Συνεχίζεται για δεύτερη μέρα η κατάληψη του κυβερνητικού ραδιοσταθμού “Στο Κόκκινο” από αναρχοάπλυτους αντιεξουσιαστές, οπότε αποφάσισα, σαν καλό καθεστωτικό σκουλήκι που είμαι, να γράψω δυο λόγια για το θέμα και κυρίως τις αντιδράσεις που προκάλεσε σε μερίδα αριστερών – όχι κατ’ ανάγκη συριζαίων.
Διαβάζω επιχειρήματα του στυλ “Αν ήταν μάγκες θα μπούκαραν στο Mega και το ΣΚΑΪ” κι απορώ αν έχω να κάνω με πανηλίθιους ή πανίβλακες. Σκοπός των αναρχικών είναι να ακουστούν. Αν ήθελαν να παίξουν ξύλο με τους μπάτσους θα πήγαιναν έξω από τη ΓΑΔΑ και θα πετούσαν πέτρες.
Το Κόκκινο είναι ο σταθμός της Κυβέρνησης, στο Κόκκινο μπορούσαν να μπουν χωρίς να φοβούνται ότι θα τους σαπακιάσουν – τουλάχιστον προς το παρόν -, στο Κόκκινο μπήκαν. Τελεία και παύλα.
“Εντάξει αλλά και το Κόκκινο προβάλλει τα αιτήματα των απεργών πείνας. Ας έκαναν μια συμβολική κατάληψη μερικών ωρών κι ας έφευγαν”, λένε κάποιοι άλλοι. Ναι, τα προβάλλει με τηλεφωνικές συνδέσεις και ανταποκρίσεις των 3 λεπτών αλλά πώς στο διάολο αυτό συγκρίνεται με μια διήμερη κατάληψη που ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με αυτό το θέμα;
Όποιος ζει στον πραγματικό κόσμο και δεν είναι όλη μέρα κλεισμένος μέσα στην Κουμουνδούρου ξέρει πολύ καλά ότι η αστυνομική βία δεν έχει σταματήσει ούτε με την αριστερή κυβέρνηση. Όσο υπεύθυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για την κατάθεση του νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ, άλλο τόσο είναι και για τις εφόδους της Αντιτρομοκρατικής σε σπίτια συγγενικών προσώπων κρατουμένων, κατηγορουμένων ή καταδικασμένων για τρομοκρατία.
Χθες άκουσα αρκετές ώρες από το πρόγραμμα των αναρχικών στο Κόκκινο κι ομολογώ ότι έμαθα αρκετά χρήσιμα πράγματα για το σωφρονιστικό σύστημα και τα περιστατικά που συμβαίνουν μέσα στις φυλακές, τα οποία ακούγονται για πρώτη φορά από μέσο μεγάλης σχετικά εμβέλειας.
Συμμερίζομαι την αγωνία ορισμένων που ήθελαν να ακούσουν για χιλιοστή φορά για την κόντρα του Βήματος με τον Κατρούγκαλο και τον θρίαμβο του Τσίπρα στο Βερολίνο αλλά τί να κάνουμε τώρα; Υπομονή λίγο ακόμα και το Κόκκινο θα ξαναγίνει το Deutsche Welle που όλοι ξέραμε.
Αρνητικά σχόλια σχετικά με τις μουσικές επιλογές και τις μη-ραδιοφωνικές φωνές των παιδιών που τρέχουν το πρόγραμμα είναι παντελώς άστοχα, ειδικά σε μία χώρα όπου 5 στους 4 Έλληνες δηλώνουν ραδιοφωνικοί παραγωγοί σε κάποιον ιντερνετικό σταθμό της κακιάς ώρας.
Εκτός αν θέλουν να βάλουμε στο μικροσκόποιο της αισθητικής τις εκπομπές του Κόκκινου μία προς μία. Όχι ε; Το φαντάστηκα.
Τελευταίο και πιο γελοίο από όλα όσα διαβάζω είναι το παράπονο μερίδας συριζαίων ή γενικότερα αριστερών επειδή οι αναρχικοί στρέφονται εναντίον της Κυβέρνησης.
Καταλαβαίνω τον πόνο των συριζαίων που περίμεναν ότι ο αναρχικός χώρος θα τους πάρει αγκαλιά και θα χαθούν μαζί στο ηλιοβασίλεμα αλλά ξεχνούν ότι βρίσκονται στην Κυβέρνηση, δηλαδή στην παρούσα φάση εκπροσωπούν την εξουσία. Και η εξουσία, είτε δεξιά, είτε αριστερή, είναι πάντα καταπιεστική και παραμένει εχθρός του αναρχισμού.
Το να κάνουν σαν παρατημένες γκόμενες και να κλαψομουνιάζουν λες και προδόθηκαν ξαφνικά από τους αναρχικούς που ουδέποτε τους αναγνώρισαν είναι τουλάχιστον γραφικό.
Ας το πάρουν επιτέλους απόφαση ότι έχουν ιδεολογικές διαφορές που δεν πρόκειται να γεφυρωθούν ποτέ κι ας ασχοληθούν ο καθένας όπως μπορεί με τα γεγονότα που συμβαίνουν εδώ και τώρα παντού γύρω μας κι απαιτούν άμεση απόδοση Δικαιοσύνης.
Έχουμε πήξει στο αριστερό μπλα μπλα.
Σε αυτό πιστεύω συμφωνούμε όλοι.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Όσο προχωράει η θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί οι λίγοι ασυμβίβαστοι που έχουν απομείνει θα γίνονται ολοένα και λιγότεροι. Μη δέχεστε επαίνους, καλά λόγια και βραβεία από κανέναν. Είναι ο τρόπος τους να σας χειραγωγήσουν. Το νου σας.)
Η μαυροκόκκινη σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges