Προσπαθούν να τον χτυπήσουν, να τον βλάψουν, να τον ανατρέψουν. Η προσπάθεια είναι συστηματική και γίνεται συντονισμένα από την στιγμή που η διαπλοκή ήρθε αντιμέτωπη με την πιθανότητα ανάληψης εξουσίας από ένα κόμμα έξω από τα πλοκάμια της. Πολιτική διαπλοκή, διεφθαρμένα (και κορυφαία στις προτιμήσεις του κοινού) μέσα ενημέρωσης και συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι πρώτα προσπάθησαν να ανακόψουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και κατόπιν να τον ανατρέψουν όταν ο λαός του εμπιστεύθηκε εν τέλει την εξουσία.
Προεκλογικά η ανωριμότητα και η επικινδυνότητα ενός πολυτασικού αριστερού κόμματος στο οποίο επικρατούσε πολυγλωσσία ήταν οι κύριες κατηγορίες στο ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνδυασμό με την ανετοιμότητα της κοινωνίας να στραφεί σε κάτι καινούργιο που όντως την φόβιζε, ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι κατέγραψε θεαματική άνοδο δεν κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές του 2012.
Η συνέχεια γνωστή. Ακολούθησαν διόμυση χρόνια τα οποία χαρακτηρίστηκαν απο την σκληρή λιτότητα που επέβαλε η νέα μνημονιακή πραγματικότητα αλλά και το καθεστώς ατιμωρησίας αυτών που πραγματικά ευθύνονταν για την κρίση. Η λιτότητα γέννησε την ανέχεια ,της οποίας τέκνο είναι η οργή. Η ατιμωρησία με τη σειρά της προκάλεσε το κοινό αίσθημα . Η κοινωνία , η μάλλον τα μικρά και τα μεσαία στρώματα κλήθηκαν να πληρώσουν ένα λογαριασμό που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι και αυτοί που πραγματικά τον δημιούργησαν όχι απλά δεν τιμωρήθηκαν και δεν κλήθηκαν έστω να συνδράμουν αλλά συνέχιζαν να τυγχάνουν σκανδαλώδους ασυλίας.
Έτσι λοιπόν αναδείχθηκαν και τα δυο βασικά αιτήματα της κοινωνίας. Η πολιτική αποκατάσταση των αδικιών και η ηθική ακεραιότητα .
Αυτά τα δυο αιτήματα όμως, εκτός από εργαλείο ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα αποτελούν και εργαλείο αποδόμησης του από το σύστημα της διαπλοκής που τον αντιπολιτεύεται. Αυτό το σύστημα διαπλοκής είδε πως πολιτικά δεν μπορεί να τον βλάψει. Όχι απαραίτητα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει υποπέσει σε πολιτικά λάθη ως αντιπολίτευση ή ως κυβέρνηση ,αλλά κυρίως επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε μετεκλογικά πως ένας άλλος δρόμος ήταν δυνατός . Απέδειξε πως πράγματι κομίζει κάτι το διαφορετικό στον πολιτικό βίο. Και αυτό δεν αποτελεί μια προσωπική μου ερμηνεία. Το επιβεβαιώνουν τα ποσοστά της κυβέρνησης στις τελευταίες δημοσκοπήσεις .
Σε αυτό το σημείο η αντιπολιτευόμενη διαπλοκή κατάλαβε πως θα έπρεπε να εκπονήσει ένα νέο σχέδιο αποδόμησης. Και αυτό δεν ήταν άλλο από το να προσπαθήσει να αποκαθηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ ηθικά στα μάτια της κοινωνίας . Είναι άλλωστε γνωστό, η πολιτική επιτρέπει τα λάθη. Η ηθική δεν τα επιτρέπει…
Το οργανωμένο αυτό σύστημα διαπλοκής έπιασε αμέσως δουλειά. Άρχισε να ψάχνει και να ξεσκονίζει τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά αλλά και έναν έναν τα στελέχη και τους βουλευτές του. Προσπάθησε να βρει κάποιο ψεγάδι. Στην αρχή ήταν τα λεφτά του Τσακαλώτου και του Σταθάκη στο εξωτερικό ,αργότερα η κόρη του Μηλιού που απολαμβάνει τις πλουσιοπάροχες διακοπές της μεταξύ οικονομικών ολιγαρχών σε πανάκριβα θέρετρα της Ευρώπης και τώρα η υπόθεση Κατρούγκαλου.
Η κατηγορία που προσάπτει το ΒΗΜΑ στον κύριο Κατρούγκαλο είναι πλέον γνωστή οπότε για την οικονομία του λόγου δεν θα την αναφέρω . Η κατηγορία όμως αυτή ,ως προς το περιεχόμενο την ουσία αλλά και τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκε δημιουργεί το εξής παράδοξο.
Εφόσον δεν μπορεί επουδενί να στοιχειοθετήσει νομική παράβαση στοχεύει στην ανάδειξη του ηθικού παραπτώματος . Παρουσιάζεται παρόλα αυτά από τον τύπο ως σκάνδαλο!
