Προσκύνημα.
Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου,
πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού.
Πάμε να δεις την αυλή που μεγάλωσαν,
κάτω απ’ τα ματωμένα νύχια του περιστεριού.
Πάμε να δεις τα παιδιά που κοιμήθηκαν…
Δυο παιδιά ερωτευμένα,
δυο παιδιά του καημού.
Ορέστη απ’ τον Βόλο,
Μαρία απ’ την Σπάρτη,
γυρεύω τον γιο μου.
Μαρία απ’ την Σπάρτη,
Ορέστη απ’ τον Βόλο,
την κόρη μου θέλω.
