Ο φεμινιστής και η φεμινίστρια ΔΕΝ είναι πασέ

[Passé: (colloquial) dated; out of style; old-fashioned]

Σκόπευα να γράψω ένα άρθρο για την απειλή του Ebola (ο τόνος στη μέση παρακαλώ) και το πόσο προετοιμασμένη δεν είναι η Ελλάδα ν’ αντιμετωπίσει ένα πρώτο ενδεχόμενο κρούσμα, ειδικά εάν αυτό εμφανιστεί σε κάποια παραμεθόριο περιοχή της χώρας  και όχι κάπου κοντά στο Αμαλία Φλέμινγκ. Κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως συμβατό με την  ενασχόληση μου με θέματα δημόσιας υγείας και την ιδιότητα μου ως επίδοξη ερευνήτρια.

Αλλαγή σχεδίων. Συγγνώμη, αγαπημένοι συντάκτες μου.

Εξαιρετικές καταστάσεις με κάνουν να γράψω με άλλη ιδιότητα.

Πριν μερικές ημέρες υπέπεσε στην αντίληψη μου ότι έχει διαδοθεί κίνημα τύπου ‘γυναίκες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου τούτου ενωθείτε ενάντια στο φεμινισμό’. Και να οι ταμπέλες, να οι σέλφιες, να τα σχόλια. Διακηρύττουν το δικαίωμα τους να αρνούνται το σατανικό οικοδόμημα του φεμινισμού γιατί «αγαπούν τα αγόρια τους», «γιατί θέλουν να φοράνε μέικ-απ και να είναι όμορφες», «γιατί υπάρχει ήδη ισότητα» και άλλα πολλά. Πάρα πολλά. Πάρα μα πάρα πολλά. Δε θα δώσω περαιτέρω πληροφορίες γιατί θεωρώ ότι οποιαδήποτε δημοσιότητα δίνει αξία ακόμα και στις πιο ευτελείς υπάρξεις. Όποιος θέλει, ας επικοινωνήσει με το κοντρόλ. Με τρόμο, όμως, βλέπω ότι η δημοσιότητα δίνεται απλόχερα από τα μίντια. Ο συνδυασμός ημιμάθειας και αφέλειας είναι επικίνδυνος. Τόσο επικίνδυνος που ευθύνεται για τα μεγαλύτερα λάθη στην ανθρώπινη ιστορία.

1. Φεμινισμός δε σημαίνει γυναίκα με μουστάκι, τρίχα στη μασχάλη, λιγδωμένο μαλλί μίας εβδομάδας και φάτσα λες και έχει παρακολουθήσει 3 ώρες non-stop Βουλή TV (εάν θες, γούστο σου και καπέλο σου). Μπορεί να φοράς το eyeliner σου, το άρωμα σου, να κάνεις το μαλλί σου μπούκλα ΚΑΙ να είσαι φεμινίστρια.

1. Οι φεμινίστριες ΔΕΝ τρέφονται με αίμα ανυποψίαστων αρσενικών.

1. Για να είσαι φεμινίστρια δεν χρειάζεται να είσαι μεγαλοστέλεχος της Goldman Sachs, να φοράς pencil φούστα και να έχεις αυστηρό καρέ μαύρου χρώματος. Ο φεμινισμός αφορά ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ: ανεξαρτήτως επαγγέλματος, κοινωνικής τάξης, εισοδήματος ΚΑΙ φύλου.

1. Υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των λέξεων gender και sex. Και τα δύο μεταφράζονται ως ‘φύλο’. Απλώς, να, το πρώτο αντικατοπτρίζει αιώνες κοινωνικών προκαταλήψεων και χαρακτηριστικών που δίνονται στη γυναίκα επειδή- για να σκεφτώ- ναι, επειδή είναι γυναίκα. Και το δεύτερο περιορίζεται στην περιγραφή της βασικής βιολογικής διαφοράς μεταξύ αντρών και γυναικών. Ναι, το αναπαραγωγικό σύστημα εννοώ. Πέραν αυτού, οι διαφορές μεταξύ θηλυκών και αρσενικών μπορεί να είναι σημαντικά ασήμαντες.