Το παράδοξο όμως δεν κρύβεται μόνο εκεί. Το παράδοξο δημιουργείται από την στιγμή που η εν λόγω φυλλάδα και ο εν λόγω ‘’δημοσιογράφος’’ δαιμονοποιούν και παρουσιάζουν ως ανήθικο κάτι που πραγματικά μοιάζει αδιαπραγμάτευτα ηθικό. Δαιμονοποιείται η προ υπουργοποίησης , δικηγορική δραστηριότητα του κύριου Κατρούγκαλου επειδή αφορά στο σύνολο της υποθέσεις υπεράσπισης απολυμένων και αδικημένων κατά του δημοσίου ,με το πρόσχημα ότι πλέον είναι υπουργός και οφείλει να προστατεύει τα συμφέροντα του δημοσίου.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό ;
Ότι κανένας δικηγόρος δεν πρέπει να αναλαμβάνει υποθέσεις κατά του δημοσίου επειδή ίσως κάποια στιγμή εμπλακεί με την πολιτική .Αν τυχόν αναλάβει κάποια τέτοια υπόθεση απαγορεύεται να αξιώσει οποιοδήποτε αντίτιμο. Άρα παρότι ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου και για βιοποριστικούς λόγους είναι ανήθικο να εισπράττει 12% προμήθεια σε περίπτωση δικαστικής δικαίωσης γιατί αργότερα αν γίνει υπουργός και αποκαταστήσει δια νόμου την αδικία θα εισπράξει το προσυμφωνηθέν αντίτιμο.
Επειδή όμως αυτή η κατηγορία δεν ευσταθούσε καθότι η επαναφορά των αδικιών δια νόμου δεν συνεπάγεται την καταβολή αποζημιώσεων επομένως και την είσπραξη της προμήθειας από τον δικηγόρο που είναι πλέον υπουργός, η διαπλοκή στη συνέχεια εστίασε αλλού την κατηγορία της.
Άκουσα σήμερα τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο και τον Μανώλη Αναγνωστάκη να εγκαλούν τον Κατρούγκαλο πως είναι ανήθικο να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου ενώ είναι ευρωβουλευτής καθώς έτσι έχει πλεονέκτημα έναντι των άλλων δικηγόρων λόγω του κύρους και της δημοσιότητας του. Τον εγκαλούν με λίγα λόγια ,αν δεν το καταλάβατε, για πρόκληση κάποιου είδους αθέμιτου ανταγωνισμού.
Συμπέρασμα; Το μέγα σκάνδαλο που δημοσιοποίησε το ΒΗΜΑ εχθές, σήμερα είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός που προκάλεσε ο Κατρούγκαλος!
Έτσι λοιπόν αυτή η μεγάλη δημοσιογραφική ‘’ανακάλυψη’’ του Χιώτη που είναι αποτέλεσμα σοβαρού δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, το οποίο μάλιστα δεν έγινε με στοιχεία αλλά με κουτσομπολίστικες πληροφορίες!, κατάληξε σε μια γελοία παραδοξολογία.
Ο νόμος είναι νόμος και δεν επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών. Τουλάχιστον έτσι ξέρω. Η ηθική όμως είναι διαφορετική για τον καθένα. Για μένα το να υπερασπίζεται ένας δικηγόρος το δίκιο των εργαζομένων χωρίς πληρωμή ή με διευκόλυνση στην πληρωμή (γιατί η προμήθεια είναι διευκόλυνση πληρωμής σε αυτόν που δεν έχει άμεσα να σε πληρώσει και αν δεν δικαιωθεί δεν θα σε πληρώσει κιόλας !) και μετά αυτός ο δικηγόρος να αναλαμβάνει το αρμόδιο υπουργείο, είναι απόλυτα ηθικό.
Ανήθικο, κατά την δικιά μου κρίση για παράδειγμα είναι να αναλαμβάνει βουλευτής της κυβέρνησης την υπεράσπιση εταιρίας που καταχράστηκε δημόσιο χρήμα ,όπως έπραξε ο κύριος Βορίδης στην περίπτωση της ENERGA και της HELLAS POWER.
Βέβαια ξέρετε τι είναι ακόμα πιο ανήθικο; Αυτοί που τώρα υποδύονται τους κήνσορες της ηθικής, το ΒΗΜΑ αλλά και τα λοιπά διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης δηλαδή ,στην περίπτωση του κύριου Κατρούγκαλου να κραυγάζουν και σε αυτή του κύριου Βορίδη να συγκαλύπτουν δια της σιωπής τους.
Είναι όμως πλέον φανερό. Ένα σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής αργοπεθαίνει και παίζει το τελευταίο του χαρτί . Και όπως είχε πει και ο Μαρξ ο καπιταλισμός είναι επικίνδυνος ακόμα και όταν ξεψυχάει. Ακόμα και τον θάνατο του θα τον πουλήσει ακριβά…