Από τον Νίκο Νικολέτο
Θυμάμαι που είχες υποσχεθεί να παγώσεις την ώρα,
τις αισθήσεις και τη ματιά μου,
Και να κάνεις κατάδυση στα βάθη του άβατου μυαλού μου,
Άφησέ με να πνιγώ μου ζήτησες, είναι το τίμημα μου,
Σε κανέναν δεν επέτρεψα να πλησιάσει την καρδιά μου,
Έχω το μέλλον της μοίρας μου στη τσέπη μου κρατήσει,
Ο κόσμος αυτό δεν το κατανοεί, θα το προπηλακίσει,
”Μακάρι να μην τελείωνε η νύχτα, να μην έσβηνε η ευχή,
Να ‘μουν μόνον μια ανάσα λιγότερο νεκρή..΄΄
Αγκάλιασε με, σκότωσε με, μα, σε παρακαλώ, κατάλαβε με..
Έχω μόνο αγάπη..