Η προδοσία της Κύπρου αποτέλεσε την κορυφή του παγόβουνου αυτού του εθνοπροδοτικού κινήματος
Τα σκοτεινά και σκύβαλα χρόνια της χούντας είναι ιδίως γνωστά για την επιβολή ενός καθεστώτος πλήρους ανελευθερίας, διαρκών βασανιστηρίων, μολυσματικής διαφθοράς, νεποτισμού και εθνοδοσιλογισμού.
Η προδοσία της Κύπρου αποτέλεσε την κορυφή του παγόβουνου αυτού του εθνοπροδοτικού κινήματος, με αποτέλεσμα την πτώση των χουνταίων, μια και είχαν επιτελέσει το σκοπό και ρόλο της μιασματικής διακυβέρνησης τους. Το γεγονός της προδοσίας δεν επιδέχεται κριτική για τους λογικά σκεπτόμενους, τουλάχιστον, ανθρώπους, αλλά η ανερμήνευτη καθυστέρηση των ελληνικών αρχών να ανοίξουν τον περιβόητο ”Φάκελο της Κύπρου” έδωσε έναυσμα σε κάποια ανθρωποειδή να το αμφισβητούν με κυνικό τρόπο.
Όσον αφορά την Κύπρο, καταλαβαίνει κανείς το πόσο πατριώτες υπήρξαν αυτοί οι ”αυτόκλητοι σωτήρες”, αυτά τα κίβδηλα εξαμβλώματα. Η διχοτόμηση της Κύπρου ήταν ο διακαής πόθος των ΗΠΑ και αυτά τα φαιδρά υποκείμενα χρησιμοποιήθηκαν για αυτό ακριβώς. Αυτό το ”Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” που έγινε τρόπον τινά ύμνος, ποτέ ξανά δεν διαπομπεύθηκε τόσο, ποτέ ξανά δεν χλευάσθηκε τόσο αισθητά, όσο αυτή την επταετία.
Να σημειωθεί ότι η Χούντα έδωσε συντάξεις και μάλιστα αξιοπρεπείς, στους συνεργάτες των ναζί στη χώρα μας. Λίκνο πατριωτισμού η Χούντα.
Όπως γνωρίζουμε εκ των υστέρων, συγκροτήθηκαν τα περίφημα ιεροδικεία, τα οποία ήταν και τακτικά. Οι χουνταίοι επέλεγαν κατά το δοκούν ιεράρχες, φιλικά προσκείμενους στο καθεστώς, απομακρύνοντας τους μη αρεστούς. Η ύπαρξη κατηγοριών δεν ήταν υποχρεωτική εκείνη την εποχή για να παραπεμφθεί κανείς στα ιεροδικεία και έχουμε διάφορες μαρτυρίες για πραγματικά τραγελαφικές συκοφαντίες. Είναι πολύ διαφωτιστική η μαρτυρία που θέλει τον Παττακό να απειλεί με όπλο κάποιον ιεράρχη, ώστε να μεταβληθεί η διαδικασία μιας συνόδου εκλογής. Η θρησκεία, λοιπόν, αποτέλεσε το έσχατο όπιο για την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας την, εκμεταλλευόμενοι την ιδεοληψία του καθημερινού πολίτη για την εκκλησία και το επέκεινα.
”Ο έρως νόμο δεν κοιτά.” Ο Παπαδόπουλος, βαθιά σεβόμενος τον θεσμό της οικογένειας έκανε το εξής πρωτοποριακό! Το 1970, με μια φωτογραφική, βεβαίως, διάταξη πήρε διαζύγιο από τη γυναίκα του για να παντρευτεί μια γραμματέα της ΚΥΠ. Ο νόμος αυτός προέβλεπε ότι αν κάποιος ήταν σε διάσταση με την σύζυγο του για επτά χρόνια (διότι τόσα ήταν με τη γυναίκα του!) μπορούσε να χωρίσει αυτομάτως. Το θέμα είναι ότι αυτός ο νόμος ήταν θνησιγενής, ίσχυσε μονάχα για τον Παπαδόπουλο και αμέσως καταργήθηκε! Ορκισμένος εχθρός των πολέμιων της ”Οικογένειας” ο Γιώργος!
Νοιώθω ότι δεν πρέπει να αναφέρω τίποτε άλλο τόσο για την αισχρή επταετία τους όσο και για τα γελοία τους πρόσωπα. Οφείλουμε να παύσουμε να αναπαράγουμε ακόμα και ασυνείδητα κάτι, το οποίο μόνο εν είδη ανεκδότου μπορεί κανείς να προσεγγίσει 42 χρόνια μετά.
Νίκος Νικολέτος