Από το Πρόβατο όχι Αρνί
Τέτοιες μέρες ήταν πριν από περίπου 1982 χρόνια, που ο Χριστός περίμενε τα γενέθλιά του και έκλεινε τραπέζια σε μυστικές λέσχες παίζοντας πόκα με τους μαθητές του. Βαριόταν αφόρητα το χειμώνα γιατί ο κόσμος έπιανε γωνιές πλάι στη φωτιά κι έλεγε παραμύθια για δράκους και νεράιδες μη δείχνοντας ενδιαφέρον για τα δικά του κηρύγματα αγάπης και αδελφοσύνης. Προσμονούσε με αγωνία την άνοιξη, τον καλό καιρό, τις βόλτες στους αγρούς και τις παραβολές του μπροστά σε μεγάλα ακροατήρια. Ο Πατέρας του του είχε πει ότι δε θα τεμπέλιαζε πολύ καιρό ακόμη στη γη και αγχωνόταν επειδή οι παγωμένοι μήνες του στερούσαν τις αγαπημένες του απολαύσεις. Ακόμη κι αυτός, «ο ών, ο ήν και ο ερχόμενος» δεν μπορούσε να φανταστεί τι του επιφύλασσε εκείνος ο Δεκέμβρης.
Μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρύτερα, μια εκφυλισμένη παρέα αναπολούσε περασμένα μεγαλεία παίζοντας ένα 6Χ6 ματσάκι στην κλειστή σάλα του Ολύμπου. Ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει να της γυρίζει την πλάτη και οι παραγγελίες σε αγάλματα που γίνονταν στους γλύπτες προς τιμήν τους, είχαν την αναλογία παραγγελιών ταμπλετών από εκπομπή του Άδωνι μετά τις εκλογές για πρόεδρο στη Νέα Δημοκρατία.
Ο κουτσομπόλης και ταξιδευτής Ερμής, τους είχε φέρει τα μαντάτα ότι κάπου στην Παλαιστίνη ο γενειοφόρος γιος ενός μαραγκού είχε την αύρα ανερχόμενου αστεριού. Σύντομα η υφήλιος, αν δεν έκαναν κάτι, θα έπινε νερό στο όνομά του κι ο δικός τους ρόλος θα περιοριζόταν σε μελλοντικές αποτυπώσεις των εικόνων τους σε σουβέρ που θα πωλούνταν πέριξ της Ακρόπολης! Ανάμεσα σε ένα κόρνερ του Ποσειδώνα και μια καρφωτή κεφαλιά του Δία, η Αφροδίτη πέταξε την ιδέα: «Εγώ λέω να τσιγκλίσουμε τον εγωισμό του τεκνού και να του προτείνουμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου σε πέντε μέρες. Εμείς είμαστε ήδη έτοιμοι ενώ αυτός θα ψάχνει μέχρι την τελευταία στιγμή τις θέσεις των παιχτών του. Το στοίχημα θα είναι ο ηττημένος να αποποιηθεί τη θεϊκή καταγωγή του και να αφήσει ελεύθερο τον αγωνιστικό χώρο στους άλλους.»
Όλοι συμφώνησαν και εντυπωσιάστηκαν με τη διαύγεια σκέψης που παρουσίασε το χαζοκούδουνο. Ο Ερμής έφυγε πετώντας προς τη Μέση Ανατολή για να μεταφέρει την πρόταση και αν όλα πήγαιναν καλά να έκλεινε μια συνάντηση του Χριστού με τον Δία για να συζητηθούν τα διαδικαστικά. Οι υπόλοιποι αναλώθηκαν σε πασούλες και κεφαλίτσες, ενώ δεν έχασαν την ευκαιρία να προπονήσουν λίγο και την Εστία στις εξόδους. Ήταν ο τομέας που υστερούσε μένοντας διαρκώς ακίνητη πάνω στη γραμμή του τέρματος!
