Όλα τα διεθνή ΜΜΕ ασχολούνται καθημερινά με την Ελλάδα. Σε αρκετά δημοσιεύματα οι αρθρογράφοι τους, αλλά και πολλοί πολιτικοί από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την ΕΕ, λένε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει φορολογήσει ακόμη τους ολιγάρχες. Όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται, άλλο τόσο αληθινό φαίνεται να είναι, μετά από πέντε μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Απρίλιο ο υπουργός Νίκος Παππάς δημοσίευσε μια λίστα με τα χρέη των καναλιών. Από τη λίστα βγήκαν απλήρωτες οφειλές ύψους 40 εκατ. ευρώ μόνο για την περίοδο 2011-2015. Από τα 40 εκατ., τα 26 εκατ. χαρακτηρίστηκαν από τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, «άμεσα απαιτητά». Αυτό έγινε στις 3 Απριλίου. Σήμερα έχουμε 21 Ιουνίου και τα κανάλια ετοιμάζουν ήδη τη δεύτερή τους ακροδεξιά διαδήλωση στο Σύνταγμα.
Μια ακόμη μεγάλη υπόθεση που απασχολεί τους ξένους είναι οι εφοπλιστές. Σύμφωνα με αποφάσεις από τη δεκαετία του 1950 έως τη χούντα, οι φοροασυλία των εφοπλιστών προστατεύεται από το Σύνταγμα της Ελλάδος. Μάλιστα, ακόμη και μέλη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στελέχη του, έχουν πει πως δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε το Σύνταγμα για να κάνουμε τους εφοπλιστές να πληρώσουν τώρα. Κι όμως. Μπορεί το Σύνταγμα να μην αλλάζει, αλλάζουν όμως κάποιοι νόμοι που έχουν περάσει στα χρόνια της Μεταπολίτευσης για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την απαλλαγή των εφοπλιστών από τους φόρους.
Όπως πολύ αναλυτικά έγραψε ο ΙΟΣ της Εφημερίδα των Συντακτών, υπάρχουν, μεταξύ άλλων, νόμοι οι οποίοι απαλλάσσουν τους εφοπλιστές από φορολόγηση χρημάτων που φέρνουν από το εξωτερικό υποτίθεται για «παραγωγικές επενδύσεις» («Περί προστασίας επενδύσεων κεφαλαίων εξωτερικού»). Έχουμε επίσης την «Ειδική φορολόγηση στις εισφορές πλοίων αχρεωστήτως καταβληθείσες», τη «Μείωση της εισφοράς πλοίων», την «Εισαγωγή στο χρηματιστήριο των μετοχών ναυτικών εταιρειών με ειδικότερους όρους εισαγωγής και διαπραγμάτευσης», την «Παράταση των χορηγηθεισών πενταετών αδειών εγκατάστασης», τον «Καθορισμό ελκυστικού ελαχίστου κεφαλαίου για ίδρυση ναυτικής εταιρείας», την «Απαλλαγή για ναυτιλιακές επιχειρήσεις από φόρους, τέλη και οποιαδήποτε επιβάρυνση σε αυτούς και τους μετόχους», την «Απαλλαγή φόρου για μεταβίβαση από οποιαδήποτε αιτία μετοχών ή μεριδίων» κι αρκετούς ακόμη νόμους που ψηφίστηκαν από τη βουλή από το 1978 έως το 2013. Σύμφωνα με την Νάντια Βαλαβάνη, ο πυρήνας όλων αυτών των νόμων προστατεύεται συνταγματικά από το άρθρο 107 του Συντάγματος, κι άρα δεν μπορούν να αλλάξουν.
Να θυμίσω απλώς ότι πριν το άρθρο 107, υπάρχει το άρθρο 4, παράγραφος 5, που λέει ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Αυτό το άρθρο, με την ανυπαρξία αφορολογήτου ορίου, τα ληστρικά τεκμήρια, τις ασύλληπτα υψηλές ασφαλιστικές εισφορές στους επαγγελματίες, τους παράνομους οριζόντιους φόρους επιτηδεύματος και προκαταβολής φόρου, και τον ΕΝΦΙΑ που ενώ θα καταργούνταν έμεινε για άλλη μια χρονιά, παραβιάζεται ήδη και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει μέσα στη βουλή ότι εκείνος και η κυβέρνηση του είναι «κάθε λέξη από το Σύνταγμα της χώρας». Κάθε λέξη, εκτός από το άρθρο 4, παράγραφος 5.
