Στις αρχές Σεπτεμβρίου, το σκίτσο του Γιάννη Αντωνόπουλου με τον μικρό Αϊλάν να ζει πια στην αγκαλιά του παπα-Στρατή Δήμου ήρθε να ζεστάνει λίγο την παγωμένη Ευρώπη που αμήχανα παρατηρούσε τον φριχτό θάνατο του μικρού προσφυγόπουλου από τη Συρία.
Ο Αϊλάν Κουρντί έφυγε από τη ζωή στην προσπάθειά του να φτάσει στην Κω, την ίδια μέρα που ο παπα-Στρατής από τη Λέσβο νικήθηκε από τον καρκίνο, έχοντας όμως βοηθήσει πάνω από 10.000 ανθρώπους, κυρίως μετανάστες, πρόσφυγες, αλλά και ντόπιους.
Σήμερα στις 6 το απόγευμα βραβεύεται μετά θάνατον από την Ακαδημία Αθηνών για την κοινωνική του προσφορά και το ανθρωπιστικό του έργο εν ζωή. Το βραβείο θα παραλάβει η οικογένειά του.
Ο παπα-Στρατής «έφυγε» σε ηλικία 57 ετών στις 2 Σεπτεμβρίου 2015. Η χρόνια αναπνευστική του πάθηση δεν τον εμπόδισε να κυκλοφορεί διασωληνωμένος με μπουκάλες οξυγόνου, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει, μέσα από την «Αγκαλιά» του, τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση που ίδρυσε το 2007 μαζί με άλλους τρεις εθελοντές και εθελόντριες, οι οποίοι έως και σήμερα ακούραστα εξακολουθούν και ανακουφίζουν σε καθημερινή βάση πρόσφυγες.
«Τους ανθρώπους καλό είναι να τους τιμούμε όσο ζουν», λέει στην «Εφ.Συν.» ο συγγραφέας και δραστήριος εθελοντής της «Αγκαλιάς», Γιώργος Τυρίκος – Εργάς και συνεχίζει μιλώντας με αγάπη για τον φίλο του, επισημαίνοντας ότι λείπει πολύ στους εθελοντές που έμειναν και συνεχίζουν το έργο του:
«Ο παπα-Στρατής ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την ανθρωπιά – όχι όμως τους στυγνούς κανόνες. Μιλούσε πάντοτε εναντίον των «ισχυρών της Γης», εννοώντας την άρχουσα ελίτ – εκείνη που μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζει τίποτα.
»Και μιλούσε πάντοτε εναντίον αυτών των πραγμάτων στον χαρακτήρα του καθενός μας, τα οποία τελικά μας κάνουν να ξεχνάμε πως η αγάπη δεν έχει αστερίσκους, είτε είναι απόλυτη και προς όλους είτε δεν είναι. Αυτή του η στάση ενοχλούσε πολλούς. Ηταν όμως η αλήθεια του».
Η οργάνωση του παπα-Στρατή είναι επίσης γνωστή γιατί είναι μια ΜΚΟ αλλιώτικη από τις άλλες, που δεν χρηματοδοτείται από το κράτος και την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά με συνδρομές πολιτών, και δεν έχει επαγγελματίες ούτε διευθυντικά στελέχη.
Εγινε γνωστή διεθνώς το καλοκαίρι, όταν στην έδρα της στην Καλλονή, στη μέση της Λέσβου, περιέθαλψε χιλιάδες ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι μέσα σε ένα εξάμηνο αναγνώρισαν και συνέδραμαν το έργο της πάνω από 400 εθελοντές από όλο τον κόσμο και από εκεί πέρασαν πάνω από 17.000 πρόσφυγες.
Ανθή Παζιάνου