Ο αγγελιοφόρος βρήκε το παρεάκι μπροστά σε ένα τραπέζι στρωμένο με τσόχα και πάνω σε έναν καβγά για το πόσο είναι δίκαιο ο Χριστός να κάνει τέταρτο σερί καρέ του άσσου! Τους είπε γρήγορα-γρήγορα τι ήθελαν, τι πρότειναν και περίμενε την απάντησή τους. Ο Χριστός κοίταξε γύρω του, είδε χάνους να χάσκουν με στόματα ανοιχτά και την άγνωστη λέξη «ποδόσφαιρο» να πηγαινοέρχεται σαν τρελομπαλάκι από χείλη σε χείλη. Δεν ρώτησε κανέναν, δεν το συζήτησε, ήπιε μια γουλιά κρασί, σηκώθηκε και είπε: «Δεκτή η πρόκληση! Πες στον Δία να με περιμένει στο νησί της λίμνης της Γεννησαρέτ αύριο το μεσημεράκι. Αν όλα πάνε καλά, 25 Δεκέμβρη έχουμε αγώνα!»
Εν τέλει όλα πήγαν καλά. Ο Δίας, όπως πάντα εφετζής και κάγκουρας, έκανε την εμφάνισή του ρίχνοντας δυο-τρεις κεραυνούς εδώ κι εκεί προκαλώντας μικρο-πυρκαγιές σε στάβλους και αχυρώνες. Ο Χριστός, αφηρημένος και με τη σκέψη του στον καταρτισμό της ενδεκάδας δεν πρόσεξε ότι η αποβάθρα είχε τελειώσει και συνέχισε προς το νησί περπατώντας πάνω στη θάλασσα. Όταν κάποιοι περαστικοί βαρκάρηδες που τον είδαν έπεσαν στα γόνατα και δόξαζαν τον Θεό, αυτός τους χαμογέλασε και νομίζοντας ότι είχαν μάθει ήδη για το ματς, τους είπε να πουν το όνομά του στην είσοδο του γηπέδου και θα έμπαιναν τσάμπα.
Ο Δίας δεν ζήτησε τίποτα. Σίγουρος για την ομάδα του δέχτηκε όλες τις απαιτήσεις του Κυρίου για fair play, καλά κουρεμένο γκαζόν, απαγόρευση της εισόδου των Φαρισαίων στις εξέδρες και απευθείας εκτέλεση πέναλτι αν το ματς έληγε ισόπαλο. Ως διαιτητή θα βάζανε έναν Ρωμαίο που, απ’ ότι είχαν ακούσει, είχε θεωρία ζωής την επιλογή της μέσης οδού και το κράτημα ίσων αποστάσεων πάντα απ’ τα εμπλεκόμενα μέρη· Πόντιο Πιλάτο τον έλεγαν. Ορίσανε γενική τιμή εισιτηρίου τα τρία δηνάρια και υποσχέθηκαν να μοιράσουν τα έσοδα στους φτωχούς και τους άπορους! Έδωσαν τα χέρια και κίνησαν καθείς για τη βάση του. Το ματς θα γινόταν την 25η Δεκεμβρίου στις 9.45 το βράδυ και θα το μετέδιδε ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος [υπάρχει από πάντα].
Μόλις ο Χριστός γύρισε στη σοφίτα που έμενε με τους 12 μαθητές, τους είπε τα καθέκαστα και άραξε σε μια γωνιά περιμένοντας αντιδράσεις. Ο πρώτος που μίλησε ήταν ο Θωμάς λέγοντας «Κύριε, εγώ δεν πιστεύω ότι θα κερδίσουμε». Το σχόλιό του προκάλεσε αποδοκιμασίες. Ο Φίλιππος ψιθύρισε στον Ναθαναήλ ότι «αυτόν πρέπει να τον φάμε σύντομα απ’ την ομάδα» δημιουργώντας έτσι την πρώτη κλίκα των αποδυτηρίων. Ο Ματθαίος απ’ την άλλη έθεσε το θέμα του πριμ σε περίπτωση νίκης κι ο Χριστός χαμογελώντας και βλέποντας ότι η ιστορία είχε αρχίσει να παίρνει το δρόμο της, είπε: «Ένας από εσάς θα προσπαθήσει μέσα στις επόμενες ώρες να στήσει τον αγώνα. Ιούδα, φύγε και προπονήσου με τα τσιμέντα! Ενδεκάδα, όσο είμαι εγώ προπονητής, δεν πρόκειται να δεις! Οι υπόλοιποι να ξέρετε ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Ο κύριος Τσακαλώτος έχει βάλει ΕΝΦΙΑ ακόμη και στο ξυλουργείο του πατριού μου. Πορευόμαστε με ό,τι διαθέτουμε. Γιατρό δε θα πάρουμε. Σας δίνω τη δύναμη να θεραπεύετε εσείς. Να ‘στε προετοιμασμένοι να δεχτείτε το φθόνο και την οργή των αντιπάλων. Εγώ θα σας προστατεύω, θα βγαίνω μπροστά, θα παίρνω την ευθύνη. Δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα!»
