Στη χώρα μας υπάρχουν δυο δημοκρατίες και ενδεχομένως δυο πολιτεύματα. Η πρώτη δημοκρατία γιόρτασε χτες τα 41 χρόνια από την πτώση της χούντας στο προεδρικό μέγαρο, παρουσία των πολιτικών αρχηγών. Η δεύτερη το έκανε στο προαύλιο του κοινοβουλίου. Για συντομία ας ονομάσουμε την πρώτη «προεδρική δημοκρατία» και τη δεύτερη «κοινοβουλευτική δημοκρατία». Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία είχε παρουσιαστεί από το σύνολο των καναλιών σαν πολυτελής φιέστα, υπήρχαν μόνο μπισκότα και τσάι. Στην προεδρική το γεύμα περιελάμβανε λαυράκι, τούρτα παγωτό και λευκό κρασί. Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία παρευρέθηκε ο Μανώλης Γλέζος που κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακροπόλη. Στην προεδρική βρισκόταν ο Μεϊμαράκης παλαιό στέλεχος των ταγμάτων εφόδου της ΟΝΝΕΔ (Rangers, Κένταροι). Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία μίλησε η καθηγήτρια Πέπη Ρηγοπούλου, (η φοιτήτρια την οποία χτύπησε το τανκ το βράδυ της εξέγερσης του Πολυτεχνείου). Παρουσίασε τη σημερινή κατάσταση με αναφορές σε αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και δραματουργούς ενώ μαζί με τον καθηγητή φιλοσοφίας Κώστα Δουζίνα αναφέρθηκαν στην παρακαταθήκη της Αντιγόνης: Ότι το δίκαιο είναι ισχυρότερο από κάθε εξουσία. Στην προεδρική δημοκρατία μίλησε η Φώφη
(Δείτε τη συγκλονιστική ομιλία της Πέπης Ρηγοπούλου και όλη την εκδήλωση εδώ)
Στην Κοινοβουλευτική δημοκρατία μίλησε επίσης ο Σπύρος Χαλβατζής, που στα χρόνια της δικτατορίας ήταν εξορία στη Γιούρα και στη Λέρο αλλά και ο Κώστας Μανταίος από τη νεολαία Λαμπράκη, πρόεδρος σήμερα του συλλόγου φυλακισθέντων και εξορισθέντων αντιστασιακών στη διάρκεια της δικτατορίας. Στην προεδρική ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης, άλλοτε δεξί (δημοσιογραφικό) χέρι του Σημίτη και σήμερα προνομιακός συνομιλητής των δανειστών και των Ευρωπαίων κομισάριων.
Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επικαλέστηκε το παλαιό άρθρο 114 (σημερινό 120) του Συντάγματος για το δικαίωμα των πολιτών να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το παραβιάσει. Στην προεδρική ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σχολίασε το μαύρισμα του Σταύρου Θεοδωράκη.
Τέλος στην κοινοβουλευτική δημοκρατία ήταν καλεσμένοι πολίτες – πολλοί από του οποίους περνούσαν για πρώτη φορά στη ζωή τους την είσοδο του κτιρίου της Βουλής. Στην προεδρική υπήρχε το υπηρετικό προσωπικό του μεγάρου, για να σερβίρει τους καλεσμένους, και δεκάδες αστυνομικοί και ασφαλίτες που φοβόντουσαν μήπως υπάρξει μια ακόμη εκδήλωση διαμαρτυρίας.
Οι εκδότες και οι καναλάρχες συγκράτησαν από τις δυο αυτές δημοκρατίες ότι οι πολιτικοί αρχηγοί «σνόμπαραν» την εκδήλωση στο κοινοβούλιο. Στην πραγματικότητα κάποιοι από αυτούς απλώς σνόμπαραν την ίδια τη δημοκρατία και κάποιοι άλλοι απλώς τη φοβήθηκαν.
Τη θέση θα είχαν λόγου χάρη στη γιορτή του κοινοβουλίου ο πρώτος πρόεδρος της δημοκρατίας και ο πρώτος πρωθυπουργός που αμφισβήτησαν τη λαϊκή εντολή ενός δημοψηφίσματος; Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι ήθελαν να παραστούν, οι σύμβουλοί τους πολύ καλά τους προέτρεψαν να το αποφύγουν, φοβούμενοι ότι μπορεί να τους γιουχάρει το πλήθος.
Αλήθεια έχει εμφανιστεί κάποιος από τους πολιτικούς αρχηγούς ενώπιον αληθινών ψηφοφόρων μετά την επιβολή του τρίτου μνημονίου;
Στην Ελλάδα υπάρχουν λοιπόν δυο δημοκρατίες που γιόρτασαν την πτώση της χούντας. Και αυτές είναι μόνο οι εκφάνσεις της αστικής δημοκρατίας. Γιατί η αληθινή δημοκρατία, αυτή που εκφράστηκε και με το δημοψήφισμα, δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη.
Άρης Χατζηστεφάνου
Πηγή:info-war