Οι Xylouris White αποτελούνται από τον Γιώργο Ξυλούρη [Ψαρογιώργη] και τον Jim White. Ο πρώτος κουβαλάει στις πλάτες του την κρητική παραδοσιακή μουσική αλλά και την παράδοση της οικογένειας Ξυλούρη των Ανωγείων, παίζοντας το λαούτο. Μέχρι και σήμερα μετράει έξι δισκογραφικές δουλειές με τους Xylouris Ensemble και δεκάδες συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Ο Jim White, Αυστραλός drummer που υπήρξε για χρόνια μέλος του συγκροτήματος Dirty Three μαζί με τον Warren Ellis, το οποίο έχει να επιδείξει εξαιρετικές ηχογραφήσεις ενώ ανοίγε για πολλά χρόνια συναυλίες του Nick Cave. Επίσης ο Jim White έχει συμμετάσχει σε δίσκους και περιοδείες σπουδαίων καλλιτεχνών όπως η Marianne Faithfull, η PJ Harvey, ο C.W Stoneking, η Catpower και άλλων. Τους δύο αυτούς μουσικούς του δένει φίλια πολλών χρόνων. Πλέον, άλλος ένας δεσμός είναι η μουσική τους σύμπραξη στον κοινό τους δίσκο με τίτλο Goats. Από την ευρωπαϊκή περιοδεία των Xylouris White δεν θα μπορούσε να λείπει και η Ελλάδα, με συναυλίες σε Αθήνα, Βόλο και Θεσσαλονίκη.
Βρισκόμαστε έξω από το ΙΛΙΟΝ plus όπου μας περιμένει ο υπεύθυνος υποδοχής (ένας πολύ ευγενικός και κομψός κύριος, πρέπει να το πω!). Σύντομα άνοιξαν οι πόρτες. Μετά από λίγο ο χώρος άρχισε να γεμίζει μέχρι που πλέον δεν μπορούσες να κουνηθείς. Η συναυλία άργησε κάπως να ξεκινήσει δημιουργώντας σχετική ανυπομονονησία. Οι μουσικοί κάνανε την είσοδο τους με έναν ανορθόδοξο τρόπο, περνώντας μέσα από το κοινό και χαιρετώντας πολλούς από τους παρευρισκόμενους και, δίχως να χάνουν άλλον χρόνο ξεκίνησαν να παίζουν ένα σκοπό που φαινόταν να μην έχει τελειωμό.
Από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάζεσαι ακούγοντας συγχρόνως την κρητική μουσική από το λαούτο και τον experimental rock αυτοσχεδιασμό των ντραμς, ένα μίγμα που σε εντυπωσιάζει με την ιδιαιτερότητά του, αλλά, το κυριότερο, σε ταξιδεύει, σε κάνει να γίνεσαι ένα με την μουσική. Άλλα από τα κομμάτια που παρουσιάστηκαν έχουν μέρη που εστιάζουν στο λαούτο, ενώ άλλα στα ντραμς, δίνοντας την ευκαιρία σε καθένα από τους δύο μουσικούς να δείξει την δεξιοτεχνία του. Οι καλύτερες όμως στιγμές ήταν όταν οι δύο καλλιτέχνες κοιτάζονταν στα μάτια καθώς αυτοσχεδίαζαν, δημιουργώντας έτσι μια rock κρητική ψυχεδέλεια. Κάπως έτσι, και ενώ τo ένα κομμάτι έφερνε το άλλο, έσπασε μια χορδή από το λαούτο (έχει πολλές!). Εκεί ο Ψαραγιώργης, αντί να σταματήσει συνέχισε ακάθεκτος, ξεσηκώνοντας το πλήθος που φάνηκε ότι είχε ζεσταθεί για τα καλά.
«Εδώ κάπου αρχίζει να τελειώνει η ρακί»
Διάλλειμα για αλλαγή χορδής και ευκαιρία για αναπλήρωση υγρών και κοινωνικοποίηση με το πλήθος. Τόσο ο Ψαρογιώργης, όσο και ο Jim White δεν σταματήσανε να ανταλλάσουν κουβέντες με τον κόσμο.
Επιστροφή στο Live ακόμη πιο δυναμικά με πολλά παραδοσιακά κρητικά που ανέβασαν το ρυθμό με αποκορύφωμα τον χορό μιας κυρίας στον κενό χώρο μπροστά από τη σκηνή.
[έχουμε εξασφαλίσει αποκλειστικά πλάνα για εσάς, εμείς και άλλοι δέκα]
Η συναυλία έφτανε στο τέλος της και οι Xylouris White παίξανε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και υπέροχα κομμάτια της κρητική μουσικής, τον Ερωτόκριτο. Στο τέλος του κομματιού το χειροκρότημα δεν έλεγε να σταματήσει. Κάπου εκεί η συναυλία φάνηκε να τελειώνει: οι μουσικοί σηκώνονται, αλλά πριν προλάβουν να κάνουν βήμα, ο κόσμος τους πλησιάζει για παραγγελιές και εκείνοι δεν τους χάλασαν το χατίρι. Πήραν ξανά τις θέσεις τους και χάρισαν μερικές ακόμα στιγμές αυτής της σύζευξης δύο τόσο διαφορετικών ήχων. Το αποτέλεσμα, αναπάντεχο, ποιοτικό, εξαιρετικό από κάθε άποψη.
Δυστυχώς η συναυλία κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει και οι μουσικοί κατέβηκαν από τη σκηνή και άρχισαν να μιλάνε με τον κόσμο. Πολοί ήταν αυτοι που ένιωσαν την ανάγκη να τους δώσουν τα συγχαρητήρια αλλά και χαιρετίσματα τους από φίλους που δεν μπόρεσαν να βρεθούν στο συναυλία χώρο την βραδιά του Σαββάτου.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαλαφής
soundgaze.gr