Τα τελευταία χρόνια – από τότε δηλαδή που η Ελλάδα χρεοκόπησε – γίνεται πολύς λόγος για την ανύπαρκτη εθνική ενότητα των Ελλήνων που όμως είναι αναγκαία προκειμένου να βγούμε από την κρίση όλοι μαζί, σαν αδέλφια.
Ακούμε συνεχώς ότι βρισκόμαστε στα μισά της διαδρομής κι είναι στο χέρι μας να φτάσουμε στο τέρμα αρκεί να πληρώνουμε τους φόρους μας, να ζητάμε και να κόβουμε αποδείξεις, να δουλεύουμε χωρίς να ρωτάμε πολλά, να πληρωνόμαστε ανάλογα με τις δυνατότητες του εργοδότη μας, να κατεβαίνουμε στην αγορά τις Κυριακές, να γεμίζουμε τις κοιλιές μας με φθηνά σκατολοΐδια, να ξεφαντώνουμε τα Σάββατα και να κρατάμε το στόμα μας κλειστό.
Για όλα τα υπόλοιπα φροντίζουν οι κυβερνήσεις εθνικής ενότητας τις οποίες οφείλουμε να ψηφίζουμε, αλλιώς κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα τα παραπάνω που συνθέτουν την εθνική συνείδηση ενός σωστού Έλληνα.
Τα χρόνια πριν την κρίση δεν υπήρχε καμία ανάγκη για εθνική ενότητα, αφού οι περισσότεροι Έλληνες είχαν λεφτά και μπορούσε μια χαρά ο καθένας να τα τρώει μόνος του. Όσο περισσότερα μασούσε τόσο πιο Έλληνας από τον διπλανό του ένιωθε.
Στην πείνα μαζί, στη μάσα χώρια.
Η εθνική ομοψυχία έκανε βέβαια την εμφάνισή της αλλά σποραδικά και μονάχα σε εκδηλώσεις τύπου Euro 2004 και Ολυμπιακών Αγώνων, αφού ήταν κατά βάση μια εθνική ενότητα βιτρίνας, μόνο και μόνο επειδή τα βλέμματα όλου του κόσμου ήταν στραμμένα πάνω μας κι έπρεπε να δείξουμε καλό πρόσωπο για να μην ντροπιάσουμε τους ένδοξους προγόνους μας.
Μετά συνεχίζαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας αλλά αυτό δεν ενοχλούσε κανέναν. Κανείς δε ζητούσε εθνική ενότητα τότε.
Η εθνική ενότητα έγινε παλλαϊκό αίτημα όταν οι πατριώτες αυτού του τόπου διαπίστωσαν ότι για να συνεχίσουν να τρώνε όπως έτρωγαν, δηλαδή μόνοι τους, έπρεπε να πεινάσουν όλοι οι υπόλοιποι.
Όποιος αντιστέκεται στο δικαίωμά τους να συνεχίσουν να τρώνε με χρυσά κουτάλια κρίνεται αυτομάτως ανθέλληνας, κομμούνι, τρομοκράτης, κουκουλοφόρος, αναρχοάπλυτος, θρασίμι και προδότης της εθνικής ενότητας, σηκώνοντας το βάρος της ευθύνης για την κρίση που σύντομα θα μάθουμε ότι δεν είναι κρίση γιατί θα κρατήσει για πάντα. Και το φταίξιμο θα είναι όλο δικό μας.
Το καλό με τους πατριώτες – που αντιλαμβάνονται την πατρίδα ως το σύνολο της κινητής κι ακίνητης περιουσίας τους – είναι ότι ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σε περιόδους κρίσης, αφού οι περισσότεροι βιομήχανοι, εφοπλιστές και μεγαλοεκδότες – αυτοί είναι τα υποδείγματα πατριωτισμού στην Ελλάδα – υπήρξαν μαυραγορίτες κατά τη διάρκεια της Κατοχής κι έκαναν περιουσίες σε συνεργασία με τους Ναζί και την κατοχική κυβέρνηση.
Μεταφερόμαστε πίσω στο χρόνο. Οι πατριώτες, εκμεταλλευόμενοι την εθνική ενότητα των υπόλοιπων Ελλήνων που υπομένουν καρτερικά τα δεινά της Κατοχής και δεν τους τιμωρούν με τη λήξη της, δημιουργούν μεταπολεμικά τις μπίζνες τους, με αποτέλεσμα η Χούντα που θα ακολουθήσει να τους βρει σε ακόμα καλύτερη κατάσταση από εκείνη που τους βρήκε ο Πόλεμος. Τα χρόνια που μεσολαβούν είναι απλά ένα διάλειμμα μέχρι την επόμενη συνεργασία τους με τον φασισμό.
