Οι Jane Doe διασκευάζουν τους εαυτούς τους, παρέα με φίλους, και το διασκεδάζουν
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκας
Ένας ιππότης και ο ακόλουθός του επιστρέφουν, έπειτα από εννέα χρόνια Σταυροφορίας, στην πατρίδα τους, μόνο και μόνο για να την δουν να μαστίζεται από την πανούκλα. Με την άφιξή τους, θα έχουν μία μάλλον αναπάντεχη συνάντηση: ένας μαυροντυμένος τύπος, που δεν είναι άλλος από τον Θάνατο, θα υποδείξει στον ιππότη ότι ήρθε η ώρα του. Εκείνος, όχι τόσο από την αγάπη του για την ζωή όσο από την έντονη επιθυμία του να καταφέρει κάτι ουσιώδες στη ζωή του προτού γίνει ένα με το τίποτα, θα προκαλέσει τον Θάνατο σε μία παρτίδα σκάκι που σκοπεύει να τραβήξει αρκετά μέχρι να επιτύχει τον σκοπό του. Στο παιχνίδι αυτό, ο ιππότης θα έρθει αντιμέτωπος με τον Θάνατο, ως ίσος προς ίσον, σε έναν συγκλονιστικό διάλογο.
Δεν είναι το “Wood Painting” του Μπέργκμαν, ούτε η γνωστή κινηματογραφική μεταφορά του στην “Έβοδμη Σφραγίδα” από τον ίδιο, αλλά το εμπνευσμένο από αυτό Small Talk with the Devil που βρίσκεται στο πολύ… λογοτεχνικό “The Enormous Head of King Splendid” (2013) των Jane Doe, και το οποίο οι ίδιοι διασκευάζουν στο “B612 Revisited” (2016), μαζί με άλλα δύο κομμάτια τους. Το “B612 Revisited” είναι το πρόσφατο EP των Θεσσαλονικέων που κυκλοφόρησε από την Puzzlemusik στις 9 Απριλίου 2016 κι έκτοτε διατίθεται ως περιορισμένη έκδοση σε CD στις συναυλίες τους, ενώ κυκλοφορεί και σε ψηφιακή μορφή την Παρασκευή 10 Ιουνίου.
Στη νέα εκτέλεση του γοητευτικά σκοτεινού Small Talk with the Devil, οι Jane Doe πετυχαίνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο: παρά την αφαίρεση όλης εκείνης της πανδαισίας ήχων που παρέλαυναν στην αρχική εκδοχή του, είναι τέτοια η νέα σύνθεση που χτίζει εξίσου ή και ακόμη πιο δυνατή ατμόσφαιρα. Η αντικατάσταση των φωνητικών του Moss Doe από τον Ledge Fortcher συμβάλλει στο αποτέλεσμα αυτό, με highlight την αγωνία και τον τρόμο που αποτυπώνει στο ”the horror, the horror was all we found”. Η συνταρακτική ορχηστρική κορύφωση που αντικαθιστά το γλέντι που στήνουν τσέλο και πιάνο στο “The Enormous Head of King Splendid” και οι distorted κραυγές που την συνοδεύουν αποτελούν ίσως την πλέον διασκεδαστική προσθήκη που διαφορετικά τόσο θα έλειπε από αυτήν την εκτέλεση.
Διασκευών συνέχεια και σειρά έχει η πρώτη δισκογραφική δουλειά του σχήματος, το “Heaven for Dogs” (2008), και συγκεκριμένα τα Ugly Man και Tangerine. Οι Jane Doe βρίσκουν την ευκαιρία να επιστρέψουν οκτώ χρόνια πίσω, στο ξεκίνημά τους, και να πειράξουν τις αγαπημένες τους πρώτες στιγμές, όχι για να τις «διορθώσουν» με κάποιον τρόπο αλλά για να τις εξερευνήσουν με άλλο μάτι και με όπλο την έως τώρα εμπειρία τους. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του “B612 Revisited” και με τη βοήθεια του Ζακ Στεφάνου, οι Jane Doe ξαναγράφουν το Ugly Man χωρίς όμως να χάνουν την διάθεσή τους να τζαμάρουν στα ίδια post και progressive μονοπάτια, και αλλάζουν ελαφρώς τον στίχο χωρίς να αλλάζουν το νόημα: η εκποίηση της ελευθερίας χάριν της ασφάλειας καθιστά τον άνθρωπο ανάξιο και των δύο. Αντίστοιχα, η συμμετοχή της καταπληκτικής Μαρίνας Ζλατάνη στα φωνητικά του Tangerine προσδίδει χρώματα στην ιδιαίτερη μελαγχολία του τραγουδιού· το αποτέλεσμα αυτού είναι η άλλοτε ελαφρώς κουραστική επτάλεπτη μπαλάντα να παραχωρεί αδιαμαρτύρητα τη θέση της σε μία μεγαλύτερης διάρκειας εκτέλεση, όπου η ατμόσφαιρα, η ένταση και η απόγνωση παρατείνονται μέχρι το τέλος.
Εν τέλει, το μικρόφωνο επιστρέφει στα χέρια του Moss Doe για να κλείσει τον δίσκο όχι με μία ακόμη διασκευή αλλά κάτι φρέσκο, στη μορφή μίας πανέμορφης λυρικής μπαλάντας. Δίχως ίχνος έντασης ή κλιμάκωσης αυτήν τη φορά, το ολιγόλεπτο Stubborn Balloon δεν έχει ανάγκη από τίποτα παραπάνω από δύο κιθάρες, τα συναισθήματα που υπογραμμίζει και το σαγηνευτικό ρεφρέν.
Με εξαίρεση, λοιπόν, το Stubborn Balloon, το “B612 Revisited” είναι μία μίνι συλλογή από αξιόλογες συνεργασίες επί αξιόλογων διασκευών στην δική τους δουλειά, όπου κιθάρες, στίχοι και ατμόσφαιρα έχουν την τιμητική τους. Πρόκειται για ένα όμορφο δώρο των Jane Doe στους θαυμαστές τους· long overdue, όμως, αφού —για τα δεδομένα της μπάντας από την Θεσσαλονίκη— έχει περάσει αρκετός καιρός χωρίς κάτι καινούριο, με τελευταίες κυκλοφορίες τα album “Recipes for Refugees” και “Revolution Diaries” του 2014. Αποτελεί, όμως, και μία εξαιρετική ευκαιρία για όλους τους άλλους να έρθουν σε μία πρώτη επαφή με την δουλειά τους και να κάνουν μακροβούτι μέσα στην πολύ ενδιαφέρουσα δισκογραφία τους. Στην πολύ σύντομη λίστα με τα cons βρίσκεται το απογοητευτικά μικρό μέγεθος του δίσκου· εάν ψάχνεις για κάτι παραπάνω, μην τους χάσεις απόψε,Σάββατο 4 Ιουνίου, στο Φεστιβάλ «Αναιρέσεις 2016», παρέα με τους 2L8 και τους Electric Litany!
