Διώκομαι γιατί είμαι η γυναίκα του Γεράσιμου Τσάκαλου…
Διώκομαι γιατί είμαι η μάνα του Γεράσιμου Τσάκαλου…
- Δυο λόγια με αφορμή τη συνέχιση της δίκης για το σχέδιο απόδρασης των «Πυρήνων της Φωτιάς»
Όταν η «δικαιοσύνη» γεννά την αδικία
Το βαθύ χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και στον θεσμικό ρολό της δικαιοσύνης φαντάζει αγεφύρωτο. Η αποκατάσταση της ισονομίας και του κράτους δικαίου, δε, αποτελεί μέρος ενός απλουστευμένου ευχολογίου. Η θέση για μια ανεξάρτητη θεσμικά δικαιοσύνη κερδίζεται στην πράξη, μακριά από τη νομικίστικη τεχνογνωσία, στον κοινωνικό ιστό, με όρους αναφοράς και προέλευσης από τη φαρέτρα του πολιτικού μας πολιτισμού.
Η γνωστή τροπολογία Παρασκευόπουλου θεωρητικά τερμάτιζε την ποινικοποίηση των ανθρώπινων ή συγγενικών σχέσεων με κατηγορουμένους σε ποινικά αδικήματα και αποκαθιστούσε τη δομή του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης σε αυτές. Η έκτη απόρριψη αποφυλάκισης της Εύης Στατήρη, καθώς έχει συμπληρωθεί το εξάμηνο κράτησής της στις φυλακές, όχι μόνο καθιστούσε ανενεργή την τροπολογία, αλλά επιβεβαίωνε τότε την πρόθεση της δικαστικής εξουσίας να μονιμοποίησει αυτήν την ιδιόμορφη ποινικοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων.
Στην έβδομη, τελικά, είχαμε την αποφυλάκισή της μετά την απεργία πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά της, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ενώ είχε καταντήσει ένα μάτσο κόκκαλα.
Αντίστοιχα, με μια πράξη ηθικής συμπαράστασης και μεγαλείου, η 62χρονη Αθηνά Τσάκαλου είχε αρνηθεί την αποφυλάκισή της με δημόσια επιστολή, τον Απρίλιο του 2015, στεκόμενη αλληλέγγυα στην άδικα προφυλακισμένη ως ένδειξη συμπαράστασης, στην 26χρονη σύζυγο του γιου της Γεράσιμου Τσάκαλου, η οποία παρέμενε στη φυλακή.
Η εμμονή από δικαστικούς κύκλους επιβεβαιώνει τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους προσβάλλοντας τους νόμους, κατασκευάζοντας νέο ιδιώνυμο αδίκημα. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή του νόμου και των διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας.
Ακυρώνοντας, μάλιστα, έξι εισαγγελικές αθωωτικές προτάσεις για τη συμμετοχή της σε τρομοκρατική οργάνωση.
Η ίδια εξουσία που ερμηνεύει ή αποφασίζει, άλλοτε αντιφατικά, άλλοτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν πρόκειται για επίδειξη αυστηρότητας με σκοπό τον δήθεν παραδειγματισμό, τότε έχουμε να κάνουμε με ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας με πρόθεση να επιβληθεί κυρίαρχα ο φόβος ή να κοπεί επιδεικτικά ο ομφάλιος λώρος των κρατουμένων με την κοινωνία και το οικογενειακό περιβάλλον.
Αγνοώντας θεσμικά το νομικό πλαίσιο με αποφάσεις και ερμηνείες κατά το δοκούν. Ακυρώντας ταυτόχρονα το αξιακό πλαίσιο του δικονομικού μας πολιτισμού, την κοινωνική αίσθηση δικαίου, προτάσσοντας την αποτυχία του κράτους να σταθεί δίπλα στα δικαιώματα του πολίτη.
Στο πρόσωπο της Εύης Στατήρη συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί βρήκαν να θυμίσουν προσφιλείς μεθόδους εξόντωσης που στήθηκαν από ολοκληρωτικά καθεστώτα σε οικογένειες εξαιτίας των συγγενικών δεσμών με όσους θεωρούσαν πολιτικά αντίπαλούς τους.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο δεν της αποδίδεται καμμία ποινικά κολάσιμη πράξη, πάρα μόνο ο συζυγικός δεσμός της. Ο ποινικός κώδικας έχει προβλέψει να μην τιμωρείται κανένας εξαιτίας των δεσμών του με κατηγορουμένους που έχουν παραβιάσει τον νόμο. Η ποινικοποίηση της συζυγικής της σχέσης όχι μόνο προσβάλλει αλλά απαξιώνει για ειδικούς σκοπούς την ίδια την τροπολογία Παρασκευόπουλου, που προβλέπει την μη προφυλάκισή της.