Αλλά κι αυτό το φασιστικό καθεστώς δε θα τους απογοητεύσει. Τα πράγματα με τη Χούντα είναι πολύ πιο εύκολα για τους πατριώτες, αφού η εθνική ενότητα των Ελλήνων επιτυγχάνεται γρήγορα και χωρίς καμιά αντίσταση. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγα χρήματα, μερικά δημόσια έργα της πλάκας, στρατιωτικές παρελάσεις-υπερθεάματα και μπόλικες εθνοκίτς εκδηλώσεις στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ οι πατριώτες αναπτύσσονται σαν τρελοί εκμεταλλευόμενοι την απαγόρευση των απεργιών και του συνδικαλισμού.
Κι όταν η γελοία Χούντα πέφτει, είναι πλέον όλα έτοιμα, ώστε με την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ να μπορούν να ανταγωνιστούν επάξια τους Ευρωπαίους και να βγάλουν τους καρπούς των κόπων τους στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό γίνονται μεγαλοεργολάβοι τσιμεντώνοντας τις πόλεις και στήνοντας το “παρακράτος” της Μεταπολίτευσης.
Τα χρόνια περνάνε, το αποτέλεσμα των εκλογών του ’81 δυσκολεύει κάπως την κατάσταση για τους πατριώτες αλλά αυτοί βρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους να προσαρμόζονται, σαν τις κατσαρίδες.
Ένα νέο όπλο κάνει την εμφάνισή του κι οι πατριώτες, ζάμπλουτοι πια, δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτο. Γίνονται καναλάρχες. Τρυπώνοντας στα σπίτια των Ελλήνων, οι πατριώτες μπορούν να διαμορφώνουν, χωρίς τη μεσολάβηση των πολιτικών, την εθνική συνείδηση της αρεσκείας τους και να γίνονται απευθείας ρυθμιστές των πραγμάτων. Η εθνική ενότητα γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης στα δελτία των 8, με τους πατριώτες να αναδεικνύουν τα νέα ινδάλματα των Ελλήνων μέσω των παρουσιαστών-υπαλλήλων τους.
Οι πατριώτες ανταλλάζουν την παραχώρηση των δημόσιων τηλεοπτικών συχνοτήτων – το μεγαλύτερο θεσμικό σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης – με τη στήριξή τους στις εκάστοτε κυβερνήσεις, ενώ οι Έλληνες ανταλλάζουν την όποια ταξική συνείδηση τούς είχε απομείνει με πιστωτικές κάρτες και δάνεια τραπεζών που διαφημίζονται ασταμάτητα από τα κανάλια των πατριωτών. Καλούνται να γίνουν μέρος της “νέας τάξης πραγμάτων” και το δέχονται ευχαρίστως, αφού αυτό λέει η τηλεόραση. Δεν έχουν καταλάβει τίποτα.
Κι άλλα χρόνια περνάνε. Το ευρώ βοηθάει ακόμα περισσότερο τους πατριώτες. Η κατάληψη της χώρας από μέρους τους είναι πλέον καθολική. Η Ελλάδα βρίσκεται αποκλειστικά σε χέρια πατριωτών κι η εθνική ενότητα μπορεί να πάει να γαμηθεί. Δεν τους χρειάζεται πια.
Μέχρι τη νέα κρίση. Η χειροβομβίδα που βάλανε οι πατριώτες στα χέρια των Ελλήνων σκάει με δύναμη στη μούρη τους. Οι Έλληνες μαθαίνουν από τα κανάλια των πατριωτών ότι τόσα χρόνια ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους αλλά τώρα πια δε γίνεται να ζουν πάνω από τις δυνατότητες των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των καναλαρχών. Έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς να συντηρήσουν και δεν πρέπει να χαθεί ούτε ένα ευρώ.
Οι Έλληνες ξυπνάνε. Βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Το διαδίκτυο αρχίζει να απαξιώνει τα κανάλια των πατριωτών, ενώ οι εφημερίδες τους κατρακυλάνε σε τετραψήφια νούμερα κυκλοφορίας. Ήρθε ξανά ο καιρός για λίγη εθνική ενότητα. Οι ρεζέρβες του πατριωτισμού αναλαμβάνουν δράση.