Στην αντίπερα όχθη είχε στηθεί ήδη ένα γλέντι. Ο φίλος και μάνατζερ των δώδεκα, Διόνυσος, κουβάλησε δυο βυτία κρασί και κάτι Σάτυρους και Μαινάδες απ’ τη Θράκη και όλοι έπιναν, χαμουρεύονταν, χόρευαν και έκαναν προπόσεις στην εξασφαλισμένη πεντάρα που θα ‘ριχναν στο κεφάλι στους Ισραηλίτες.
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, το βραδυ του αγώνα έφτασε, οι εξέδρες γέμισαν από νωρίς και οι δυο ομάδες παρατάχτηκαν στον αγωνιστικό χώρο. Η Αναγέννηση Δωδεκάθεου φορούσε λευκούς χιτώνες ενώ η Δόξα-σοι ο Θεός λίγο πιο σκούρους γιατί ήταν άπλυτοι. Ο Πόντιος Πιλάτος μη θέλοντας να πάρει την ευθύνη για το ποια ομάδα θα κάνει σέντρα έστριψε για πρώτη φορά στην ιστορία του αθλήματος νόμισμα. Η σέντρα πήγε στην Αναγέννηση. Ένα περιστέρι πέταξε στον αγωνιστικό χώρο. Οι της Δόξας χαμογέλασαν γνωρίζοντας ότι θα είχαν και την έξωθεν βοήθεια.
Ο Χριστός, παίχτης-προπονητής έπαιξε δεκάρι προσπαθώντας να οργανώσει το τουρλουμπούκι που κατέβασε. Ο Ιωάννης, με μπιργιαντίνη στα μαλλιά, ήταν φουνταριστός. Το έπαιζε η ντίβα της ομάδας. Φήμες λένε ότι σε συνέντευξη που έδωσε σε free press της Αντιόχειας υποστήριξε: «Είμαι όμορφος, πλούσιος και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Γι’ αυτό με μισεί ο Απόλλωνας!» Φίλιππος και Ναθαναήλ ήταν τα σέντερ μπακ της ομάδας. Οι δυο τους ορκίστηκαν στον πατέρα τους να μην αφήσουν κανέναν να μπει στην περιοχή τους.
Απ’ την άλλη ο Δίας είχε παρατάξει τους δικούς του galacticos. Η Άρτεμις έπαιζε κυνηγός ενώ η Δήμητρα ήταν το αμυντικό χαφ που όργωνε τον αγωνιστικό χώρο. Ο φτερωτός Ερμής έπαιζε εξτρέμ προσπαθώντας να διεμβολίσει την Αναγέννηση απ’ τα πλάγια.
