο πήρε τη λάθος απόφαση που του στοίχισε τη ζωή. Ένα παιδι αμόρφωτο που είχε μάθει μια ζωή να είναι σκλάβος.
Εύχομαι κάποτε οι σκλάβοι της γης να ενωθούν. Και τότε το αίμα τους ας πνίξει όλους μας.
Το κείμενο είναι από τo προσωπικό προφίλ της γράφουσας στο facebook