Στις 15 Ιουλίου του 1965, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, Γεώργιος Παπανδρέου, αρχηγός του κόμματος της «Ένωσης Κέντρου» παραιτείται από το αξίωμα του, μετά την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να αναλάβει μαζί με τη πρωθυπουργία και το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, μετά την αποπομπή του Πέτρου Γαρουφαλιά και την αντικατάσταση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Ιωάννη Γεννηματά, από αξιωματικό της εμπιστοσύνης του Παπανδρέου.
Ακολουθούν τα γνωστά «Ιουλιανά» και τα γεγονότα της «Αποστασίας του ‘65».
Οι διορισμένες από τον βασιλιά κυβερνήσεις αντικαθιστούν η μια την άλλη και διάφοροι «κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί» (όπως χαρακτηριστικά τους είχε βαφτίσει ο Ηλίας Τσιριμώκος, μέχρι να βγει και αυτός με την σειρά του από την κατάψυξη σαν κρέας Αργεντινής του Μπαλόπουλου), προσπαθούν να αναλάβουν την ηγεσία της χώρας.
Αυτό που λείπει εκείνα τα χρόνια από την Ελλάδα είναι κάτι που σε ένα πολιτισμένο ευνοούμενο κράτος δικαίου δεν στέκει να παραλείπετε. Και όμως η άρχουσα τάξη της εποχής, το Παλάτι, οι εφημερίδες και οι σφουγγοκωλάριοι του καθεστώτος, φροντίζουν νυχθημερόν να το καταδικάζουν ως κάτι το καταστροφικό, κάτι το δαιμονικό. Αυτό που μόνο κακό μπορεί να κάνει στην πατρίδα. Και αυτό είναι οι εκλογές.
Επί 2 συναπτά έτη οι εκλογές δαιμονοποιούνται πλήρως και τελικά ορίζονται στις 28 Μαΐου του 1967. Αυτή η ημερομηνία βέβαια θα παρέλθει και εκλογές δεν θα γίνουν ποτέ, αφού τις πρόλαβε «η εθνοσωτήριος επανάσταση» της 21ης Απριλίου του 1967, βάζοντας τέλος στην πολιτική ανωμαλία της χώρας που προξένησαν οι ίδιοι οι συνωμότες του ΙΔΕΑ και βάζοντας την χώρα «στον γύψο», καθότι πριν η Ελλάδα ήταν αρτιμελής και έτρεχε σαν παιδούλα στα ανθισμένα λιβάδια της νομιμότητας των εκλογών της βίας και της νοθείας και των διορισμένων από την Φρειδερίκη πρωθυπουργών.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2011, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, παραδίδει τα σκήπτρα της κυβέρνησης σε έναν «κατεψυγμένο» τραπεζίτη. Το όνομά του είναι Λουκάς Παπαδήμος ο οποίος και διατελεί πρωθυπουργός μέχρι τις 16 Μαΐου του 2012.
Για 7 μήνες η κορυφαία δημοκρατική έκφραση των πολιτών που λέγονται εκλογές, δαιμονοποιούνται για άλλη μια φορά «για το καλό της πατρίδας» και η διορισμένη κυβέρνηση του πρώην Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Λουκά Παπαδήμου, ψηφίζοντας το Μεσοπρόθεσμο.
Εδώ και μήνες γινόμαστε με την σειρά μας πρωταγωνιστές ενός νέου επεισοδίου της ταινίας τρόμου που λέγονται «Εκλογές στην Ελλάδα». Καταστροφικές, αχρείαστες, εξοντωτικές, βήμα προς τα πίσω και άλλοι πολλοί χαρακτηρισμοί δόθηκαν στην απόφαση των πολιτών να διαλέξουν ελεύθερα και δημοκρατικά ποιος θέλει να τους κυβερνά. Ο πρωθυπουργός ο ίδιος άλλωστε στο προχθεσινό του διάγγελμα είπε χαρακτηριστικά ότι “Σήμερα είχαμε την τελευταία ψηφοφορία, κάναμε ότι μπορούσαμε για να εκλεγεί Πρόεδρος και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές. Οι περισσότεροι ανεξάρτητοι βουλευτές άκουσαν τη φωνή της λογικής και του εθνικού συμφέροντος. Δυστυχώς μια μειοψηφία 132 βουλευτών μέσα στους οποίους συναθροίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή.¨
Σε μια δημοκρατία οι εκλογές είναι το ανώτατο αγαθό. Είναι ο στυλοβάτης της κοινωνίας και η ουσία του πολιτεύματος. Όταν αυτό καταδικάζεται σαν το υπέρτατο κακό, το διακύβευμα είναι τεράστιο. Όταν τρομοκρατείς το θεσμικό και ουσιαστικό ρόλο που παίζουν οι εκλογές σε μια δημοκρατία, αυτή με την σειρά της μεταλλάσσεται και στο τέλος σε καταπίνει.
Και όπως είπε και ο Édouard Herriot (Γάλλος πρωθυπουργός):
«Η Δημοκρατία είναι μια ωραία κοπέλα που για να σου μείνει πιστή πρέπει να της κάνεις έρωτα κάθε μέρα.»
Γιατί αν δεν της τον «δώσεις» εσύ θα σε παρατήσει και θα φύγει, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.