Το ίντερνετ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης…
Ο Διογένης ο σκύλος ζει και εργάζεται στο Hammocks της Φλόριντα, ΗΠΑ.
Ο Γελωτοποιός ζει και δουλεύει (όταν έχει δουλειά) στη Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.
Γελωτοποιός:
Αισθάνομαι λες και κάποια στιγμή ο εγκέφαλος μου θα ανατιναχτεί. Είναι αδύνατον να επεξεργαστώ τον όγκο των πληροφοριών που λαμβάνω καθημερινά.
Σαν παιδί είχα στο σπίτι τρία λογοτεχνικά βιβλία. Τα είχα διαβάσει από δέκα φορές το καθένα. Μεγαλώνοντας ανακάλυψα τη δημοτική βιβλιοθήκη. Ένιωσα σαν να βρέθηκα μπρος στον μονόλιθο του Κιούμπρικ, όταν τα είδα. Ούτε σε ολόκληρη τη ζωή μου δεν θα προλάβαινα να διαβάσω όλα εκείνα τα βιβλία.
Όμως διάβαζα ένα βιβλίο τη φορά. Και κάθε βιβλίο είναι ένα κλειστό σύμπαν. Υπάρχει ώσμωση, αλλά μπορείς και να την αγνοήσεις.
Ακόμα και οι επιλογές της τηλεόρασης ήταν περιορισμένες. Δύο κανάλια στην καλύτερη περίπτωση. Πέρα από αυτά υπήρχε μόνο ο αληθινός κόσμος.
~
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το διαδίκτυο είναι μεγαλύτερο από όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου μαζί. Και είναι πάντα εκεί, μπροστά σου, διαρκώς, όποτε το αναζητήσεις.
Ταυτόχρονα η ώσμωση στο ίντερνετ είναι αναπόφευκτη.
~
Δεν νομίζω ότι ο δικός μας εγκέφαλος, εμάς των sapiens sapiens που μεγαλώσαμε με βιβλία, θα μπορέσει να τιθασέψει το χάος του διαδικτύου.
Όμως ο εγκέφαλος είναι εξαιρετικά προσαρμοστικός. Τα παιδιά που αναπτύσσονται μαζί με το διαδίκτυο θα είναι ένα διαφορετικό είδος ανθρώπου -αν και τόσο ίδιο.
Διογένης ο σκύλος:
Αγαπητέ Γελωτοποιέ,
Αυτό που στην πραγματικότητα αλλάζει με το ίντερνετ, είναι πως αναδεικνύονται οι πραγματικά χρήσιμες ικανότητες. Η απομνημόνευση δεν έχει πια κανένα νόημα. Μπορούμε να πούμε πως όταν είσαι συνδεδεμένος στο ίντερνετ διαθέτεις μια cyber μνήμη. Αντί να προσπαθείς να ανακαλέσεις κάτι που διάβασες, είδες, ή άκουσες, το γκουγκλάρεις.
Η ικανότητα που είναι απαραίτητη εδώ είναι η προσωπική κρίση. Για να αξιολογήσεις κάτι που διαβάζεις στο δίκτυο πρέπει να ανατρέξεις στην πηγή, να επαληθεύσεις την αξιοπιστία του γράφοντος, και της σελίδας που το δημοσιοποιεί, να χρησιμοποιήσεις την αντίληψή σου και την ευφυΐα σου, και τελικά να μπορείς να παίρνεις αποφάσεις. Πρέπει μόνος σου να αποφασίσεις, με τα προσωπικά σου αισθητικά κριτήρια αν σου αρέσει κάτι που βλέπεις ή διαβάζεις ανεξάρτητα από “ειδικούς”.
Επίσης, αυτό που γράφεις σήμερα, μπορεί να διαβαστεί άμεσα χωρίς να ταξιδέψει κάποιος στον τόπο διαμονής σου, χωρίς και εσύ να περιμένεις κάποιον εκδότη να αποφασίσει την κυκλοφορία ή μη του κειμένου σου.
Οραματίζομαι ένα ίντερνετ που αλλάζει τις τέχνες, την έρευνα, ακόμα και τις σπουδές, ή τη συγγραφή διδακτορικής διατριβής.
Ο μόνος φόβος μου είναι πως η εικόνα, και ιδιαίτερα η κινούμενη, είναι πολύ πιο εύκολη στην παρακολούθηση, και ίσως ο γραπτός λόγος φαίνεται συγκριτικά ξεπερασμένος και βαρετός…
Από την άλλη, υπενθυμίζοντας τη ρήση του Jean Cocteau “ο κινηματογράφος θα γίνει τέχνη όταν θα στοιχίζει όσο το χαρτί και το μολύβι”, θεωρώ πως οι σημερινές δυνατότητες χρήσης του δικτύου, και τα κινητά, τάμπλετ, και pc, δίνουν πια τη δυνατότητα να εκφραστεί ο καθένας καλλιτεχνικά μέσω της κινούμενης εικόνας πολύ εύκολα. Θεωρώ πως τα βιντεάκια του YouTube είναι μια νέα μορφή τέχνης. Αλλά και τα μπλογκ είναι μια νέα μορφή δημοσιογραφίας, ενώ άλλα μπλογκ θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια νέα μορφή λογοτεχνίας, που πολύ σωστά εσείς κύριε Γελωτοποιέ πρώτος ονομάσατε “Μπλογοτεχνία”.
