Του Ν. Κλαυσίγελου
Τώρα που αποκαλύφθηκαν «οι υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας», οι οποίοι σύμφωνα με την περιφερειάρχη Αττικής κυρία Ρένα Δούρου υποκρύπτονταν πίσω από την πυρκαγιά στον Υμηττό και οι οποίοι όπως απεδείχθη σύμφωνα με την Πυροσβεστική, δεν ήταν οι «σκοτεινές δυνάμεις» που επιδιώκουν την «αριστερή παρένθεση», αλλά οι μελισσοκόμοι της περιοχής, ας σοβαρευτούμε και ας μιλήσουμε με όρους πολιτικής.
Η κυρία Δούρου, όταν μιλούσε περί υπονομευτών της εθνικής προσπάθειας, μάλλον δεν είχε καταλάβει ή δεν ήθελε να παραδειχθεί ή συνειδητά εθελοτυφλούσε, ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει πλέον μία θεαματική πολιτική «κωλοτούμπα» και η μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συντελεστεί μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου.
Η κίνηση αυτή είχε μεταξύ των άλλων και μία παράπλευρη απώλεια- εκτός βεβαίως από τη συνέχιση της λιτότητας, τη περαιτέρω βύθιση της οικονομίας στην ύφεση, την εξαθλίωση των εργαζομένων και συνταξιούχων και την διαιώνιση του εργασιακού Μεσαίωνα: το ξεθώριασμα των θεωριών συνωμοσίας περί δήθεν σχεδίων των εγχώριων και ξένων κέντρων διαπλοκής για την «αριστερή παρένθεση» και την ανατροπή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη και ο υποδεικνυόμενος από τα non paper του Μεγάρου Μαξίμου ως αρχισυνωμότης υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Β. Σόϊμπλε, ο οποίος πράγματι επεδίωκε και εξακολουθεί να επιδιώκει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για διαφορετικούς όμως λόγους από εκείνους που επικαλούνται οι «καρεκλοκένταυροι» του Μαξίμου, αναγνωρίζει ότι θα πρέπει να δοθεί ακόμη μία ευκαιρία στον Έλληνα πρωθυπουργό.
«Ο κ. Τσίπρας είχε απορρίψει ένα παρόμοιο πρόγραμμα και στη συνέχεια διεξήγαγε δημοψήφισμα, όπου ζητούσε από το λαό να ψηφίσει «Όχι» στο οποίο νίκησε με μεγάλη πλειοψηφία», λέει στοDer Spiegel. «Τώρα θέλει να κάνει το αντίθετο από αυτό που υποστήριζε. Άρα είναι φυσικό να υπάρχουν αμφιβολίες. Προς το παρόν, επιλέγω να εμπιστευθώ τις διαβεβαιώσεις του κ. Τσίπρα, αυτό είναι το δίκαιο. Είπε ότι θα υλοποιήσει το πρόγραμμα, παρόλο που δεν πιστεύει σε αυτό. Επομένως, ας περιμένουμε για να δούμε».
Ο Βασιλιάς λοιπόν είναι γυμνός, όπως αφήνει να διαφανεί, από την άλλη πλευρά, και ο ιδιόρρυθμος και αιθεροβάμων κ. Γιάνης Βαρουφάκης, τον οποίον επέλεξε προσωπικά ο κ. Τσίπρας για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, παρότι δεν είχε καμία σχέση με την κουλτούρα της Αριστεράς και κυρίως ο άνθρωπος που εκ της θέσεώς του γνωρίζει πολύ καλά τα παρασκήνια της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Τι λέει λοιπόν ο κ. Βαρουφάκης σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών»-ισχυρισμοί που δεν διαψεύσθηκαν από κανένα non paper του Μεγάρου Μαξίμου;
«Από την αρχή γνωρίζαμε πόσο αδίστακτοι ήταν οι δανειστές. Και αποφασίσαμε αυτό που λέγαμε ξανά και ξανά ο ένας στον άλλον τις μακρές μέρες και νύχτες του Μαξίμου: Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να φέρουμε μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία. Θα συμβιβαστούμε χωρίς να καταλήξουμε συμβιβασμένοι. Θα υποχωρήσουμε όσο χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία-επίλυση εντός της ευρωζώνης. Όμως αν ηττηθούμε από την καταστροφική λογική των μνημονίων, θα παραδώσουμε το κλειδί των γραφείων μας σε εκείνους που τα πιστεύουν – να έρθουν εκείνοι να τα εφαρμόσουν, με εμάς και πάλι στους δρόμους», και προσθέτει:
«Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής. Σημασία έχει μόνο ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος ο πρωθυπουργός έκρινε πως δεν υπήρχε εναλλακτική. Γι’ αυτό παραιτήθηκα, ώστε να τον διευκολύνω να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να φέρει πίσω τους βέλτιστους όρους που μπορούσε να φέρει. Οχι όμως και για να τους εφαρμόσουμε εμείς όποιοι και να ήταν!», καταλήγει.