1. Μια γυναίκα μπορεί να έχει ακριβώς τον ίδιο αριθμό ερωτικών εμπειριών με έναν άντρα. Και εδώ το αλλάζω και λέω ένας άνθρωπος μπορεί να έχει ζήσει την ερωτική του ζωή όπως έχει επιλέξει να το κάνει. Με 100, 50, 10, 1 ή κανέναν. Και όταν λέω άνθρωπος εννοώ ΚΑΙ γυναίκα. Εάν η ζωή ήταν χρηματιστήριο, η αγοραστική αξία της μετοχής του κάθε ανθρώπου δεν καθορίζεται με βάση έναν αριθμό.

1. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΟΤΗΤΑ. Μου φαίνεται αυταπόδεικτο αλλά ας το κάνουμε ακόμα πιο λιανά. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΟΤΗΤΑ γιατί ο εργοδότης έχει το θεόσταλτο δικαίωμα να ρωτήσει μία γυναίκα εάν είναι έγκυος και εάν σχεδιάζει να μείνει έγκυος για τα επόμενα 25 χρόνια, γιατί υπάρχουν ακόμη επαγγέλματα που θεωρούνται γυναικεία (πηγαίνετε παρακαλώ πολύ στο παιδαγωγικό) και αντρικά (πόσες γυναίκες μπογιατζούδες υπάρχουν;), γιατί όσο ανεβαίνεις στην ιεραρχία, ως δια μαγείας, το ποσοστό του γυναικείου πληθυσμού μειώνεται και άλλα. Πολλά. (Και όχι, η κατάψυξη ωαρίων δεν είναι η λύση για να αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών που εργάζεται στη Silicon Valley και δε θα πρέπει να θεωρηθεί ως τέτοια. Just GOOGLE).

1. Οι πατριαρχικές κοινωνικές δομές είναι τόσο καλά ριζωμένες που αντικατοπτρίζονται στην ίδια τη χρήσης της γλώσσας. Λέμε ο/η δικηγόρος, ο/η γιατρός, ο/η σύντροφος, ο/η οικονομολόγος, ο/η πρόεδρος, ο/η επιστήμονας. Επίσης, στο γραπτό και προφορικό λόγο χρησιμοποιείται – συντριπτικά – το αρσενικό πρόσωπο ως default επιλογή στην περίπτωση που θέλει κάποιος/-α ν’ αναφερθεί στο γενικό (στον ‘άνθρωπο’, τον ‘καθένα’ κ.α.) ή σε κάποια αφηρημένη έννοια Εάν πεις σε κάποιον,  ‘η δικηγορίνα’ (δε ξέρω ένα το σωστότερο είναι ‘δικηγορέσσα’, δε βρήκα αντίστοιχους κανόνες γραμματικής) ή ‘η επιστημόνισα’, θα γουρλώσει το μάτι και θα σε πει και αδαή. Για να μην αναφερθώ στη λέξη ‘συντρόφισσα’. Με το που τη ξεστομίζεις, η λέξη παίρνει σάρκα και οστά: σφυροδρέπανο, γιαταγάνι  και μουστάκι τσέλιγκα. Δεν μπορείς να είσαι ‘συντρόφισσα’ κάποιου. Είσαι σύντροφος.  Η μετάβαση δεν είναι εύκολη. Μιλάμε για αιώνες πλύσης εγκεφάλου. Αλλά, τουλάχιστον, ας κάνουμε μία αρχή. Και ας μην προσποιούμαστε.

