Τον Φώτη τον γνώρισα πριν από περίπου τριανταφεύγα χρόνια. Τριανταφεύγα και ο ίδιος τότε, ήταν πάνω στα φόρτε του. Εκείνο τον καιρό ηγούνταν μιας συμορίας μηχανόβιων που λέγονταν Μπαντ Μαδαφούκας. Δεν ήταν πολύ γνωστοί γιατί κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει γι’ αυτούς, κι όταν κάποιοι τόλμησαν, μια δυο φορές, κατέληξαν τσιμεντάτοι στο λιμάνι.
Ο Φωτάρας είχε από παλιά το μουστάκι του Μπάτη, κουτσαβάκι από τους σωστούς, πάντα καβάλα στην μηχανή, τέκνο της ρεμπέτικης σχολής των λεμονάδικων και της σκληρής ροκ, όπως αποκαλούσαν τότε την metal. Δεν υπήρχε ντρόγκι που να μην είχε πιει, κουβέντα που να είχε αφήσει να πέσει κάτω. Σωστός σε όσους φέρονταν ντόμπρα, μα τους άλλους, τους φιδωτούς, τους λακέδες, τους χαφιέδες, τους έσβηνε σαν τα τσιγάρα.
Οι καιροί αλλάζουν και ο Φωτάρας έμπλεξε με κάτι χίπιδες κνίτες, το ένα έφερε το άλλο κι έγινε αριστερός. Βάλε και λίγο ματαιοδοξία μέσα…να σου και η πολιτική. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Ωστόσο, όσο και να άλλαξε με τα χρόνια, όσο τα μαύρα του μαλλιά κι αν ασπρίσαν, το βλέμμα του τρελού μαδαφούκα (όπως τον λέγαμε τότε) καίει ακόμα μέσα σε αυτά τα σπινθιροβόλα μάτια.
Ακόμα και τώρα, παρά την ηλικία του, έχω βρεθεί μπροστά σε σκηνικό, όπου ο Φωτάρας κατεβάζει μια παρέα μόνος του σε τσακωμό μέσα σε ταβέρνα. Αυτά παθαίνεις αν δεν σέβεσαι την παραγγελιά του άλλου.
Όταν έμαθα ότι αποτραβιέται από το πολιτικό προσκήνιο ταράχτηκα. Μπήκα στον κυβερνοχώρο, έψαξα και βρήκα! Ο Φωτάρας είχε κάνει ένα αποχαιρετιστήριο status στο facebook όπου δήλωνε με λίγα λόγια και καλά “τι” και “πώς”. Δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο για να καταλάβω τι είχε παιχτεί.
Πολύ καιρό φόρεσε ο Φωτάρας το κοστούμι. Η γραβάτα τον έπνιγε. Μπινιθ δις μασκ δερ ισ μορ δαν φλες. Είμαι σίγουρος, πως η μηχανή του, κουκουλωμένη για πάνω από μια δεκαετία, παρκαρισμένη στο γκαράζ του, θα βρυχηθεί ξανά. Ο λόκο μαδαφούκας θα βγει πάλι σεργιάνι…
There’s a new sheriff in town, boys! You better get used to it!
Για περισσότερες “αληθινές αναμνήσεις” ελάτε στην σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges
ΥΓ: Τον Φωτάρα τον γνώρισα και τον αγάπησα μέσα από την ματιά του Αθυροστομίξ