Το πρόβλημα των αμετανόητων υποστηρικτών του ΝΑΙ είναι διπλό:
Είναι πρώτα η βαθιά άρνηση κατανόησης της πραγματικότητας. Είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αντίληψης του τί γίνεται γύρω τους.
Κλεισμένοι σε μια προστατευτική κάψουλα, χαμένοι στον κόσμο τους, αρνούνται να αντιληφθούν τί συμβαίνει κάποια χρόνια τώρα στην Ελλάδα.
Βλέπουν την ανεργία σαν γκρίνια και την φτώχεια σαν μιζέρια. Και αυτά επίσης δεν είναι και δα τόσο σημαντικά ώστε να αξίζει η όποια ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης και της διάρρηξης του μετώπου που επιβάλλει λιτότητα και εξολοθρεύει. Πιασμένοι χέρι-χέρι, φτωχομπινέδες με καπιταλιστικές ονειρώξεις, μπλεγμένοι στο τρίγωνο Κολωνάκι-Βουκουρεστίου-Ρηγίλλης, βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία και την υποβάθμιση σαν κάτι in και trendy.
Έπειτα είναι όσοι πραγματικά κερδίζουν και έχουν πιάσει τον παλμό αλλά τον πολεμάνε.Λυσσάνε και ιδρώνουν να κρατήσουν με νύχια και δόντια τα κεκτημένα τους, φοβούνται μην τυχόν οι αλλαγές που συντελούνται, παρασύρουν και τους ίδιους.Γνωρίζουν την ανέχεια και την δυστυχία αλλά την συντηρούν εφόσον κερδίζουν μέσα από αυτή.
Όμως και οι δύο έχουν ένα κοινό πρόβλημα.Μέσα στον φόβο τους μην βρεθούν στο περιθώριο, δεν προσαρμόζονται και στο τέλος “θα πεθάνουν”, όπως είχε πει και ο μέντοράς τους και τελευταίο αποκούμπι Άδωνις Γεωργιάδης – στη συνέχεια τον αντέγραψε ο Σαμαράς, αιωνία του η μνήμη. Το προχθεσινό ΟΧΙ ήταν καθαρά και μόνο ταξικό και είτε παριστάνουν, είτε όντως δεν αντιλαμβάνονται τα σήματα που καταφτάνουν.
Οι βρεγμένοι δεν φοβούνται το νερό και δεν τσίμπησαν από την προπαγάνδα και την καταστροφολογία.Άλλοι ρίσκαραν τα λίγα, άλλοι το τίποτα.Όμως όλοι έχουν πια αντιληφθεί ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.Δεν γίνεται να μείνει ως έχει.
Και αυτό είναι μήνυμα με πολλαπλούς παραλήπτες.Και προς τους πολέμιους του καλύτερου αύριο και προς τον εντελοδόχο αυτής της ελπίδας για αλλαγή ρότας, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πράξτε τα δέοντα.
Περάσαμε τον Ρουβίκωνα του φόβου που κράταγε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πίσω και η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτοί οι 200.000 που αποθέωναν τον Τσίπρα την Παρασκευή που μας πέρασε στο Σύνταγμα, πιο εύκολα από ποτέ μπορούν να τον καταποντίσουν.
(Σημείωμα από To Skouliki Tom: Ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται μεγάλος παίκτης. Έθεσε στον ελληνικό λαό ένα δίλημμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί και την ήττα και τη νίκη του. Στην ουσία τζόγαρε. Τζόγαρε στην διαπιστωμένη ανικανότητα της παραπαίουσας αντιπολίτευσης να διαχειριστεί την κατάσταση και στην αποδεδειγμένα αποτυχημένη τακτική τρομοκρατίας που, όπως ακριβώς περίμενε, ακολούθησαν τα ιδιωτικά κανάλια. Με κλειστές τράπεζες, βγήκε από αυτό το δημοψήφισμα πιο ενισχυμένος από ποτέ, περισσότερο κι από τον Φλεβάρη, όταν είχε την αποδοχή του 85% των πολιτών. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ έκαναν ένα λάθος. Την ίδια στιγμή που φώναζαν για τη μη εγκυρότητα του δημοψηφίσματος, το καθιστούσαν έγκυρο, καλώντας τον κόσμο να ψηφίσει θετικά. Εγκλωβίστηκαν στα ίδια τους τα επιχειρήματα, ακολουθώντας τελικά τους όρους και την αφήγηση που ήθελε ο Τσίπρας, ενώ το μόνο που κατάφεραν ήταν να βγάλουν από τη μέση για λογαριασμό του τον Σαμαρά.)