1. Την επόμενη φορά που θα υπάρξει άρθρο/συμβουλή από έγκυρο γκλος περιοδικό και βαθυστόχαστες συζητήσεις περί κολπικού/ κλειτοριδικού οργασμού: ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΟ GOOGLE. Δεν είναι πυρηνική φυσική. Είναι απλή ανατομία. Και αφού ανακαλύψετε την καλά κρυμμένη γνώση, πασπαλίζετε με λίγο κοινωνιολογία (γιατί μία παμπάλαια αναλήθεια έχει επιβιώσει στο μυαλό ανδρών/γυναικών μέχρι το 2014; Και όχι, δεν αναφέρομαι σε θεωρίες συνομωσίας και Μασονία. Νόστιμον Ήμαρ διαβάζετε, όχι την Ελεύθερη Ώρα).
2. Το μητρικό ένστικτο δεν έρχεται πακέτο με τη μήτρα. ΔΕΝ είναι στόχος όλων των γυναικών ο έγγαμος βίος και η απόκτηση τέκνων. Και –καθίστε καλά, πιείτε μία γουλιά από το εσπρεσάκι σας- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΓΙΗΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΖΩΗΣ. Μερικές θέλουν το ένα, μερικές το άλλο, άλλες θέλουν μια διαφορετική βερσιόν του πρώτου, άλλες θέλουν και τα δύο ή τίποτα από τα δύο. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;
3. Οι άντρες κλαίνε. Και συγκινούνται. Και έχουν αδυναμίες. Και ανασφάλειες. Και αυτό δεν τους κάνει κορίτσια. Τους κάνει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Το συναίσθημα δεν είναι θηλυκό χαρακτηριστικό. Είναι αυτό που μας διαχωρίζει από την αμοιβάδα. Εάν υπάρξει κάποιος/-α που το αρνείται, έχει λιγότερη νοημοσύνη και από τη μαϊμού γένους macaca mulatta. Όσο δεν παραδεχόμαστε αυτήν την εξόφθαλμη αλήθεια, διαιωνίζουμε γενιές κομπλεξικών και καταπιεσμένων ανθρώπων.
4. Η έμμηνος ρύση ΔΕΝ είναι αδιαθεσία. Δεν είναι γρίπη, ούτε ιός. Είναι μια βιολογική διεργασία του ανθρώπινου σώματος. Και δεν χρειάζεται να γίνεται αναφορά σε αυτό κάθε φορά που συμβαίνει. It’s okay να μη νιώθει κάποιος/-α καλά και κανείς/καμιά δεν χρειάζεται να δικαιολογηθεί γι’ αυτό.
5. Η έκφραση ‘θέλει να τον τυλίξει’ είναι μπανάλ. Και επιτέλους ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΥΛΙΞΕΙ. Εάν δε θέλει κάποιος, ΔΕΝ τυλίγεται. Είναι γνωστό ότι οι μαμάδες υπεραγαπούν τα αγόρια τους και τους κάνουν να νιώθουν μοναδικούς. Πασάδες. Τυχερή αυτή που θα σε πάρει (εάν βρεις καμία που να αξίζει την τελειότητα που δημιούργησα εγώ η Ελληνίδα μάνα). Και επομένως είναι λογικό τα αγόρια από τη μεριά τους να φοβούνται τη σιχαμένη υπολογίστρια που θέλει να ‘δέσει το γάιδαρο της’. Βρε οουυυστ λένε και βροντοφωνάζουν «θα μείνω ελεύθερο πουλί και όχι κορόιδο στο κλουβί». Προτείνω να χαλαρώσουμε λίγο όλοι/-ες και να κόψουμε τη Φίνος Φιλμ. Πόση Μάρθα Καραγιάννη που να τραγουδάει «ο άντρας που θα παντρευτώ θα είναι από σόι, σκληρό κολάρο θα φορεί και ολόχρυσο ρολόι» ν’ αντέξει ένας οργανισμός; Δεύτερη γουλιά από τον καφέ τώρα: κανείς/καμία δεν μπορεί να δέσει κανέναν/καμία και κανένας/καμία δεν είναι κτήμα κανενός/καμίας. Μήπως τώρα να πούμε και την αλφαβήτα.

Σήμερα, έγραψα με την ιδιότητα μου ως κορίτσι, κοπέλα, γυναίκα, κόρη, φίλη, επιστημόνισα. Βασικά, λάθος. Έγραψα με την ιδιότητα μου ως άνθρωπος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να θεωρήσουμε -λόγω ημιμάθειας και αφέλειας-  κεκτημένα πράγματα για τα οποία έχουμε ακόμα πολλές μάχες να δώσουμε. Όλοι και όλες. Με μανάδες, πατεράδες, αδελφές, αδελφούς, φίλους, φίλες, συναδέλφους, συναδέλφισες και κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Παντού και πάντα. Δεν είναι εύκολο. Θέλει πολύ δουλειά. Ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό: στην επόμενη κουβέντα που θέλουμε να αναφερθούμε σε «όλους» ή στον «καθένα», ας σπαταλήσουμε λίγο παραπάνω σάλιο και ας πούμε «σε όλους/όλες» ή στον «καθένα/ καθεμία».