Πράγματι, ο κ. Τσίπρας, όπως λέει και ο κ. Βαρουφάκης, επέλεξε τη λύση: «Να παραμείνει ζωντανή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω εφαρμόζοντας μια συμφωνία- προϊόν εκβιασμού που ο ίδιος κρίνει ότι είναι ανεφάρμοστη».
Το πρώτο ερώτημα, όμως, που ανακύπτει είναι πως φθάσαμε σ΄ αυτή την κατάσταση, ποιοι είναι υπεύθυνοι για το «οικονομικό πραξικόπημα των δανειστών» που βύθισε την οικονομία στο -5%, ποιος επέτρεψε τελικά στον κ. Σόϊμπλε να ολοκληρώσει τα σχέδια του σε βάρος της Ελλάδας και να επιβάλει στην κυβέρνηση της αριστεράς ένα τρίτο μνημόνιο;
Ο κ. Βαρουφάκης ήταν υπεύθυνος, ο οποίος υπήρξε τελικά ο «αποδιοπομπαίος τράγος», λόγω του ότι εξύφαινε- όπως φημολογείται- στο παρασκήνιο σχέδια εξόδου από το ευρώ εν αγνοία του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του Σόρος;
Ο «ουδέτερος» όπως ακούγεται ότι τον λέει ο Αλ. Τσίπρας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης, λόγω της ουδετερότητας και της αποστασιοποίησής του, καθώς αρνούταν συστηματικά να μετάσχει στις συνεδριάσεις του Eurogroup υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να αντέξει την ασκούμενη πίεση από τους ευρωπαίους εταίρους;
Ο κ. Δραγασάκης -ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω αντιτάχθηκε στην ιδέα της προσφυγής στο λαό και επέμενε να υπογράψουμε την πρόταση του προέδρου της Κομισιόν κ. Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, -, «επιβραβεύθηκε» από τον κ. Τσίπρα μετά το συντριπτικό «Όχι» στο δημοψήφισμα-αν μην το ξεχνάμε ώσαν να εξέφραζε τον έτερο μισό του εαυτό.
Ο υπουργός Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς ο οποίος είχε αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις το τελευταίο διάστημα και απ΄ ότι λέγεται ήταν ένας από τους εμπνευστές του colpo grosso, που εξύφανε η ελληνική πλευρά στην τελευταία φάση των διαπραγματεύσεων, ώστε να παρακάμψουν τον Σόϊμπλε και να τα βρουν μέσω ενός «τρίτου καναλιού» απευθείας με την κυρία Άνγκελα Μέρκελ για μία έντιμη λύση;
Βεβαίως, το σχέδιο αυτό, το οποίο είχε παίξει στο παρελθόν και το δίδυμο Σαμαρά-Στουρνάρα, αυτή τη φορά «ναυάγησε», αφού το πήρε χαμπάρι ο κ. Σόϊμπλε με αποτέλεσμα να σκληρύνει ακόμη περισσότερο τη στάση του και να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ποιός ήταν όμως το «καρφί» για ενδώσουμε – έστω και για λίγο- σε θεωρίες συνωμοσίας;
Το δεύτερο ερώτημα σε σχέση με την επιλογή του κ. Τσίπρα «να παραμείνει ζωντανή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω εφαρμόζοντας μια συμφωνία- προϊόν εκβιασμού που ο ίδιος κρίνει ότι είναι ανεφάρμοστη», είναι ποια είναι η θέση και σε τι επιδιώκει πλέον η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
Είναι γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός την επιλογή της υπογραφής του τρίτου Μνημονίου αποφάσισε να αφήσει πίσω του το κόμμα και να μπει στο παιχνίδι της συνδιαλλαγής με τα εγχώρια κέντρα διαπλοκής και το μιντιακό κατεστημένο, τα οποία το Μέγαρο Μαξίμου μέχρι πρότινος κατακεραύνωνε ότι θέλουν να καταστήσουν το ΣΥΡΙΖΑ «αριστερή παρένθεση».