Φαντάσματα της Χούντας, αντρειωμένα από την ΕΠΕΝ ενός παλιού συνεργάτη των πατριωτών, εισχωρούν δυναμικά στο προσκήνιο και παίρνουν σάρκα και οστά στις πλατείες κουνώντας τη σημαία της πατρίδας. Ο φασισμός και πάλι στο πλευρό των πατριωτών. Η Χρυσή Αυγή της εθνικής ενότητας ξημερώνει και βρίσκει τους Έλληνες κοιμισμένους μπροστά στα κανάλια των πατριωτών που την ξεπλένουν, την κάνουν lifestyle και τη βάζουν στη Βουλή.
Η κανονικότητα για τους πατριώτες επιστρέφει. Έχουν τους μπράβους τους στην αντιπολίτευση να ψηφίζουν όλες τις υπέρ τους φοροαπαλλαγές, ενώ οι μαριονέτες τους στην κυβέρνηση ξεσκίζουν το Σύνταγμα με τροπολογίες νομοσχεδίων προς το συμφέρον τους. Το έγκλημα είναι τέλειο.
Η δράση των πατριωτών επεκτείνεται στους δρόμους και το διαδίκτυο, αφού οι μπράβοι τους, σε συνεργασία με τα πλήρως χουντοποιημένα ΜΑΤ, τρομοκρατούν και ξυλοκοπούν, ενώ τα σάιτ-παραρτήματα των καναλιών τους αναζητούν εναγωνίως την νέα εθνική ταυτότητα των Ελλήνων δημιουργώντας φανταστικούς εχθρούς. Η άνοδος της Αριστεράς ελάχιστα επηρεάζει τις δουλειές τους, αφού η ταξική συνείδηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Την έχουν κάνει κομμάτια.
Ακόμα κι όταν τα πρωτοπαλίκαρά τους μπαίνουν φυλακή, οι πατριώτες έχουν φροντίσει ήδη να βάλουν τους αντικαταστάτες τους σε υπουργεία κι υψηλά αξιώματα διατηρώντας τη χρυσαυγίτικη ατζέντα της εθνικής ενότητας στην πρώτη γραμμή.
Νιώθουν ασταμάτητοι. Κι ακόμα δεν έχουν τελειώσει. Νέοι άσσοι ετοιμάζονται να βγουν από τα μανίκια τους.
Τα μανίκια μιας χούφτας ανθρώπων που όσο περισσότερο μας κλέβουν τη ζωή, τόσο μας ποτίζουν με έθνος και φυλή, με μια εθνική ενότητα που μας κρατάει διχασμένους, έρμαια του φασισμού.
Εκτός κι αν τους σταματήσουμε. Εμείς. Οι ανθέλληνες, τα κομμούνια, οι τρομοκράτες, οι κουκουλοφόροι, οι αναρχοάπλυτοι, τα θρασίμια. Εμείς που σε αυτήν την εθνική ενότητα, ξεφτίλες πατριώτες, είμαστε και θα παραμείνουμε προδότες.
Για όσο χρειαστεί. Μέχρι τη σωτηρία της πατρίδας.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Η κεντρική φωτό του κειμένου είναι δημιουργία του Antistachef με αφορμή την παραπομπή του πατριώτη Γιώργου Καρατζαφέρη στη Δικαιοσύνη. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, αν και ουδέποτε υπήρξε εφοπλιστής, βιομήχανος ή μεγαλοεκδότης, στηρίχθηκε από το σύστημα των πατριωτών αναλαμβάνοντας το ρόλο της πατερίτσας του καθεστώτος, όποτε αυτό του ζητήθηκε. Πουλώντας την αποθέωση της εθνικής ενότητας, το τρίπτυχο “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, αβγάτιζε επί δεκαετίες την περιουσία του μέχρι που οι υπηρεσίες του κρίθηκαν αχρείαστες, αφού οι μεγάλοι πατριώτες βρήκαν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη. Το αν ο Γιώργος Καρατζαφέρης θα πάρει κι άλλους στο λαιμό του μένει να φανεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αγκαλιά με τα ΜΜΕ δημιούργησε μιαν νέα γενιά αγανακτισμένων μικροπατριωτών που, μετά την πτώση του, έπεσαν στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Μέχρι το επόμενο κείμενο, περισσότερα εδώ: “Το καρατζαφέρειν εστί φιλοσοφείν”.)
(Ευχαριστώ πολύ την Αριστέα Σερεμέτη. Δεν έχει ιδέα ότι συνεισέφερε στο κείμενο αλλά δεν πειράζει, θα το μάθει τώρα.)
Η εθνοπροδοτική σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges