Σάλο έχει προκαλέσει στο παγκόσμιο ηθικολογικό κίνημα, ένα πουκάμισο.
Πληροφορίες αναφέρουν πως σύσσωμοι εισαγγελείς και δικαστές καταδικάζουν το ρούχο που αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου και προτείνουν εγκλεισμό του σε κάδο με βρώμικες κάλτσες φαντάρων για τουλάχιστον 100 χρόνια.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν ένας επιστήμονας προσγείωσε ένα διαστημικό σκάφος σε έναν κομήτη. Μπορεί αυτό να είναι ένα τεράστιο επίτευγμα για την επιστήμη και την ανθρωπότητα, αλλά λίγο απασχόλησε τους απανταχού πορωμένους ηθικολόγους, γιατί ως γνωστόν, όταν ο επιστήμονας δείχνει τον κομήτη, ο ηλίθιος κοιτάζει το πουκάμισο.
Περίπου τώρα θα πρέπει να μπει ένα disclaimer που να αναλύει ότι δεν τάσσομαι κατά του φεμινισμού, αντίθετα τον υποστηρίζω, αλλά 1) το κείμενο ΔΕΝ αναφέρεται στο φεμινισμό και 2) ούτως ή άλλως κάποιοι θα πιστέψουν ότι κατηγορώ τις φεμινίστριες και τους φεμινιστές όσα disclaimer και να βάλω.
Ας σοβαρευτούμε. Το κύριο θέμα (μου) είναι η υπερβολική πολιτική ορθότητα. Το ότι κάποιοι αποφάσισαν να ασχοληθούν με ένα ρούχο που απεικονίζει ανύπαρκτες ζωγραφισμένες γυναίκες και όχι με το τεράστιο βήμα που έκανε η επιστήμη, είναι κάτι που απαιτεί μελέτη.
Κάποτε πρέπει η πολιτική ορθότητα να συναντήσει τη λογική και την ελευθερία έκφρασης αλλιώς θα καταντήσουμε να καλύπτουμε τα γυμνά αγάλματα που κοσμούν τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου. Και κάποτε θα πρέπει να σταματήσουν οι ηθικολόγοι της εποχής να έχουν double standards. Γιατί, αγαπητοί διαμαρτυρόμενοι, πολύ σωστά λέτε ότι η κάθε γυναίκα μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει και δεν πρέπει να κρίνεται για αυτό και ταυτόχρονα κατηγορείτε έναν άντρα για σεξισμό επειδή έκανε ακριβώς αυτό που υποστηρίζετε. Φόρεσε ό,τι ακριβώς ήθελε. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι το κατηγορούμενο πουκάμισο σχεδιάστηκε από γυναίκα. Μία γυναίκα σχεδίασε κάποιες γυναίκες που ζούσαν στη φαντασία της και έτυχε να έχουν μεγάλα βυζιά.
Κάποτε, αγαπητοί διαμαρτυρόμενοι, πρέπει να καταλάβετε ότι η λογική «φόρεσε αυτό και άρα προκάλεσε» λειτουργεί προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Τραμπουκισμός, λέγεται, και είναι λάθος. Κάποτε πρέπει να σταματήσετε να κατηγορείτε λέξεις, να δαιμονοποιείτε ρούχα και να καίτε ανθρώπους στο όνομα της πολιτικής ορθότητας. Κάποτε πρέπει να γίνετε λίγο περισσότερο εύκαμπτοι. Κάποτε πρέπει να καταλάβετε ότι το γυμνό δεν είναι εξ ορισμού σεξιστικό. Πόσο μάλλον το ημίγυμνο.
Την ώρα που ορδές εξοργισμένων πολιτικά ορθών συνανθρώπων μας τραμπούκιζε έναν άντρα για τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις, μία γυναίκα πόζαρε ολόγυμνη σε εξώφυλλο περιοδικού δείχνοντας σε όλο τον πλανήτη τον (ομολογουμένως) ολοστρόγγυλο κώλο της. Πραγματικά θα ήθελα μια λογική εξήγηση στο γιατί το δεύτερο δεν θεωρήθηκε σεξιστικό.
Εν κατακλείδι όσο ελεύθερη είναι μια γυναίκα να φωτογραφηθεί γυμνή και να μην κριθεί από αυτό, άλλο τόσο ελεύθερος είναι ο οποιοσδήποτε να φορέσει ό,τι θέλει και να μην κριθεί από αυτό. Και όχι τίποτα άλλο, προσωπικά χαίρομαι όταν ο κόσμος επιτίθεται στα ρούχα μας. Ας ξεκινήσουμε να κυκλοφορούμε γυμνοί κι ελεύθεροι. Ή έστω, φορώντας ένα χρυσό μπικίνι.
Το αγγούρι της πολιτικής ορθότητας που έχει ριζωθεί βαθιά στους πάτους κάποιων τείνει όλο και περισσότερο προς το φασισμό, την καταπίεση και τη λογοκρισία. Καμία εντύπωση δεν μου κάνει. Δυστυχώς.