Καμία, λοιπόν, πληροφόρηση μέχρι στιγμής από το περίφημο σχέδιο φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου. Απλώς, μάθαμε πως στα τέλη Απριλίου η Νάντια Βαλαβάνη έστειλε προειδοποιητικό μήνυμα στους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου που δεν μπήκαν στη ρύθμιση για τις 100 δόσεις, λέγοντας ότι θα πέσει πάνω τους βαρύς ο πέλεκυς. Τους κάλεσε, μάλιστα, να μπουν άμεσα στη ρύθμιση των φτωχών, για να μην έχουν μπελάδες.
Στο ενδιάμεσο είχαμε και τις διαπραγματεύσεις. Σε αυτές είδαμε ένα σχέδιο της κυβέρνησης για έκτακτη φορολόγηση 12% στα επιχειρηματικά κέρδη άνω του 1 εκατ. ευρώ. Φυσικά, κάποιος που γνωρίζει πώς λειτουργεί η (καπιταλιστική) αγορά, θα ήταν εντελώς ηλίθιος αν πίστευε αυτό το πράγμα. Κι αυτό γιατί πρώτα από όλα πολλές από τις εταιρείες με τόσο μεγάλα κέρδη ανήκουν στο δημόσιο, είτε εξ ολοκλήρου, είτε εν μέρει. Ορισμένες ξένες εταιρείες, όπως η Cosco, έχουν ήδη ξεχωριστούς όρους στις συμβάσεις τους, τους οποίους όλοι οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν διακηρύξει ότι δεν θα παραβιάσουν. Τέλος, τα κέρδη αυτά δεν είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων άμεσα εισπρακτέα. Χρειάζεται να περάσει κι ένα εξάμηνο ή παραπάνω για να συγκεντρώθούν (και πάλι συνήθως όχι όλα). Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που ακόμη περιμένουν να πληρωθούν από το δημόσιο, και μάλλον με τον ρυθμό που μαζεύει ο ΣΥΡΙΖΑ λεφτά για να πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ δεν θα πάρουν τα λεφτά τους ποτέ.
Πάει λοιπόν και η καπιταλιστική εξήγηση της υπόθεσης, «φόρος στους πλούσιους επιχειρηματίες γενικά κι αόριστα».
Υπάρχουν βέβαια και τα φυσικά πρόσωπα. Εκείνοι που έχουν δημιουργήσει οφσόρ κι έχουν περάσει σε αυτές τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα κολιέ, τα βραχιόλια, τις βίλες, τις πισίνες, τα τζιπ, τα πάντα. Υπάρχει αυτή τη στιγμή κινητικότητα να ελεγχθούν και να φορολογηθούν τα φυσικά πρόσωπα που έχουν τεράστιο πλούτο που δεν φαίνεται; Όχι. Έχουμε τις εξαγγελίες για εθελοντικό επαναπατρισμό των καταθέσεων στο εξωτερικό με έναν φόρο που έφτασε στο 21%, αλλά για τα εδώ φυσικά πρόσωπα ακόμη να δούμε μαζικούς ελέγχους. Είδαμε, τον υιό Μπόμπολα να πληρώνει 1,8 εκατ. ευρώ για μια υπόθεση φοροδιαφυγής ύψους 4,1 εκατ. ευρώ, χωρίς μάλιστα να του ασκείται ποινική δίωξη. Μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμοί και επικοινωνιακής διαχείρισης της ανυπαρξίας οργάνωσης των φορολογικών ελέγχων, κι όλα αυτά ενώ το υπουργείο Οικονομικών και το Μαξίμου χρησιμοποιεί το άλλοθι πως το οικονομικό επιτελείο και ο πρωθυπουργός έχουν ρίξει όλες τις δυνάμεις τους στη διαπραγμάτευση.
Και μιας και μιλάμε για τη διαπραγμάτευση, εδώ είναι το μεγαλύτερο γέλιο. Οι δανειστές λένε πάρα πολλά ψέμματα για τις προτάσεις Βαρουφάκη, κι ακόμη περισσότερα ψέμματα για τις δικές τους. Θεωρούν ότι δεν ζητούν υφεσιακά μέτρα και περικοπές, ενώ προτείνουν υφεσιακά μέτρα και περικοπές. Κάνουν όμως και κάτι άλλο. Διαβάζουν το σχέδιο της κυβέρνησης για αναδιοργάνωση του δικαστικού συστήματος, δημιουργία ενός δίκαιου φορολογικού κώδικα, ανεξαρτησία φοροεισπρακτικών αρχών με μια «Ανεξάρτητη Αρχή Φόρων και Τελών» (!!!) και μια επίσης «ανεξάρτητη» επιτροπή η οποία θα αναλάβει «τον διαρκή έλεγχο της εκτέλεσης του προϋπολογισμού» (!!!). Ειλικρινά, τόσες επικίνδυνες ασυναρτησίες μαζεμένες έχουμε να δούμε από την εποχή του Αλογοσκούφη.
