Tου Νικήτα Φεσσά
Το πιο πρόσφατο πόνημα των Μarvel Studios φέρνει στη μεγάλη οθόνη τον μάγο δόκτορα Strange, σε όλη του την ψυχεδελική μεγαλοπρέπεια.
Ένα εντυπωσιακό καστ (ένας θεατρικός αλλά και αναπάντεχα αστείος Benedict Cumberbatch, η Tilda Swinton όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, ο Mads Mikkelsen όπως τον έχουμε ξαναδεί, και ο πάντα συμπαθής και ερμηνευτικά αξιόπιστος Chiwetel Ejiofor), ζαλιστικά εφέ τύπου Inception, αναφορές στην τηλεοπτική σειρά ‘Kung Fu’, σε ταινίες του Μπρους Λη, New Ageism που δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, λίγο camp, λίγο Χάρι Πότερ, λίγο Newt Scamander, αρκετός Vincent Price (η ορίτζιναλ επιρροή για τη δημιουργία του χαρακτήρα του Δόκτορα), όλα αυτά συνθέτουν ένα διασκεδαστικό, χορταστικό δίωρο γεμάτο συναρπαστική δράση και αρκετό χιούμορ, αλλά και με κανα δυο φιλοσοφικούς μονόλογους με απρόσμενο βάθος.
H Marvel εδώ ‘βουτάει’ σε άλλα κινηματογραφικά είδη, επεκτείνοντας το multiverse της, στο οποίο είναι εμφανές ότι επιφυλάσσει περίοπτη θέση στον Δόκτορα/Μάγο (μείνετε για την σκηνή μετά τους τίτλους τέλους).
Και μπορεί από τη μια το στούντιο να κατηγορήθηκε για ξέπλυμα/ξάσπρισμα (whitewashing) δίνοντας τον ρόλο του Αρχαίου στην πάλλευκη Swinton, ωστόσο με έμφυλους όρους η επιλογή είναι τολμηρή. Λιγότερο τολμηρή η πλήρης αποσιώπηση του πολιτικού κόντεξτ των σχέσεων Κίνας- Θηβέτ.
Επίσης η ιστορία/πλοκή δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί: αλαζών ζάπλουτος λευκός playboy που έχει τα πάντα παθαίνει κρίση συνείδησης/ταυτότητας μετά από τραυματικό γεγονός (βλ. Τόνι Στάρκ, Μπρους Γουέιν), αφήνει γενειάδα και ταξιδεύει σαν χίπστερ με σανδάλια και δισάκι/ταγάρι σε εξωτικούς- και ενίοτε οριενταλιστικούς- προορισμούς προκειμένου να βρει τον εαυτό του πλάι σε σοφούς μάστερ (Batman Begins κανείς;). Ωστόσο είναι ειπωμένη με φρέσκο τρόπο- τουλάχιστον οπτικά.
Βαθμολογία 3.5-4/5