Ζω από πάντα. Δεν πέθανα ποτέ για να μπω στο κορμί κάποιου άλλου, δε χάθηκα για να επιστρέψω. Ζω από πάντα, έχω δει με τα μάτια μου τον κόσμο να αλλάζει και να ξαναλλάζει, έχω δει αυτοκρατορίες να γίνονται μυρμήγκια και ηγέτες να γίνονται κουρέλια. Έχω δει βράχια να θρυμματίζονται και βουνά να βυθίζονται. Δε με τρομάζει τίποτα, δε με εκπλήσσει τίποτα. Σε όλες τις εποχές διάλεγα παράξενα μέρη για να ζω και παράξενους ανθρώπους για να κάνω παρέες. Σε όλες τις εποχές μιλούσα στα δέντρα και αγκάλιαζα τα ζώα, έστηνα σπίτι κοντά στη θάλασσα και ψυχή κοντά στο άπειρο.
Ήμουν μάγος των Μάγιας όταν πρόβλεψα την καταστροφή του κόσμου το 2012. Έπεσα λίγο έξω, να το θυμάστε. Ήμουν ο μόνος φίλος της Κασσάνδρας όταν όλοι την έβλεπαν κι άλλαζαν δρόμο στην Τροία. Ήμουν ψίθυρος δροσιάς πλάι στο αφτί της Ζαν ντ’ Αρκ και κουράγιο ως σφιγμένο χέρι δίπλα στις ιδέες του Τζορντάνο Μπρούνο. Κοιμήθηκα με την Εύα και τη Λαΐδα, με τη Μαγδαληνή και τη Θεοδώρα, με τη Λου Αντρέας Σαλομέ και τη Μέρλιν. Τραγούδησα την Ιλιάδα και συνέθεσα τις σανσκριτικές Βέδες, έγραψα την Γκαμιανή και τον Μέγα Ανατολικό, ζωγράφισα τις τοιχογραφίες στην Αλταμίρα και τη Γυναίκα στο Παράθυρο. Ήμουν εκεί κι ανατρίχιαζα όταν φώναζαν “Σταύρωσον αυτόν” και ήμουν στο πηδάλιο όταν ένας ναύτης ούρλιαξε “ΓΗ” κάπου στις Μπαχάμες. Υπήρξα σε όλα και πάντα, έχω τις αφηγήσεις όλων κι από πάντα, σταμάτα λοιπόν να μου λες δε βλέπεις όνειρα.
Δεν έχει υπάρξει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη, σε όλη την ιστορία του, που να μην βλέπει όνειρα. Ό,τι ποθεί κι ό,τι απεύχεται ο καθένας είναι εκεί μέσα. Ό,τι του αρέσει κι ό,τι τον αηδιάζει στήνει δεύτερη ζωή στο υπόστεγο των βλεφάρων του. Όσα φαντάζεται κι όσα νόμιζε δεν μπορεί να φανταστεί βολτάρουν στον εγκέφαλο μόλις αυτός βάλει τις γεννήτριες σε χαμηλή λειτουργία.
Όνειρο είναι ο έρωτας και οι σπασμοί του, μια τυχαία συνάντηση στην άκρη ενός πεζοδρομίου που μπορεί να κρατήσει για πάντα και η θύμηση της αφής των χειλιών της. Όνειρο είναι οι βόλτες σε έναν ειρηνικό πλανήτη που η από ψηλά ομορφιά του δε μειώνεται στο ελάχιστο μετά την προσγείωσή σου. Όνειρο είναι όταν οι ήχοι του δάσους είναι ήχοι της φύσης κι όχι μηχανημάτων που το υλοτομούν. Όνειρο είναι η βάρκα που βλέπεις στο ηλιοβασίλεμα να έχει ψαράδες ή μια παρέα που βγήκε βόλτα κι όχι πρόσφυγες και δουλεμπόρους. Όνειρο είναι ένα “καλωσήρθες” σε κάθε γλώσσα που έχει μιλήσει άνθρωπος.
Πιες λίγο απόψε, ζέστανε το κορμί σου και ξάπλωσε ήρεμη. Αφέσου στον Μορφέα κι αυτός θα κάνει τη δουλειά του όπως την έκανε πάντα. Ξύπνα το πρωί και χαμογέλα για τα όμορφα που πέρασαν απ’ το μαξιλάρι σου, προβληματίσου για τα περίεργα που είδες και ίσως στενοχωρήσου για τα άσχημα. Μια κανονική ζωή υπάρχει κι εκεί μέσα, με όλες τις εικόνες και όλα τα αισθήματα που υπάρχουν κι εδώ έξω. Η διαφορά; Εδώ έξω ματώνουμε κιόλας, εδώ έξω πεθαίνουμε κιόλας. Γι’ αυτό, να θυμάσαι τα όνειρά σου. Δες τα ως καταφύγιο για της από εδώ πλευράς τα δύσκολα, για τα μη αναστρέψιμά της.
*Ο πίνακας είναι της Μαΐτας Χατζηιωαννίδου