Σ’ αυτές τις εκλογές θα συγκρουστούν ο φόβος και η ελπίδα…
Παραμονή πρωτοχρονιάς σήμερα.
Δεν είναι ώρα για πολιτικές συζητήσεις. Αυτές θα τις κάνουμε τις επόμενες ημέρες. Αλλά από την άλλη, όλα είναι πολιτική. Ιδίως αυτή την περίοδο. Θέλοντας και μη, ό,τι κι αν συζητάμε, πάντοτε εκεί θα καταλήγουμε.
Πέρασε μια ακόμη δύσκολη χρονιά. Τουλάχιστον για τους περισσότερους.
Γιατί κάποιοι λίγοι, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, πέρασαν μια καλή χρονιά. Τα κέρδη τους, οι περιουσίες τους, οι καταθέσεις τους αβγάτισαν (σύμφωνα με έκθεση της Wealth-X οι πολύ πλούσιοι στην Ελλάδα αυξήθηκαν, το 2014, από 505 σε 565). Αλλά κι αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Πάντοτε οι κρίσεις εξολόθρευαν τους πολλούς και ευνοούσαν κάποιους λίγους.
Κάποιοι, βέβαια, αυτό το θεωρούν φυσιολογικό –πάντοτε έτσι γινόταν, η μόνιμη επωδός τους. Αν και το πάντοτε σηκώνει πολλή συζήτηση, στην πραγματικότητα δεν έχουν άδικο. Αν όχι πάντοτε, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, σε περιόδους κρίσεων οι πολλοί αποδεκατίζονται και οι λίγοι επωφελούνται. Και σύμφωνα με αυτούς τους κάποιους, εφόσον έτσι συνέβαινε πάντοτε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το υποστούμε, να προσπαθήσουμε, ο καθένας με τις δικές του δυνάμεις, να ανταπεξέλθουμε των δυσκολιών.
Λίγο ραγιάδικη η λογική τους: αυτό που συμβαίνει σε ξεπερνά, μην αντιδράς, ποιος είσαι εσύ που θα τα βάλεις με το σύστημα; Κοινώς, σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς. Όσο λιγότερο αντιστέκεσαι, τόσο καλύτερα για σένα. Βέβαια, στην πραγματικότητα μόνο έτσι δεν είναι. Διότι όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι η υποταγή, η μη αντίδραση είναι αυτές που βοήθησαν τον κόσμο να προοδεύσει, στην πραγματικότητα οι μεγάλες αλλαγές, αυτές που έβαλαν τα θεμέλια στο κράτος δικαίου, και τώρα βάλλονται πανταχόθεν, κερδήθηκαν με κόπο και αίμα.
Οι συντάξεις, η δωρεάν υγεία/παιδεία, το 8ωρο και πολλά παρόμοια δεν έπεσαν από τον ουρανό. Κάποιοι έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για να τα απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
Πέρα από τις κομματικές/ιδεολογικές προτιμήσεις του καθενός, σ’ αυτές τις εκλογές θα συγκρουστούν, κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι τόσο τα κόμματα και οι ιδεολογίες τους, όσο ο φόβος και η ελπίδα.
Οι μεν θα προσπαθήσουν, όπως έκαναν άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να μας τιθασεύσουν με το φόβο: «μη μιλάς, μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς», που λέει και το άσμα.
Από την άλλη, κάποιοι αποφάσισαν να μας προσελκύσουν με την ελπίδα, διότι, ναι, υπάρχουν και χειρότερα, αλλά υπάρχουν και καλύτερα.
Το θέμα, λοιπόν, είναι τι θέλεις εσύ. Τι προτιμάς. Να παλέψεις για το καλύτερο, κι ας ελλοχεύει ο κίνδυνος, όντως, τα πράγματα να γίνουν χειρότερα, ή να πορευτείς, όπως έκανες όλα τα προηγούμενα χρόνια, με το φόβο; Να συνεχίσεις να ζεις μασκαρεύοντας τη μιζέρια σου και την εξαθλίωσή σου σε ορθολογισμό και σύνεση, ή να διεκδικήσεις μια ζωή με αξιοπρέπεια;
Εσύ αποφασίζεις…
Χρόνια πολλά σε όλους και καλή χρονιά.