Σήμερα το μενού έχει ένα γρήγορο μάθημα νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Με μια περιπλάνηση συνοπτική και ταχύτητας ελάχιστα μικρότερης από αυτή του φωτός, θα τα δούμε όλα εκεί που μια εικόνα σε πείθει χωρίς να χρειάζεται να ειπωθούν πολλά.
Προσφυγικά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας απέναντι από το γήπεδο του βάζελου.
Χτίστηκαν από το κράτος το 1933, ώστε να παρέχουν στέγη στους 1.500.000 πρόσφυγες, οι οποίοι κατέφτασαν στην Ελλάδα μετά το φιάσκο της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Εκεί έζησε, για χρόνια, μία από τις πιο παραγωγικές πληθυσμιακές ομάδες της σύγχρονης Ελλάδας. Κόντρα στην προκατάληψη, το ρατσισμό, τον φόβο, οι “τουρκόσποροι”, όπως υποτιμητικά τους αποκαλούσαν οι αυτόχθονες, μεγαλούργησαν. Χάρη σε αυτούς, η οικονομία αναπτύχθηκε και η Ελλάδα κατοικήθηκε. Ο Βενιζέλος προκειμένου να γεμίσει την άδεια μέχρι τότε Μακεδονία, που είχε έλος ανά 200 μέτρα, μετακίνησε τους ξεριζωμένους αυτούς πληθυσμούς προς τα βόρεια, χτίζοντας πόλεις και χωριά, διαμορφώνοντας την Ελλάδα του σήμερα.
Σαν να μην έφταναν όλα τα δεινά που υπέστησαν και η περιπέτεια που τους επεβλήθη, επακολούθησε κυνήγι από τους τότε οπαδούς του Παναθηναϊκού, ώστε να φύγουν από την περιοχή, που με τι θράσος είχαν κάνει «κατάληψη οι λαθραίοι», με σκοπό να χτιστεί το πολυπόθητο γήπεδο της ομάδας. Γιατί ποια η σπουδαιότητα μιας χούφτας ψυχών όταν ο ούγκανος οπαδός θέλει να εκτονώσει τα ζωώδη ένστικτά του;
Αποτέλεσε σημείο μιας πολύ σκληρής μάχης, αυτής της Αθήνας του Δεκέμβρη του ’44, μεταξύ στρατευμάτων του ΕΛΑΣ και των Άγγλων. Ακόμα υπάρχουν οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους των κτιρίων, έτσι για να μας θυμίζουν τί καλά που είναι να έχεις φίλους τους Εγγλεζοαμερικάνους και τι ευφορία νιώθουμε ξέροντας ότι πάντα θα συνεπικουρούν τον αγώνα μας για τη σωτηρία από τα κομμούνια.
Εγκαταλελειμμένα πλήρως από το κράτος, δεκαετίες περνούν, αλλά συνεχίζουν να στέκουν εκεί, όρθια, εκπληρώνοντας ακόμα και τώρα τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκαν, να φιλοξενούν και πάλι και άλλους ξεριζωμένους, τους πρόσφυγες του σήμερα.
Σημείο αντιπαράθεσης της Ελλάδας των μεγάλων λαμόγιων, με τον Βωβό να τα έχει βάλει χρόνια στο μάτι για να χτίσει ακόμα ένα mall, που, να το παραδεχτούμε επιτέλους, λείπει από την Αθήνα, η περιοχή παρατημένη από κάθε πρόνοια και φροντίδα, αντέχει κάθε επίθεση, κάθε κρίση, κόντρα στα σημεία των καιρών.
Και προς αποφυγήν οποιασδήποτε προσπάθειας από τις χιψτερoφυλλάδες του σήμερα, να προτρέξει και να επισημάνει την «ομορφιά της παρακμής», σημειώνουμε… ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ. Άλλωστε απαγορεύεται οποιαδήποτε ανακαίνιση στο εξωτερικό των κτιρίων.
Επιπροσθέτως και για να κλείσουμε αυτή τη μικρή αλλά πικρή αναπόληση, το ΤΑΙΠΕΔ δεν παρέλειψε να βάλει 137 διαμερίσματα της περιοχής στο πωλητήριο, στη Νέα τους Ελλάδα.
Ελπίζουμε ότι θα μεριμνήσει για αυτό η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τα «προσφυγικά» θα σωθούν από την οικοδομική λαίλαπα για να δοθεί επιτέλους μια «νέα πνοή» στο κομμάτι αυτό της νεοελληνικής ιστορίας.
Mόλις κάναμε μια ταχύτατη ιστορική αναδρομή όλης της πατριδούλας μας.
Καταστροφή, ξεριζωμός, φτώχεια, κυνήγι, αγώνες, πόλεμοι, εμφύλιοι και άλλο κυνήγι, εγκατάλειψη, μετανάστευση, λαμόγια, ξεπούλημα.
Ελλάδα.