Η χθεσινή συνάντηση στις Βρυξέλλες θα μπορούσε εύκολα να παρομοιαστεί με διεθνή διάσκεψη για την αντιμετώπιση μιας πολεμικής σύγκρουσης. Μετά τις «εχθροπραξίες» 20 ημερών, τις εκατέρωθεν σκληρές δηλώσεις και τα τελεσίγραφα, τα δύο μέρη έκατσαν στο ίδιο τραπέζι και αποφάσισαν τετράμηνη κατάπαυση του πυρός.
Όσο περνούσε η ώρα και διέρρεαν οι πρώτες πληροφορίες, γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οδεύουμε προς μια ενδιάμεση συμφωνία – εκεχειρία, η οποία θα είχε ως βασικό στόχο, τα δύο στρατόπεδα να κερδίσουν χρόνο, να ανασυνταχθούν και να επιστρέψουν στην μεγάλη μάχη στα τέλη Ιουνίου.
Το κοινό κείμενο που αποτέλεσε την βάση της χτεσινής συμφωνίας προβλέπει κυρίως αποτρεπτικές δράσεις και για τις δύο πλευρές. Από την μεριά των δανειστών, δεν συζητείται πλέον to mail Χαρδούβελη με τις δεσμεύσεις για περικοπή συντάξεων, αύξηση του ΦΠΑ, κατασχέσεις πρώτης κατοικίας και άλλα μέτρα ανάλογης φιλοσοφίας. Αναγνωρίζεται επίσης από τους δανειστές, ότι τα φονικά πλεονάσματα του 3% και 4% που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση επιδέχονται αναθεώρησης και ελαστικοποίησης. Η ελληνική κυβέρνηση απ’ την άλλη, ανέλαβε την υποχρέωση να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες και να μην νομοθετήσει μέτρα που θα έχουν δημοσιονομικό κόστος, ενώ ανακοίνωσε ότι θα ετοιμάσει μια λίστα μεταρρυθμίσεων για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαπλοκής μέχρι την Δευτέρα.
Τι κερδίζει η Αθήνα από την χθεσινή σύγκλιση; Πρώτον κατάφερε να ραγίσει το σκληρό πλαίσιο που διαμόρφωναν τα -συμφωνημένα από την προηγούμενη κυβέρνηση- ιλιγγιώδη πλεονάσματα. Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι κερδίζει πολύτιμο χρόνο να προετοιμαστεί καλύτερα για επόμενες μάχες, οι οποίες θα γίνουν χωρίς την ασφυκτική πίεση της διακοπής της ρευστότητας.
Σε αυτή την διαμορφωμένη κατάσταση, κάποιοι βιάστηκαν να παρατηρήσουν με χαιρεκακία, ότι γυρίσαμε στο status quo ante και ότι 20 μέρες τώρα βιώναμε μια τεχνητή ένταση με τους εταίρους. Ωστόσο, η δήλωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ότι θεωρεί πολύ δύσκολο να εξηγήσει η Ελληνική κυβέρνηση το πρόγραμμα που υπέγραψε στους ψηφοφόρους που την επέλεξαν δηλώνει μάλλον το αντίθετο. Η αμήχανή αυτή αποστροφή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ φανερώνει την διάθεση να στείλει μήνυμα στο εσωτερικό της χώρας του, ότι η συμφωνία δεν εξασφαλίζει τίποτα στους Έλληνες κάτι που δεν θα έκανε κάποιος που νιώθει 100% κερδισμένος.
Η κατάσταση μετά την χτεσινή «εκεχειρία» είναι εύθραυστη. Μια «τουφεκιά» είτε από την μία είτε από την άλλη πλευρά μπορεί να προκαλέσει αναταραχή. Και ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση που έκανε χτες η κυβέρνηση. Ότι δηλαδή, επέτρεψε στους δανειστές να καθορίζουν τo πλαίσιo για τους επόμενους τέσσερις μήνες. Όμως, στην πολιτική και στην διαπραγμάτευση υπό συνθήκες που δεν ευνοούν, κερδίζει τα περισσότερα όποιος υποχωρεί την κατάλληλη στιγμή. Αντίθετα, κερδίζει σπάνια, όποιος υποχωρεί αμέσως και ποτέ αυτός που δεν υποχωρεί ποτέ.