Η υπέρβαση αυτή προκαλεί οργή στον νομικό κόσμο, αλλά αποδεικνύει ότι καμμία νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί ικανή στις ορέξεις δικαστικών κύκλων που νέμονται την εξουσία με αλαζονεία και αυθαιρεσία, ακυρώνοντας κάθε προφύλαξη, όπως στην περίπτωση της Εύης Στατήρη.
Ακυρώνει κάθε έννοια ισονομίας και αποτελεί επίδειξη ισχύος που προσπαθεί να επιβάλλει τον φόβο, την ιδιώτευση και κατά περίσταση τον χαφιεδισμό.
Μια δικαιοσύνη όχι τυφλή, αλλά τυφλά εμπαθής!
Στην πολιτική προσπάθεια ενσωμάτωσης και διασύνδεσης της κοινωνίας με το λαϊκό κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κρατούμενος δεν τα χάνει αλλά και το κράτος δεν παίζει τον ρόλο του σχολιαστή. Το οικονομικό ιστορικό πλαίσιο της συγκυρίας των μνημονίων επιβάλλει το κράτος δικαίου που καλούμαστε να οικοδομήσουμε. Η διαλεκτική σχέση στη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμέλιο λίθο να προφυλαχθούμε αλλά και να προφυλάξουμε, πέρα από κάθε δικαστική ή κατασταλτική αυθαιρεσία.
Μέσα από τις συνταγματικές δομές ελευθερίας ασκούμε την εξουσία, και όχι αντίστροφα. Η δικαστική εξουσία έχει υποχρέωση να ασκεί το έργο της μέσα από το συνταγματικό πρότυπο κανόνων και νόμων, χωρίς ίχνος ανελευθερίας ή αποδόμησης στα αυτονόητα. Αν ο ρόλος αυτός δεν υφίσταται, καλούμαστε να τον επινοήσουμε με τρόπο που θα ανακινεί το αξιακό πρότυπο άσκησης εξουσίας για ένα κράτος δικαίου και ισονομίας.
Η Εύη Στατήρη και η Αθηνά Τσάκαλου, ο Χρήστος Πολύδωρος (αδελφός, απλά, ενός κατηγορούμενου, χωρίς καμμιά εμπλοκή, όπως αποδείχθηκε στην προανάκριση) είναι θύματα μιας ιδιάζουσας παραεξουσίας μέσα στη δικαιοσύνη, που η ίδια η κοινωνία με αγώνες καλείται καταργήσει, αφού το κράτος απουσιάζει ή οι θεσμοί του απαξιώνουν τα ελευθεριακά διακαιώματα του ατόμου. Η Εύη Στατήρη μετά από μέρες απεργίας πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα της αποφυλάκισής της, όπως προβλέπεται από τον νόμο, κατάντησε ένα μάτσο κόκκαλα. Το ίδιο και η ψυχή της μάνας του Γεράσιμου.
Η «τυφλή δικαιοσύνη», που διώκει και ποινικοποιεί σχέσεις στην ευκολία της κατασκευασμένης συγγενικής ενοχής, καταργώντας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, αναδεικνύει την εξουσιαστική εκδικητική πλευρά της σημερινής «αστικής δημοκρατίας». Το παραδικαστικό σύστημα αλλά και οι ταγοί του νεομνημονιακού καθεστώτος της σημερινής εξουσίας έχουν σκοπό την ήττα όλων των κεκτημένων και των αγώνων που δόθηκαν για δικαιοσύνη, ισονομία, και τη διαφύλαξη κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και λαϊκής κατάκτησης. Πλανάται πλάνη οικτρά όποιος νομίζει ότι θα το ανεχθούμε ή θα το νομιμοποιήσουμε. Το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής δεν εκχωρείται ούτε παραβιάζεται, όπως πράξατε με τη χώρα ξεπουλώντας όνειρα, ελπίδες και αξιοπρέπεια.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ :«Το γέλιο του νερού» της ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
- ΑΘΗΝΑ ΤΣΑΚΑΛΟΥ • ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ
- Η Αθηνά Τσάκαλου ΔΕΝ θα μπορέσει να παραστεί …Γιατί; Διότι είναι «εξορισμένη» στη Σαλαμίνα με απαγόρευση εξόδου από το νησί…
- Η Εύη Στατήρη επίσης ΔΕΝ θα μπορέσει να παραστεί …Γιατί; Διότι της απαγορεύεται να απομακρυνθεί σε απόσταση μεγαλύτερη του 1 χιλιομέτρου από το σπίτι της…)
«Συγγενείς-Φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών»