Κως 3 Αυγούστου 2015.
Σε παραλία ενός πολύ γνωστού και ακριβού ξενοδοχείου στην Κω, πριν λίγο έφτασε μια βάρκα με 50 περίπου πρόσφυγες από τη Συρία. Άντρες,γυναίκες,γιαγιάδες και παιδιά. Κάνανε δυο βήματα και πέφτανε εξαντλημένοι στην ακτή.
Στις ξαπλώστρες σχεδόν 30-40 τουρίστες παρακολουθούσαν αμήχανοι ενώ 3 μέτρα μπροστά τους φτάνανε οι άνθρωποι.Λέω..θα σηκωθούν να βοηθήσουν δεν γίνεται,ειδικά τώρα που βγαίνει μπροστά τους η βρεγμένη μάνα με τα δυο παιδιά στην αγκαλιά της, κάποιος θα σηκωθεί.
‘Οχι απλά δεν βοηθησαν..δεν σηκώθηκαν καν από την ξαπλώστρα!Αντίθετα σηκώθηκαν καμιά δεκαριά iphone και τραβούσαν βίντεο.Ενας κυριος συνεχισε να διαβαζει το βιβλιο του..μέχρι που ήρθε κι η ατάκα από μια κυρία που ενοχλήθηκε“Τι τραβΆτε φωτογραφΊες;Ξέρετε πόσο τραυματική εμπειρία είναι για εμάς να τους βλέπουμε”“Τραυματική εμπειρία να τους βλέπουμε!”Δεν υπάρχει σωτηρια λεω,τελος!
Τραγικές φιγούρες με τις άσπρες τους ποδιές, τα γκαρσόνια, νέοι,αγόρια και κορίτσια που κοιτούσαν τους πρόσφυγες να σωριάζονται στο γκαζόν και η μετρ να τους φωνάζει.”Μην τους κοιτάτε στα μάτια..διώχτε τους,δείξτες τους πού είναι η πόρτα αλλιώς δεν φεύγουνε!”
Το κείμενο ήρθε σας σχόλιο στη σελίδα μας από τον αναγνώστη μας Макариос Елефтхериадис, – τον οποίο ευχαριστούμε– και είναι μαρτυρία από τον τοίχο του Γιώργου Μουτάφη. Θελήσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας… Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος έχεις αργήσει πολύ..