με εκτίμηση,
ο Διογένης ο σκύλος, ο εξ Αμερικής
Γελωτοποιός:
Αγαπητέ Διογένη σκύλε,
ελπίζω αυτό το email να σε βρίσκει καλά στην υγεία σου.
Μπλογοτεχνία την είπα, καθώς αντιλήφθηκα ότι είναι τεράστιες οι διαφορές ανάμεσα σε ένα τυπωμένο κείμενο και σε ένα διαδικτυακό. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα κείμενο που γράφτηκε για το διαδίκτυο.
Biterature (bite+literature) την ονόμασε ο Peter Swirski.
Το διαδίκτυο θα αλλάξει τη λογοτεχνία (το έχει κάνει ήδη), αλλά η ψηφιακή επανάσταση θα αλλάξει την ουσία του ανθρώπου, με τρόπο που σίγουρα θα φανεί βλασφημία στους θρήσκους και στους Λουδίτες.
Ο άνθρωπος θα σταματήσει να είναι αυτό που ξέρουμε.
~
Η εξέλιξη δεν θα είναι γονιδιακή, αφού αυτή η διαδικασία είναι πολύ αργή για ένα ζώο που μετράει μόλις 4 γενιές σε κάθε αιώνα. Η εξέλιξη θα είναι πολιτισμική/τεχνολογική.
Πριν δέκα χρόνια είχα γνωρίσει έναν Αμερικάνο που δούλευε για την NASA.
“Ό,τι έγινε στην αρχαία Ελλάδα με τη φιλοσοφία, γίνεται τώρα με την τεχνολογία”, μου είχε πει, αλλά εγώ, που τότε δεν είχα καν υπολογιστή, γελούσα.
Η νέα Αθήνα είναι η Silicon Valley.
~
Ο άνθρωπος θα φτιάξει μια Τεχνητή Νοημοσύνη ανθρώπινη. Αυτή θα είναι η πρώτη μηχανή που θα σκεφτεί: “Υπάρχω”.
Ο άνθρωπος θα “ανεβάσει” όλον τον εγκέφαλο του στο διαδίκτυο. Θα γίνει αθάνατος.
Και ίσως, βλασφημία υπεράνω κάθε φαντασίας, η Τεχνητή Νοημοσύνη, να καταφέρει να Ενσαρκωθεί, να αποκτήσει σώμα (όχι σάρκινο απαραίτητα).
Ένα τέτοιο όν τι θα πιστεύει ως θεό; Μήπως τον άνθρωπο;
~~{}~~
Η ζωή είναι το αντίπαλο δέος της εντροπίας.
Το πιο πολύπλοκα οργανωμένο σύστημα είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Το επόμενο βήμα της εξέλιξης μήπως θα είναι η συνένωση όλων των εγκεφάλων σε έναν διαδικτυακό “εγκέφαλο”;
Και θα θρηνήσουν αυτοί οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι για τα σώματα που αφήνουν;
Στις όχθες των ποταμών της Silicon Valley έκατσα κι έκλαψα.
~
Μετά τιμής,
ένας Γελωτοποιός από το ψηφιακό μπαλκόνι του, κάπου κοντά στην Αμφίπολη.
Διογένης
Αγαπητέ Γελωτοποιέ,
το αίτημα της “σωστής” σκέψης, της απόλυτα λογικής σκέψης, που δεν θα μολύνεται από τα ανθρώπινα συναισθήματα, ή τις όποιες άλλες ανθρώπινες αδυναμίες, είναι παλαιότερο του ίντερνετ, παλαιότερο των ηλεκτρονικών υπολογιστών, και θεωρώ πως είναι προϊόν του δέους που ένιωσε ο άνθρωπος απέναντι στις μηχανές.
Οι μηχανές είναι ακούραστες, ακριβείς, παράγουν μαζικά, δεν διαμαρτύρονται, δεν απεργούν, δεν λουφάρουν, δεν κάνουν λάθη.
Η αλάνθαστη μηχανή είναι το πρότυπο για τη μηχανική σκέψη, που εμφανίστηκε ως αίτημα από τον Leibniz, ήδη από τον 17ο αιώνα, όταν βελτίωνε την υπολογιστική μηχανή του Pascal. Ακολούθησε ο Frege, ο Cantor, ο Hilbert, ο Turing, που προσπάθησαν η ίδια η μαθηματική αλγοριθμική γλώσσα να είναι αυτή η θεωρητική μηχανή που θα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα. Μια θεωρητική μηχανή που θα δώσει απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα.
Είναι περιττό ίσως να υπενθυμίσω πως οι οραματιστές του μηχανικού υπολογισμού, των τεχνιτών αλγοριθμικών γλωσσών, της μηχανικής σκέψης, και της τεχνητής νοημοσύνης, είναι μαθηματικοί.
Τα μαθηματικά “ενσωματώνουν” τα αιτήματα της σίγουρης και ακριβούς γνώσης, το αίτημα της αλήθειας, το αίτημα της απο-ανθρωποποίησης της σκέψης. Δηλαδή μιας μηχανής που θα σκέφτεται καλύτερα από τον άνθρωπο, αλλά που θα υπηρετεί τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος οραματίζεται μια μηχανή που θα κατέχει την απόλυτη γνώση, ενώ παράλληλα θα αποδέχεται να είναι δούλος του ανθρώπου