Στο παρασκήνιο εκτυλίσσεται ένα ατελείωτο πλέον «αλισβερίσι» με τους περίφημους «ολιγάρχες» για το ξαναμοίρασμα της πίτας της οικονομικής ισχύος στην Ελλάδα-είναι μία συνδιαλλαγή η οποία βασίζεται σε λεπτές ισορροπίες και ποικιλώνυμα συμφέροντα.
Ενδεικτικές είναι οι «υπόγειες συνδιαλλαγές» για τις άδειες των καναλιών και τις τηλεοπτικές συχνότητες του υπουργού Επικρατείας κ. Ν. Παππά με τους καναλάρχες με φόντο την ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου.
Οι «εχθροί», μ΄ άλλα λόγια, εν μια νυκτί έγιναν «φίλοι» με τους οποίους «συνομιλεί» το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να σφραγίσει την ιδεολογική του μετάλλαξη και να διασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση.
Τι σχέση έχει όλη αυτή η φθηνή και ανέντιμη συνδιαλλαγή με τη δήλωση του κ. Τσίπρα ότι «προσωπικά δεν δύναμαι να επιτρέψω σε κανένα, μετά τα όσα πέρασα έξι μήνες, να θεωρεί ότι έχει ισχυρότερο δίλημμα συνείδησης έναντι των κοινών μας αρχών, αξιών, θέσεων και ιδεολογικών αναφορών;»
Τι σχέση έχει αυτή η δήλωση με τις νέες θεωρίες που εκπορεύονται από το Μέγαρο Μαξίμου, οι οποίες έρχονται να αντικαταστήσουν την θεωρία της «αριστερής παρένθεσης», περί ανοιχτής υπονόμευσης δήθεν της κυβέρνησης της αριστεράς, όχι μόνον από την Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, αλλά από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ που αντιτάχθηκε στο νέο μνημόνιο;
Ας μην γελιόμαστε: Στόχος των καρεκλοκένταυρων του Μαξίμου είναι η αξιοποίηση του μιντιακού κατεστημένου, το (ξανα)μοίρασμα των «λάφυρων της εξουσίας»( μια ματιά στα πρωτοδέλιδα των εφημερίδων της Κυριακής είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς περί τινος πρόκειται), η εξαγορά συνειδήσεων των εξαθλιωμένων λόγω της οικονομικής κρίσης υποτακτικών, η επίκληση του φόβου για το αύριο που σηματοδοτεί η έξοδος από το ευρώ, η λάσπη στον ανεμιστήρα ώστε να διαιωνίζεται η σύγχυση και να αποκρύποτονται οι πραγματικές προθέσεις, που καλλιέργει τον νεοαυριανισμό και απαξιώνει κάθε αντίθετη φωνή που αναγορεύεται ότι εκφράζει τον «εσωτερικό εχθρό» της ηγετικής κυβερνητικής ομάδας.
Πίσω απ΄όλα αυτά υποκρύπτεται η απόφαση για διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε ένα αρχηγικό κόμμα, που θα υποτάσσεται χωρίς όρους και δεσμεύσεις στη μέθη και τα κελεύσματα της εξουσίας του Αρχηγού.
Είναι ένας πολιτικός παραλογισμός που πρυτανεύει στο Μέγαρο Μαξίμου και συνίσταται στο εξής:
Ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας δεν εκφράζει πλέον τον ριζοσπαστισμό και τις προοδευτικές ιδέες της αριστεράς, κάτι που -όπως ισχυρίζονται- είναι πλέον παρωχημένο στην εποχή μας καθώς δεν υπάρχει πλέον «αριστερά» και «δεξιά», αλλά είναι ο φύλακας των συμφερόντων ολόκληρης της χώρας, ο εγγυητής της κοινωνική δικαιοσύνης των εξαθλιωμένων της μνημονιακής εποχής-, μια καθαρά εθνοκεντρική προσέγγιση απογυμνωμένη από κάθε ταξικό χαρακτηριστικό.
Κι εκείνοι βεβαίως που αντιτίθεται σ΄ αυτό το δόγμα είναι οι είτε «εχθροί» είτε γραφικοί- οι πρώτοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα ΜΑΤ του κ. Γ. Πανούση, οι δεύτεροι την χλεύη, την απαξίωση και τη μήνιν των νέων διαπλεκόμενων ΜΜΕ.
hitandrun.gr