Είναι ασύλληπτο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται πως προετοιμάζεται να κυβερνήσει από το 2012, δεν έχει κανένα σχέδιο για το δικαστικό σύστημα και την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων. Δεν είχε καν σχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, κι έπρεπε να κατέβουν σε απεργία πείνας οι πολιτικοί κρατούμενοι, για να κινητοποιηθεί. Θα είχε για το δικαστικό σύστημα;
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το κεφάλαιο “φορολογικό”. Θα γίνει πιο δίκαιο, θα αντιμετωπίζει όλους ίσα, θα μοιράζει τα βάρη, μας λένε οι της κυβέρνησης. Ας συμπληρώσουν από δίπλα κι ότι «θα φέρει και παγκόσμια ειρήνη», κι είμαστε μέσα.
Ούτε φορολογικό σύστημα -λοιπόν- έτοιμο, ούτε δικαστικό. Μόνο εξαγγελίες για «ανεξάρτητες αρχές» οι οποίες θα παρεμβαίνουν στα βαθιά εσωτερικά του κράτους και θα ορίζουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και την είσπραξη των φόρων, επιβάλλοντας άμεσες περικοπές σε περίπτωση απόκλισης του στόχου. Ουαί κι αλίμονο εάν σε αυτές τις «ανεξάρτητες αρχές» που προτείνει ο Βαρουφάκης, δούμε εκπροσώπους της τρόικας. Δεν θα βρείτε τρύπα να κρυφτείτε από τα ίδια τα μέλη του κόμματός σας, ΣΥΡΙΖΑίοι.
Κι είναι φυσικά κι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος συναντάται τακτικά με προέδρους και στελέχη των τραπεζών. Όμως από εκεί, βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Καμία πληροφόρηση για το τι συζητάται, ή για το τι -πιθανώς- έχει ήδη συμφωνηθεί.
Καταλήγοντας, κι επειδή το τράβηξα πολύ, κάποιοι στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι ένα κράτος διοικείται μόνο με καλές προθέσεις. Δεν ξέρω εάν ο Τσίπρας είναι ένας από αυτούς, αλλά νομίζω ότι σχεδόν ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο του είναι μέσα. Εάν δεν μπορεί ο Βαρουφάκης να τα αναλάβει όλα, υπάρχει πίσω η Βαλαβάνη, ο Σταθάκης, ο Μάρδας και άλλοι. Πέρασαν πέντε μήνες και δεν έχουμε καν δει ορισμένες συμβολικές κινήσεις, όπως να υπάρξει φροντίδα για όσους αμείβονται με 5-6.000 τον χρόνο με μπλοκάκι και καλούνται να πληρώσουν περισσότερα χρήματα σε εισφορές, τέλος επιτηδεύματος και προκαταβολή φόρου, από όσα εισπράττουν. Και φυσικά παραμένουν ανασφάλιστοι, γιατί εάν έδιναν χρήματα στο ΤΕΒΕ (συγγνώμη, ΟΑΕΕ), τότε θα έτρωγαν από τα σκουπίδια.
Βρήκαμε τη μία και μοναδική λύση που έπρεπε να είχε γίνει από το 2010 και νομίζουμε ότι καθαρίσαμε. Γιατί, ναι, οι 100 δόσεις σώζουν κόσμο από το λουκέτο, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη εάν το μέλλον κάθε εργαζόμενου πάνω σε αυτή τη χώρα θα είναι η ζωή των 100 δόσεων: Ό,τι κι αν κάνει τώρα, θα το βάζει στις 100 δόσεις και θα εύχεται να τα τινάξει για να προλάβει να γλιτώσει κάποιες από αυτές. Αυτό είναι το οικονομικό μέλλον που οραματίζεται η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας;
(Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ κινητοποιείται σε κάτι. Στο να διοργανώνει διαδηλώσεις συμπαράστασης στην κυβέρνηση του)