Το ματς εξελισσόταν όπως όλοι το περίμεναν. Ένας επιθετικός μονόλογος της Αναγέννησης, με ατέλειωτο passing game και τρεξίματα στους κενούς χώρους. Ευτυχώς για τη Δόξα ο Χριστός ήταν πανταχού παρών και απέτρεπε ένα σωρό δύσκολες καταστάσεις για την ομάδα του. Η φάση που άλλαξε τα δεδομένα του ματς συνέβη στο 60ο λεπτό. Σε μια διεκδικούμενη μπαλιά κοντά στην εστία της Εστίας ο Ιωάννης έπεσε στο έδαφος έπειτα από μαρκάρισμα του Ήφαιστου. Ο Πόντιος Πιλάτος έπλυνε τα χέρια του και έδειξε πέναλτι. Σύρραξη προκλήθηκε αμέσως ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων. Ο Πέτρος, ευέξαπτος, έκοψε το αφτί του Απόλλωνα. Ο Πιλάτος τον απέβαλλε και ο Χριστός πήρε το αφτί και το έβαλε στη θέση του στο κεφάλι του λυράρη Θεού. Πηγαίνοντας ο Πέτρος προς τα αποδυτήρια κι έχοντας σιχαθεί την πράξη fair-play του συμπαίχτη-προπονητή του μονολόγησε τρεις φορές: «Δε θέλω πλέον να τον ξέρω τον κύριο…»
Την εκτέλεση του πέναλτι ανέλαβε ο Χριστός, ο οποίος με μια παραβολή έπεισε την Εστία να πέσει στη δεξιά γωνία ενώ ο ίδιος σούταρε στην αριστερή. Το 1-0 ήταν γεγονός. Σκορ που έμελλε η Δόξα να κρατήσει ως το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Όσο κι αν προσπαθούσαν τα παιδιά του Δία να φέρουν την μπάλα στην περιοχή των αντιπάλων αποτύγχαναν. Πότε τα ποτιστικά μηχανήματα άρχιζαν μόνα τους να ρίχνουν κυβικά νερού στον αγωνιστικό χώρο, πότε η γη έξω απ’ την περιοχή άνοιγε και σχιζόταν στα δύο, πότε το γκαζόν άρπαζε φωτιά και ξεκινούσε να μιλάει τρομάζοντας τη ντελικάτη Αφροδίτη.
Το τι ακολούθησε τη νίκη της Δόξα-σοι ο Θεός δεν περιγράφεται. Ο Θωμάς τρελαμένος έκανε κωλοτούμπες και φώναζε «δεν το πιστεύω-δεν το πιστεύω», ενώ ο Ανδρέας γύρισε απ’ τα αποδυτήρια με τον μετανοημένο Πέτρο στην πλάτη του ουρλιάζοντας το σύνθημα «Σε δυο χρόνια/ στους Εμμαούς/ φέρτε μας, φέρτε μας Μωαμεθανούς!» Ακόμη και ο Ιούδας που παρακολούθησε το ματς απ’ τη εξέδρα είχε κατέβει στο γήπεδο και αγκαλιαζόταν με όλους δίνοντάς τους φιλάκια και λέγοντάς τους ότι είχε εξασφαλίσει πριμ νίκης τριάντα αργύρια. Ο Χριστός με μειλίχιο βλέμμα και το χαμόγελο του θριαμβευτή ζούσε τα καλύτερα γενέθλια της ζωής του. Οι Ολύμπιοι με τα κεφάλια σκυμμένα αποχωρούσαν ξέροντας ότι το τέλος εποχής είχε φτάσει γι’ αυτούς. Είχαν κάνει μια πολύ κακή εμφάνιση που θα τους έβαζε στην απομόνωση για χρόνια.
Την επομένη, ο γνωστός δημοσιογράφος της εποχής Εφραίμ ο Σύρος, έγραψε στη Φωνή της Ναζαρέτ: «Χαίρετε εσείς που δεν κρατάτε σακούλι, και όμως γεμίσατε με πλούτο όλη την οικουμένη. Εσείς που δεν είχατε περιττό ραβδί, και όμως διώξατε τους λύκους από παντού. Εσείς που δεν είχατε δεύτερο χιτώνα, και όμως ντύθηκαν από εσάς βασιλιάδες. Εσείς που δεν είχατε διπλό ζευγάρι παπουτσιών, και όμως ταράξατε την γη με τις πορείες σας.» Όλοι δάκρυσαν διαβάζοντάς το κι ας μη βρήκαν την σχέση του με τον αγώνα. Δημοσίευση που έγινε σε κουτσομπολίστικο έντυπο των Ιεροσολύμων και μιλούσε για αυτοκτονία του Ιούδα λόγων τύψεων, διαψεύστηκε αμέσως και επικρίθηκε από όλη την αθλητική οικογένεια της νέας μεγάλης δύναμης του παγκόσμιου θρησκευτικού αθλητισμού: της Δόξα-σοι ο Θεός. Ο Ιούδας είχε φύγει στη Νότιο Αμερική κι έστηνε κατάλυμα που στους αιώνες που θα ακολουθούσαν θα φιλοξενούσε τον Χίτλερ, τον Έλβις, τον Καστανέτα, τον Μάικλ Τζάκσον και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.